แฟนผมชอบกินน้ำพริกร้านนี้มาก ( เป็นตลาดนัด) น้ำพริกปลาทูเผ็ดๆ เปรี้ยวๆ ( คำสั่งซื้อของแฟน) คนก็เยอะคิวยาวเหยียดเลย ผมก็ไปเดิน วนซะหนึ่งรอบ กลับมาก็ยังไม่ได้ เลยยืนรอหลังร้าน เจอหนุ่มคนนึง อายุประมาณ 25 +แต่งตัวมอมๆหน่อย ก็ยืนดูมีพิรุธ ผมก็คอยมองๆ คนกำลังเยอะ สักพักหนุ่มคนนี้ก็คุยกะ คนขายผู้ชาย
( เป็นสองผัวเมียช่วยกันขาย)  ประมาณว่า พี่ผมขอเรียนทำน้ำพริกกับพี่หน่อยได้ไหมครับ ? แต่ผมไม่มีเงินนะพี่ ( เค้าพูดภาษาอีสานกัน) คนขายสองผัวเมียก็หันมามอง สบตากันสักหน่อย
แล้วทั้งสองผัวเมียก็ บอกได้ๆๆๆ  พรุ่งมาที่บ้านเลยช่วงบ่าย 2 แล้วก็บอกให้เมียจดเบอร์ให้ เด็กหนุ่มนั่นดูดีใจ แล้วก็ไป พร้อมบอกกับสองผัวเมียเดี๋ยวค่ำๆโทรหา

ผมก็ยิ้มให้  คนขายผู้ชาย ก็บอก พี่เมื่อก่อนผมก็ลำบากอย่างนี้ละ มาเป็นกรรมกรก่อสร้างสองคนกับเมียลำบาก ดีมีฝีมือทำน้ำพริกเลยออกมาค้าขายตามนัด ลูกสาว2คนกำลังโตกำลังเรียน

ผมนี่ปลาบปลื้ม กับคนขายเค้าจริงๆ คนจนจนแต่รวยน้ำใจจริงๆ

แค่นี้แหละครับ