สวัสดีนะ ตอนนี้เราเรียนอยุ่ปี4 ที่มหาลัยแห่งหนึงในภาคเหนือ แน่นอนว่าปี4ต้องฝึกงาน ซึ่งเราก้อไม่คิดว่าจะมาฝึกกรุงเทพฯเลยยยย
แต่แล้วโชคชะตาก้อทำให้เราต้องมาฝึกงานที่กรุงเทพจนได้ เรามาฝึกที่เดียวกันกะเพื่อนอีกคนนึงแต่พักอยุ่คนละที่กัน หว้าเว้มากกกก 😢

นี่เปนเหตุที่ทำให้เราต้องอยุ่คนเดียวและไปไหนมาไหนคนเดียว ตอนอยุ่ม.เราเปนคนเดียวในกลุ่มเพื่อนที่ "ไม่มีแฟนเลยยย" มันจึงทำให้เราติดเพื่อนมาก เวลาจะไปไหนต้องมีเพื่อนไปด้วยตลอดดด

จนวันนึง...เราได้เดินทางมาอยุ่กรุงเทพฯ เมืองที่แสนกว้างใหญ่สำหรับเด็กบ้านนอกคนนึง..และเราไม่คิดว่าจะอยุ่คนเดียวได้แน่นอนน ตอนแรกเรากลัวมากกเวลาจะไปไหน เราจะกินข้าวยังไง ไหนจะต้องไปทำงานคนเดียว แล้วถ้าเราอยากเที่ยวต้องไปยังไง ถ้าขึ้นรถเมย์แล้วหลงต้องทำยังไง เรากลัวและไม่กล้าที่จะไปข้างนอกด้วยซ้ำ

...จนวันนี้ 3 เดือนกว่าแล้ว ที่เราอยุ่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว ไปกินข้าว ไปเดินเล่น ไปไหว้พระ ไปเดินเล่น ไปจิบบียร์ แม้กระทั่งไปดูคอนเสริตคนเดียว555
ไปในที่ใหม่ๆที่เราไม่เคยไป ก่อนที่จะมาอยุ่ที่นี่เรากลัวสารพัด ซึ่งทั้งหมดมันเปนเพียงความคิดของเราเองทั้งนั้นน ><'


และตอนนี้....มันไม่แปลกใช่ไม๊!! ที่เราเริ่มมีความสุขและเริ่มสนุกที่ได้ไปไหนคนเดียว...😆