นี่ไม่ได้ใช่กระทู้แรกนะครับ
และไม่ได้ยืมแอกเพื่อนมาโพส 555 (หัวเรอะ)

คือเหตุการณ์มันประทับใจมากจนอยากจะมาเล่าให้ฟัง
คือวันนี้ครับ ผมได้ไปนั่งคุยงานกับเพื่อน ระหว่างคุยก็ซื้อของกินมากินเรื่อยๆ (อย่าเพิ่ง ด่ า นะครับ 555)
คุยไปซักพักแบตผมก็หมด ก็เลยเอาเจ้าโทรศัพท์ขนาด 8 นิ้วใส่กระเป้า (คือโทรศัพท์มันใหญ่มาก จนไม่สามารถใส่กระเป๋ากางเกงได้)

เนื่องจากแบตหมด ผมก็เลยไม่สนใจที่จะหยิบมาดู มาเช็คโซเชียวใดๆ ก็คิดว่าเอาใส่กระเป๋าแล้ว
จนกลับบ้าน ก็กะว่าจะเอาโทรศัพท์ออกมาชาร์ต ปรากฎว่าหาไม่เจอ

ไม่ต้องสืบครับ โทรศัพท์หายไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลย หายอยู่ที่เดียว ผมจึงออกประกาศฉบับที่ 1 ออกมาให้ชาวบ้านได้รับรู้ทั่วกัน



ด้วยความที่เป็นคนไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าคิดมากไปก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ได้ร้อนรนอะไรทั้งสิ้น
ก็เลยกะว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้าไปดู เจอก็ดี ไม่เจอก็ถือว่าซวยไป

ปรากฎว่าหลังจากนั้นไม่นาน ระหว่างที่กำลังคุยงานกับน้องอยู่ ก็มี Message แทรกเข้ามาระหว่างกล่องแชต




หลังจากนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก ก็เลยขอบคุณกับคนที่เก็บเครื่องได้ในแชตบ็อกน้อง เหมือนตัวเองคุยกับตัวเอง ตลกดี 555

และพอคุยเสร็จ ผมก็เห็นแล้วแหละว่ามีอะไรแจ้งเตือนในเฟสอยู่ ไม่ได้เปิดดู คิดว่าจะเป็นไลค์โพสก่อนที่ผมโพสไป
ปรากฎว่าพอเปิดหน้า Timeline ก็มาเจออันนี้อีก


น่ารักมาก ผู้จัดการร้านแม็คโดนัล สาขาเอสพลานาด รัชดา
คือทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้คุยกับผม เพื่อติดต่อกับผม
ที่สำคัญ โทรศัพท์เครื่องใหญ่อันนั้น แบตมันหมด แต่ก็ยังอุตส่าเอาไปชาร์ต แล้วติดต่อกลับมาหาผม
ขอบคุณมากจริงๆ ขอชื่นชมครับ