กลอนครั้งแรกที่แต่งเองครับ เชิญวิจารณ์ได้
สิบพฤศจิกเป็นวันสำคัญยิ่ง    ไม่อาจทิ้งออกไปจากสมอง
ทุกวันนี้ก็ยังคงไตร่ตรอง        ว่าเราสองเริ่มคบกันเพราะเหตุใด
ปี 40 ต้มยำกุ้งนั้นบังเกิด        แล้วเลยเถิดวุ่นวายกันยกใหญ่
ตัวข้านี้เป็นเพียงเด็กผู้ชาย     ที่ไร้เพื่อนสนิทวัยเดียวกัน
ได้พบหัวหน้าห้องผู้น่ารัก       ดังศรปักกลางอกแทบอาสัญ
ตัวข้านี้จึงขวนขวายโดยพลัน   หวังจะให้เธอนั้นมองกลับมา
เพราะเธอนั้นเรียนเก่งเป็นที่หนึ่ง ทุกคนทึ่งความสามารถเธอหนักหนา
ทั้ง คณิต สังคม ไม่ครนา        แถมพูดได้เก้าภาษายอดเยี่ยมจริง
ผมจึงท้าเธอให้สอบแข่ง         เพื่อตำแหน่งที่หนึ่งสำคัญยิ่ง
ในวิชาสังคมซึ่งยากจริง          เพราะไม่พึ่งพิงคะแนนเก็บแต่อย่างใด
คุณเธอรับคำท้าไม่กลัวแพ้      เพราะรู้แน่ว่าชนะอย่าสงสัย
เกรดของผมกับเธอนั้นห่างไกล  1 กว่าไซร้คือช่องห่างระหว่างกัน

เดี๋ยวแต่งต่อตอน 2 ครับ