ไม่มีหรอกบทกวีที่อยากอ่าน โลกอีกด้านอาจม่านหมอกหยอกความฝัน ใครบางคนบ่นพร่ำเพ้อรำพัน กลืนน้ำตาที่เกินกลั้นรั้นลีลา ขณะฟังเพลงกวีเพื่อชีวิต จึ่งความคิดสับสนราวคนบ้า หลายคนเห็นอุทกภัยในดวงตา เธอเพ้อหาโลก

จากการบอกเล่าของเขาคนนั้น ว่าเธอฝันฟุ้งเฟื่องถึงเมืองฟ้า กอบเก็บเศษซากฝันแห่งกาลเวลา เหือดน้ำตาหน้าเปื้อนยิ้มดูพริ้มพราย ฟังสิ! เสียงใครอ่านบทกวีถึงที่รัก ใครทายทักลมเหงาเมื่อเช้าสาย ใครจ่อมจมในโ

:) จขกท.เคยแต่งกลอนให้แมวค่ะ ตอนป.5 สมัยนั้นมีนิตยสารสตรีสาร (บ่งบอกวัยเลยนะคะ) จะมีคอลัมน์ให้เด็กแต่งกลอนส่งไป ทางนิตยสารจะคัดเลือกมาตีพิมพ์ในนิตยสาร และส่งรางวัลมาให้เด็กๆ กลอนของจขกท.ที่ส่งไปเกี่ยว