ตั้งแต่เข้ามหาลัยมาก็มีเพื่อนสนิทแค่หนึ่งคน คือสนิทด้วยกันมากๆ เราอยู่ด้วยกันตลอดไม่ว่าจะเวลาไหน จะเวลาเรียน เที่ยวหรือแม้แต่กินข้าว ยกเว้นเวลานอนนะเราไม่ได้พักอยู่ด้วยกัน แต่บางทีเราก็ไปนอนด้วยกันบ้างตามภาษาเพื่อนสนิท เราสนิทกันมากชนิดที่ว่าเพื่อนคนอื่นมองเราสองคนเป็นเลสเบี้ยนรึปล่าวแต่จริงๆมันไม่ใช่ เราเป็นคนที่ติดเพื่อนมากนะ แต่ยิ่งเราสนิทกันแค่สองคน เราเลยรู้สึกว่าทุกอย่างที่เราทำจะมีเพื่อนคนนี้เป็นส่วนหนึ่งตลอด จะมีงานเดี่ยว งานคู่ หรืองานกลุ่ม ไม่มีสักครั้งที่เราจะแยกกัน แต่เขามักทิ้งเราตลอด ไม่รู้ว่าเราเป็นคนคิดมากด้วยรึปล่าวนะ พักหลังๆมานี่เรารู้สึกห่างเหินกันมาก เพื่อนสนิทเรามีแฟน คบกันไปได้สวยเลย เพื่อนคนอื่นก็โอเคหมดไม่ได้มีปัญหาอะไรเราก็โอเคเพราะช่วงแรกๆอย่างว่านะผช.อะไรๆก็ดีหมด แต่มาพักหลังๆมีคนมาเตือนเราหลายคนเกี่ยวกับผช.คนนี้ว่าให้เตือนเพื่อนสนิทบ้าง แต่ด้วยความที่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าพูดอะไรที่ทำให้เพื่อนเสียน้ำใจ เราเลยพูดอ้อมๆไปทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่โอเค พักหลังๆนี้กิจกรรมไม่เอา มีงานไม่ทำ อยู่ติดแฟนมาก ชวนไปกินข้าวม่ไปเหมือนแต่ก่อน สิงกับแฟนก็ว่าได้ จนเราก็รู้สึกน้อยใจ ก็ธรรมดานะ เราอยู่ด้วยกันมาก็หลายปี อยู่ๆทิ้งเราหงอยคนเดียวเราก็เป็นคนคิดมากซะด้วย แต่เพื่อนสนิทเราชอบมาบ่นกับเราทุกครั้งที่ทะเลาะกับแฟน เราก็เหนื่อยจะพูดนะ เออ ออ ตามมันไป แต่เราพูดให้มันคิดหลายครั้งมันก็คิดไม่ได้สักที ไม่รู้ว่ามันรักมากหรือมันโง่กันแน่อันนี้ก็ไม่เข้าใจ ชอบมาปรีกษาแต่ก็ไม่ได้ทำตาม เพื่อนทุกๆคนคิดเห็นเหมือนกับเราว่าหลังๆนี้แฟนมันไม่โอเคแล้ว เอะอะหาเรื่องทะเลาะ ก็อย่างว่าคนมันเป็นเสือจะให้เปลี่ยนเป็นแมวมันก็คงไม่ง่ายนะ แต่เราเห็นเพื่อนสนิทเราหลงหัวปำหัวปำเกินจะเยียวยาแล้วจริงๆ โทรศัพท์ก็คุยกันตลอด ชนิดที่ว่าเพื่อนๆรอบข้างเอือมระอาจะคุยอะไรกันนักหนาถ้าเป็นแฟนมันรำคาญแน่ เราก็แค่รู้สึกน้อยใจเท่านั้นเวลามีความสุขก็หายไปเหมือนคนไร้ตัวตนเลยกับเพื่อนไม่สนใจ แต่พอมีปัญหากับแฟนทีไรเห็นค่าเราทุกที
อย่างนี้เราควรทำยังไงให้เพื่อนเราตาสว่าง พูดยังไงก็ไม่ฟังแล้ว