ผมอายุ 15ปี ผมได้ชอบพี่คนนึ้ง เธอเป็นStaffในสีของผม ซึ่งเรื่องราวเริ่มขึ้นในวันที่โรงเรียนของผมได้เรียกซ้อมกีฬาสี ผมก็เข้าสีปกติทั้งๆที่ว่าจะโดด 555 สุดท้ายต้องมานั่งร้องเพลง ร้องไปร้องมาตาดันมองไปสะดุดพี่Staffคนนึ่ง ใช้เวลามองหาอยากเลย เลยหันกลับมาคุยกับเพื่อนเห้ยๆดูดิพี่คนนั้นน่ารักวะคนไหนวะ หันซ้ายๆไหนวะหน้าม้าไงอ่อไม่เห้นน่ารักเลย ไอ้อีกคนนึ่งอ่อเออๆใช้ได้ หลังเราคุยกันเสร็จStaffก็ต้องบ่นให้ทำตาม แถมพี่เขายื่นใกล้ผมพอดีเลยฟรอมทำไม่เป็นผมกับเพื่อนเลยบอกพี่เนิสมาสอนหน่อย นี่แหละชื่อพี่เค้าแต่ตอนนั้นยังไม่รู้ สักพักเขาก็มาเลยฟรอมนานไปอีกผมก็หยอกล้อแซวบ้างแกล้งพี่เขาบาง แต่ไม่ได้เยอะอะไร เกรงใจ55 หลังจากใกล้จบซ้อมสีเพื่อนผมมันบอกรู้จัก เป้นน้องรหัสของรุ่นพี่มัน มันเลยบอกชื่อว่า พี่เขาชื่อเนิส ผมก็กลัวแม้งโกหกเลย ถามพี่Face ชื่ออะไร ที่นี้ละเอ้ยขอไปทำไม อ่อเปล่าๆแล้วเขาก็บอกมา พอถึงบ้านไอ้แสสกูลืมเวรละไงทีนี้เลยวุ่นหาFaceพี่เค้าแทบตาย ไล่จากสระกดชื่อพี่เขาขากภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ NidaยันNicha แถมไปตามดูรูปพี่รหัสของเค้า เพื่อจะเจอหาไม่เจออีก555ดีที่ว่าเพื่อนผมอีกคนก็ชอบเลยมีFace ไอ้เราอุส่าจะหาแทบตาย กลับเจอง่ายๆขอเพื่อน หลังจาก@พี่เขาไป ไอ้เราก็นั่งรอจาก6โมงเย็นเป็น5ทุ่ม เกือบน็อกข้าวปลาไม่กินรออย่างเดียว เดิมเพล้อหลับอีกพอตื่นมาสะดุ้งรับแล้วเลยทัก ฮัลโหล ตอนนั้นก้ไม่ได้คุยเยอะมากมาย แต่หลังจากวันนั้นผมก็สังเหตุทุกวันว่าจะเจอพี่เขาไหม จนรู้วันที่มีวิชาอยุ่ห้องใกล้กันละมั้ง ถ้าจำไม่ผิดช่วงนั้นดีใจสัสๆ พอมาวันซ้อมอีกวันก็ฟรอมหลับ ให้เขามาปลุกเขาก็มาจิงๆ นอนไปยิ้มไป555 หลังจากวันนั้นพึ่งจะได้มาได้เจอบ่อย หรือคุยก็ช่วงกีฬาสีนั่นเอง วันนั้นผมเป็นคอยดู