เรื่องมันมีอยู่ว่า... เรานั่งขายของอยู่ที่ร้านค่ะ เห็นคุณพี่ผู้ชาย แต่งตัวบ้านๆ เสื้อเลอะๆ เดินมาหาเรา ....พี่เค้าบอกว่า เค้าจะไปเอารถที่นครปฐม เค้าขอเงินขึ้นรถสักสี่สิบบาท เค้ามีอยู่ยี่สิบ (แล้วก็หยิบแบงค์ยี่สิบออกมาให้ดู) หรือจะยืมก็ได้ เดี๋ยวเอามือถือไว้ให้เลย (เค้าก็หยิบมือถือเก่าๆ ขึ้นมา)

เราก็ตอบไปอย่างสุภาพว่า ให้ไม่ได้หรอก พี่ลองข้ามฝั่งไปถามเฮียร้านตรงข้ามดู
พูดเสร็จแกก็ยิ้มๆ แล้วข้ามฝั่งไป...
ในใจเราก็ลุ้นค่ะว่าแกจะได้เงินมั้ย ขอให้ได้เงินด้วยเถอะ (เพราะใจเราก็อยากช่วย)...แล้วแกก็เดินออกมาหน้าเศร้าๆ (คงไม่ได้เงิน)
ตอนนั้นไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งที่อยากช่วยมากๆ แต่อีกใจก็มีอคติ กลัวแกแต่งเรื่อง (เพราะเคยมีตาลุงขี้เมาตัวเหม็นเหล้ามาก เดินมายืมเงินเรา บอกว่าเดือดร้อนนั่นนี่ แต่เราก็ไม่ให้คะ) ...แต่ใจนึงก็นะ ถ้าพี่เค้าเดือดร้อนจริงๆ ละ จะทำไง...?
เพราะพี่คนนี้ ตัวไม่ได้เหม็นเหล้า เสื้อผ้าเปื้อนนิดหน่อย แต่ก็ดูพูดรู้เรื่อง ไม่ยื้อยึกยัก

ซึ่งสุดท้ายเราก็ได้แค่มองดูแกเดินต่อไป หน้าตามุ่งมั่นมาก (ดูไม่เหมือนคนไม่ดีเท่าไร) ขอโทษจริงๆ รู้สึกเสียใจค่ะ ถ้าเค้าเดินมาอีกที เราจะให้ไปสักสิบยี่สิบ...หรือไม่ก็เราน่าจะคุยกับแกหน่อยว่าเรื่องเป็นมายังไง เผื่อแกจะได้ไม่ต้องเดินไกล ยังไงซะก็ให้แกหาทางไปเอารถให้ได้แล้วกัน

ถ้าเป็นเพื่อนๆ เจอแบบนี้ จะตัดสินใจยังไงค่ะ