สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นกระทู้คำถามหรือกระทุ้บ่นให้ฟังดี เอาเป็นว่าขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้ในวัยทำงาน เรารู้สึกเหมือนเราไม่มีเพื่อนเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก็พยายามทำตัวให้ได้เพื่อนมานะ
เราพยายามช่วยเหลือทุกอย่างเท่าที่ช่วยได้ เค้าอยากกินอะไร ฝากซื้ออะไร เราก็ไปซื้อให้ เค้าให้เราช่วยทำงานอะไรเราก็ทำให้
เอาชื่อเราไปขอกู้ เราก็ ok นะ เป็นการซื้อใจกัน ไปเที่ยวด้วยกัน เราก็จ่ายให้ก่อน คอยรับคอยส่งเพื่อน

เราคิดว่าเฮ้ยไม่เป็นไร เพื่อนกัน ทำให้ ซื้อใจกัน เพราะเราไม่ใช่คนคุยสนุกอะไร วันๆ เราก็ทำงานในห้องของเรา
งานหน้าคอม มีมาให้ทำเรื่อยๆ ไม่ค่อยได้มีเวลาออกไปเสนอหน้าคุย หรือว่าส่งเกมส์เล่นอะไรกันเท่าไหร่

สิ่งที่เราได้ว่าจากสิ่งที่เราให้ไป คือ กินข้าวกลางวันเค้าก็ไม่เคยถามว่าเรากินไร ไม่เคยชวน ok ไม่เป็นไร
เย็นไปตีแบดกัน ก็ไม่เคยชวน กลางคืนไปนั่งกินกันที่บ้านเพื่อนอีกคนก็ไม่เคยชวน

เพื่อนที่กลุ่มให้ความสำคัญ กลับเป็นคนเรื่องเยอะๆ ฝากซื้อของซื้อไม่ถูกใจก็บ่น คนที่จิกหัวคนแบบ ไอ้อ้วน อีเอ๋อ อีดำ ทุกคนยิ้มรับ เฮ้ยมันเป็นคำทักทายที่สนิทกัน คนที่เหวียงคนอื่นได้ อารมณ์เสียใส่คนอื่นได้ แต่คนอื่นห้ามอารมณ์เสียใส่กู  คืออะไร???

กลับมาพิจารณาตัวเอง เพราะเราพูดไม่เก่ง ไม่ใช่คนคุยสนุก ตลก ทำงานตลอด ไม่ค่อยว่าง แล้วเรื่องงานไม่ค่อยใข้งานใคร
แบบ one man show เคยมีคนบอกว่าเหมือนๆ คนโชว์พาวน์ อันที่จริงคือเราเป็นคนขี้เกรงใจอ่ะ จะใช้ใครก็ไม่รู้ว่าไปกวนเค้าป่าว ความรับผิดชอบเราหน้าที่เรา ไปใช้คนอื่น ก็ต้องดูตัวเองก่อนป่ะ ว่าทำเต็มที่ในหน้าที่เราแล้วหรือยัง

ทุกวันนี้ก็ปล่อยๆ มันไป เราว่าเราทำดี (แล้วหรือ) บางครั้งก็สับสนว่าเราผิดอะไร เราไม่ดีตรงไหน แล้วเพื่อน ต้องการอะไร