เครื่องเสียงโรงเรียน เลยไม่ได้เข้าสีไปดูพี่เขา พอรู้ว่าเค้าจะแข่งฟุตซอล จากไม่ว่างว่างเฉยให้เพื่อนอีกคนเฝ้า แล้วตัวผมกับเพื่อนอีกคนเลยสะบัดตูดอ้างไปกินข้าวแต่จิงๆน่ะหรอ สนามฟุตซอลคับ555 บังเอิญๆนั่งถูกที่แทนจะได้ดูสบายๆ ต้องมาเป็นเด็กเก็บบอลในสระน้ำแต่ผมยอมนะจะได้รีบๆดูเขาเตะไวๆแต่ยิงเป้นเม็ดฝนเลยห่า เก้บจนต้องเกือบเอาเรือมารอ555 ไอ้เราจะเชียร์ก็แสนรำบากใจ ไอ้สีข้างๆก็เป็นมิตรด้วยสิ ดีไม่โดนเสียบแล้วโยนลงน้ำ พอแข่งเสร็จสับยิกไปรอที่สีเลยคับไหนๆก็ออกมาละ วันถัดมาทำแบบเดิมอีก เดินของมานั่งที่สีเชียร์ฟุตบอลใหญ่หญิงม.ปลาย นั่งใกล้ๆสีตัวเองจะเชียร์ทีนี้ยิ่งรำบากกว่าเดิม เพราะชอบพูดหยาบแถมชอบด่ากรรมการ เลยไม่ได้ตระโกนไม่งั้นหรอคับ ผมคงโดนหิ้วไปเที่ยวชมทิวทัศร์บรรยากาศแสนสดชื่น ขมขื่นในห้องปกครองละคับ ดูไปดูมาอ้าวไอ้สัส พี่เนิสกูหาย อันย้อนมามองในสีอ่อกูเจอละเด่นเลย เต้นกันมันหยดเลยสีกู คนพากย์ก้ใช้ย่อยพากย์ทั้งบอล ทั้งนักเต้นเอาซะกูเขินแทนเลย แต่ก็แอบฮานั่งดูตั้งนานพึ่งสังเกตุว่าไม่ได้ลง กูนี่โง่จิงๆ555ห่างกันไม่ถึง5หลา แต่ก็งั้นแหละคับได้แต่มอง จนช่วงหลังๆวันใกล้จบกีฬาสีผมกับเพื่อนจะไปนอนบ้านเพื่อนอีกคน แต่ดันต้องไปรอมันซ้อมดาม ของสี เลยต้องแบกตูดลากไปกัน2คน ที่สเตเดียมที่จะจัดงาน พอถึงลืมทางเข้า ผมพอจะจำพี่ในสีได้เลยเดินไปถาม พี่คับดามซ้อมไหนคับ เขาบอกข้างใน สักพักหันไปเจอพี่ เนิส พี่ที่ผมชอบ เขาก็ถามกางเกงLegendปะ ผมก้ตอบไปคับ (กางเกงเป็นกางเกงทีมฟุตซอลของพวกผมเอง) แอบดีใจนิดๆรู้จักด้วยเยสเข้ แต่ก็ลืมว่าพี่เขาพูดไรมั่ง เพราะตอนนั้นรีบเลยวิ่งไปดูทางให้เพื่อนว่าไปได้ไหมสักแม้งบอก มานี่เดี่ยวขี่รถไปเถอะ กุจะถึงปะตูละวิ่งกลับมาด้วยความอาย555 หลังจากเจอทางเข้าผมก็แกล้งทักไปประมาณว่าพี่มาทำไร