เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้มีความอยู่ว่า........ เราเคยเป็นคนที่มีแฟนนะ  แต่เลิกกันไปนานละ ธันวาที่จะถึงนี้ก็  1  ปีเต็มพอดี

(สาเหตุที่เลิกกันเพราะเค้าไม่มีความเป็นผู้นำ) ระหว่างเราก็เลยต้องจบลง!!! เพียงเสียดายเวลามากกว่าตลอด 5 ปีที่คบเลือกผิดคนเท่านั้นเอง

พออายุมากขึ้น ชีวิตเราก็เปลี่ยนไปมุ่งสมาธิกับการทำงานบ้าง  เรื่องส่วนตัวบ้าง  ครอบครัวพ่อแม่พี่น้องบ้าง  

แต่ทำไมทุกๆคนกลับชอบมาถามเราว่า?

"ทำไม  หน้าตาแบบเราถึงยังไม่มีแฟนสักที แก่ขึ้นทุกวันแล้วนะ" แรกๆเราก็ไม่คิดนะ เพราะแต่ละวัน งานยุ่งมว๊าก หมดงาน  

ก็อยู่กะเพื่อนๆ เสาร์อาทิตฯ ก็ไปอยู่กับครอบครัวจัดสรรงานบ้าน ดูแลตัวเอง ช้อปปิ้ง  ซื้อของเข้าบ้าน  เคลียร์งานที่มีอยู่  อ่านหนังสือ  

วางแผนใช้ชีวิตตัวเอง อ่านข่าวสารบ้านเมือง

บลาๆตั้งเยอะแยะเลยคิดว่า วันๆก็หมดไปละ  แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปให้แฟน  กันละคร้า??????

นานๆๆๆๆสักที  ก้อแว้ปขึ้นมาบ้าง  ว่าสรุปแล้ว  ชั้นจะโสดจิงๆหราว่ะเนี่ย  เฮ้อ!!!!  คิดๆดูก็ไม่ใช่ว่าเลือกเยอะนะ  แต่ไอที่มีเข้ามา  

ก็เด็กกว่า  6  ปีบ้าง  เด็กกว่าแฟนเก่าอีก   คิดว่านานไปคงคุยด้วยไม่รู้เรื่อง    เลยตัดสัมพันธ์เหลือความรู้สึกแค่พี่กับน้องดีกว่า

ส่วนอีกคนก็  พ่อหม้ายลูกสอง  ก็ไม่ไหวนะ  นานไปเราคงเป็นแจ๋วแน่ๆ  เพราะคิดว่าแก่แล้วคงไม่มีลูกเป็นของตัวเองแล้วแน่ๆ  เลยผ่อนลดระดับ

เหลือเพียงแค่คนรู้จัก  หรือเราคงต้องออกตามหากันแน่นะ  ถึงจะเจอคนที่พอดีสักที???

เคยถามเพื่อนนะ  เพื่อเราก็บอกว่า  เป็นเพราะทุกคนมองเราว่าสเปคผู้ชายที่จะเข้ามาเราคงตั้งไว้สูง  เลยไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบ  

แล้วจะเป็นไงกันละทีนี้ T_T  จะมีสาวๆคนไหนบ้างน๊า  ที่ตอนนี้กำลังเจอปัญหาแบบเราบ้าง  กรรมของคนโสดอย่างช้านจริงๆหราเนี่ย

เฮ้อ  กลุ้มตอนดึกจริงๆ

#สมาคมสาวโสด#