เขาก็บอกมาซ้อมไรงี้ หลังจากนั้น(ขอใช้คำว่าเรา)เราก็คุยกันเยอะหน่อย แล้วมาทำไมผมเลยบอกไป มาหาเพื่อน อะไรงี้ พอเพื่อนซ้อมเสร็จก็หารถกลับบ้านกัน ระหว่างรอทำให้ผมได้มีโอกาสคุยกับพี่เขามากขึ้นเลยถามว่า กลับยังพี่ก็บอกว่ายัง พอคุยเสร็จก็ขึ้นรถไปบ้านเพื่อน หลังจากอาบน้ำ กำลังกินข้าวผมก็ทักไปอีกถามว่า กลับยังเขาก็บอกใกล้ แถมหิวอีก เลยแซวกูสั่งpizzaแล้วโอนเงินได้ปะวะ555 พอกินข้าวเสร็จเปิดFaceมาดู เห้นออฟ ไปไอ้เราก็เป็นห่วงกลัวเกิดไรขึ้น เงียบกริบเลยนอนแม้งเลย สักพักทักมาอ่อกำลังกลับอะ ค่อยโล่งใจหน่อย พอถึงวันสุดท้ายของงานผมมารอแต่งตัวแต่งหน้า เดินขบวนรอในสักพักพี่เขา เดินมาเราเห็นก็ดีใจ แต่เขาไม่สนใจเราอีก หลังจากเดินขบวนเสร็จผมได้ลงวิ่ง4x200 แต่ดันทะลึ่งถอดรองเท้าวิ่ง ใครๆก็บอกสบายวิ่งง่ายดี แต่ไม่กลายเป็นว่า เนื้อย่างคับไหม้เลย10นิ้วกู แหกหมดดีได้ที่3มา พอเสร็จก็พักยาวจะลงต่อไม่ไหวเพราะมันพองมันแล้ว เลยพยามเดินทั่วๆให้เห็นหน้าพี่เนิสก็ยังดี (กูทำได้แค่นั้นแหละ555) ระหว่างเดินเจอเพื่อนในชุมนุมถ่ายรูปเลย เอ้ยถ่ายรูปให้กูคนนึ่งดิ พี่เนิสอะStaffสีเราอะ เยอะๆเลยนะ555 มันก็บอกได้ๆ พอคุยเข้าใจละ ก็เดินขึ้นสเตเดี่ยมไปป้วนเปี้ยนแถวนั้นเพื่อจะเจอพี่เขา ระหว่างเดินกลับเจอพี่เขา ไอ้เราก็เดินหยั่งหมา เพราะเจ็บขาอุส่าฟรอมเดินช้าให้เขาเห้น เราอะเห็นเขาแต่เขาเห็นเปล่าไม่รู้ เดินขึ้นๆลงๆ เกือบตกบันไดตายห่า ดีจับรั่วทัน พอเดินมาเจอเพื่อนเห้ยเห็น...ปะ(.นี่เพื่อน)มันก็บอกอยู่ข้างบน ผมก้ตามเดินไปพอเจออ่ออยู่นี้เอง เห้ยเห้นพี่เนิสกุไหม มันก็ไม่ข้างล่างก็ข้างบนไปอีก ไอ้เราจะหันไปก็อาย หน้านี่ดำปิ้ด พยามทำให้เป็นจุดเด่นร้อง แหกปากเอ้ย บ้าๆบอๆเอ้ยแต่ผมก็หาไม่เจอ จนสุดท้ายจะกลับพยามมองไปที่สเตเดียมอีกครั้งเลยหันไปดูนานเห้นเต้นกัน ระหว่างกลับบ้านพูดกับเพื่อนกูอยากอยู่ต่อวะก็เป็นห่วงพี่เขา (จิงกูอยากเห็นหน้า) แต่ทำไรไม่ได้เพราะเย็นๆรถติดกลับรำบากเลยจำใจกลับ พอถึงอ้าวไอ้สัสไม่ใช่พี่เนิสนี่หว่า หลังจากนั้นมืดๆผมก็ทักไปถามเป็นไงบางอะไรบาง วันนี้เห็นผมไหม ผมลงวิ่งด้วยนะ สักพักเขาตอบ อ้าวหรอ ลงวิ่งด้วย ไม่พอวันนี้พี่เห้นผมไหม เขาบอกไม่ กูนี่ซึ้มเป็นส้วมเลย พอไปสักพักก็เริ่มคุยจิงจัง พี่เขายังใช้พี่ตลอดแบบ พี่ยังไม่ง่วง ซึ้งผมก็รู้ตัวดีว่าเขายังคิดแค่ผมเป็นน้อง ผมก้ตีเนียนแบบพยามไม่เติมคำว่าพี่นอนยังไรงี้ พอถึงจุดๆนึ่งผมถามพี่มีแฟนยังเขาบอก ลองคิดดูว่าพี่มียังซึ้งเซนย์ ของผมบอกไปมีแล้ว  เขาตอบกลับมาทำไมถึงคิดแบบนั้น ก็เลยบอกไปแบบโง่ๆดูก้รู้แล้ว สักพักบอกพี่ไม่มีนะ ผมเลยถามต่อแล้วคนที่พี่ชอบอะ เขาก็บอกไม่แน่ใจ แต่ในผมรู้แล้วแหละว่ามี แต่ลืมไง ดีใจที่เขาตอบว่าไม่แน่ใจ555 โง่ปะล่ะ พอมาอีกวันนึ่ง วันที่รู้เหตุผล เราก้คุยกันปกติจนผมคิดว่าเอ้ย เขาตอบกูไวดีเนอะ มีไล่ไปนอนบาง กินข้าวบาง ไอ้เราก็ขี้เกรียจไปอยากคุยต่อ ระหว่างรอพี่เขาทำการบ้าน เขาบอกผมว่าเดี่ยวมานะ มันนานมากสำหรับคำว่าเดี๋ยว2ชม.ได้ ผมเลยทักเพื่อนพี่เนิสไป พี่ๆขอรบกวนหน่อยขอเบอร์พี่เนิสได้ไหม เขาก็บอกต้องถามเจ้าตัวว่าให้ไหม ผมบอกไปเขาออฟแล้ว สักพักอ้าวเห้ยออนเฉย เพื่อนเค้าเลยถามชอบพี่เนิสหรอผมเลยไปใช่คับ งั้นก้ไปบอกสิ ผมถามพี่ๆพี่เนิสมีคนชอบยัง เขามีนะ ผมถามว่าใครเขาก้ไม่ตอบพยามตอบว่า เยอะไรงี้ ผมเลยแน่ใจแล้วว่าจะวัดใจบอกชอบไปเลย ก็เลยถามพี่เนิสพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่ เขาก็บอกรู้ได้ไง ถามจาก ปางหรอ ผมก้บอกใช่ พี่เนิส ตอบ คงใช่มั้งเพื่อนพี่คงดูออกผมนี่ซึมเลย เขาบอกต่อทำไมหรอ ผมชอบพี่อะดิ แต่สิ่งที่เข้าตอบมากลายเป็นว่าพี่ไม่

ชอบเด็กอ่ะ
แต่เรากับพี่นี้พี่น้องได้นะ

จุกดิคับผมเลยบอก ไม่สนหรอก ก้มันชอบไปแล้ว ถ้ามันเลิกง่ายก้ดีดิพี่

พี่  อ่อว่ะ5555
พี่  แต่พี่
ผม แต่ ?

พี่  พี่ก้มีคนที่ชอบแล้วอ่ะ
พี่ น้องเอ้ยยย พี่เข้าใจนะ
ผม แต่ผมเริ่มไม่เข้าใจ

พี่ ทำไมม
ผม ไม่เริ่มไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมผมต้องชอบพี่

พี่ อันนี้ถามตัวเองเถอะ
ผม พี่แม้งน่ารักมั้ง 555 (ความคิด ผมตอบไปเพราะกูร้องไห้ยุแสส ผู้ชายที่ไหนร้องไห้ กูนี่ไง)

พี่เกี่ยวมั่ยย5555
พี่ อย่าเลยพี่แนะนำ
พี่ พี่ไม่ชอบเด็กๆๆ
ผม ก็ไม่เสียหายนี่ ผมเจ็บคนเดียวล้วนๆ เสี่ยงแล้วก็ต้องสุดตัว

พี่ แมนนะเรา
พี่ แต่พี่ก้ไม่ชอบเด็กอยู่ดี555
ผมไม่ชอบแต่ ผมชอบนี่หว้า - -

พี่ม.5แล้วนะ
แค่นี้หรอพี่ แค่พี่ม.5 ที่ไม่ชอบเด็ก พี่คับการชอบอะนะ เคยเห้นเหรียญไหมมันยังมี2ด้านแตกต่างกัน รักกับชอบก็แตกต่างกัน รักยังไงก้ต้องเริ่มจากชอบไล่ไปเรื่อย ใครจะเจอปั้บรักกันเลย ต่อให้มีก้ไม่นานก็เลิกกัน แล้วก็ชอบทำเปลี่ยนเรื่องอะไล่ผมไปนอนบ้างไรบ้าง คือกูนอนไม่หลับแล้วคับ การที่ผมเด็กผู้ชาย ม.3 คนนี้ชอบใครในตอนนั้นจะชอบคนเดียวหายากนะ ถ้าจะให้ตัดใจง่ายก็ดีดิ เพราะผมพึ่งตัดใจมาแล้วมาเจอพี่ คนที่คิดว่าเออใช่ว่ะ น่ารัก นิสัยดี  ส่วนไอ้ตัวผมก็ไม่ได้ดีเลิศหรูหล่อเหลาขนาดนั้น รำบากใจกำตัวเองเหมือนหน้าตาไม่ดี ดันไปชอบคนหน้าตาดี ไอ้คนอย่างผมเนี้ยรักนานรักเดียว ชอบคนในตอนนั้นคนเดียว ถ้าพี่คิดว่ามันไม่พอ ผมคงต้องไปคุยกับหมาแล้วคับเพราะกูไม่มีไรดีเลย ล้มทั้งยืนอะ สำหรับคนที่ได้อ่าน ผมขอบคุณและขอโทษ นี่อาจเป้นการฟังความข้างเดียวจากผม อาจทำให้พี่เขาดไม่ดีผมต้องอภัยด้วย ส่วนที่ผมเล่ามาอาจมีติดขัด ขาดช่วง ไม่ลงตัว ขอโทษด้วย พอดีพิมไปน้ำตาไหลไปดีไม่หยดลงแป้นไฟดูดตายห่า และสำหรับคนที่บอกว่า ไม่ใช่ช่วงที่น่ามีความรักน่าเอาเรียนไว้เพราะจะจบม.3แล้ว คือต้องบอกเลย เรื่องรักใครเขาห้ามกันได้ พวกคุณลองนึกถึงช่วงวัยรุ่นตอน อยากมีแฟนอะจำได้ไหม ว่าตอนนั้นคุณคิดจะปีนบ้านหรือนั่งอ่านหนังสือ เรื่องคนในครอบผมรู้เพราะผมบอกหมด ก่อนจะจบ ผมอยากให้พี่เขารู้ว่าผมชอบพี่เขาจิงๆ ส่วนตัวผมขี้อาย เป้นได้อยากให้กระทู้นี้ดังหน่อยอาจจะรบกวนมากไปแต่ผมขอละคับ //ทำไมไม่บอกเขาในFaceเรื่องความรู้สึก อ่อ กูอายคับนะเขาไล่กูไปนอนตลอด ฝากดันให้ทีหรือช่วยแชร์ก็ได้คับ ถ้ามีอะไรin box มาหาผมได้ สุดท้ายนี้ผมขอบอกไว้เลย ผมขอบคุณ แม้จะเป็นสุขเล็ก หรือช่วงเวลาสั้น ผมมีความสุขมาก ขอบคุณพี่มาก ถ้าพี่เข้าใจผม ช่วยรับผมเป็นแฟนทีนะ ผมชอบพี่จิงๆ  ผมอุส่าวางแผนไว้ว่าลอยกระทง ปีนี้จะแอบไปหาพี่ แต่คงได้แค่ฝันแล้ว 555 เซงวะ