- ไอ้กรอบขาวมีชื่อที่เดดพูลเรียกว่า"white courier box" เป็นเสียงใครก็ไม่รู้ในหัวของเดดพูล ออกมาให้คนดูเห็นครั้งแรกตอนเดดพูลแกล้งตีกับวูฟเพื่อล่อให้ดาเคนออกมาให้จับ หลังจากนั้นก็อยู่กับเดดพูลมาตลอดช่วงซีรี่ย์เดี่ยวรอบสองที่แดเนียล เวย์เขียนเรื่องให้ ยาวไปจนถึงเข้าทีมUncanny x-force แล้วอยู่ๆก็หายไปดื้อๆตอนเข้าซีรีย์เดียวรอบ3 marvel now

...โผล่มาในเกมDeadpool (2013)ด้วย เสียงพากย์ฟังดูเป็นลุงเท่ๆ พูดจาเป็นงานเป็นการแต่บางทีก็หาสาระไม่ได้ แล้วเสียงคล้ายเคเบิ้ลมากจนพูดมาพร้อมกันทีนี่หันผิดหันถูกว่าใครพูดล่ะ ตอนแรกอิฉันนึกว่าไอ้นี่เป็นเพื่อนสมมุติที่พูลมันสร้างมาแทนเคเบิ้ล หลังจากเคเบิ้ลมาชิงตายก่อนมันไปสองรอบ แต่ไม่ใช่

- แมดแคปที่โผล่มาในเรื่องคือใครก็ไม่รู้ที่เป็นผู้รอดชีวิตรายเดียวจากอุบัติเหตุรถบัสชนกับรถขนสารเคมีของแก๊งค์กระป๋องเหลืองA.I.M. กว่าจะมีคนมาเอามันออกไปนี่นอนแช่สารเคมีอยู่ตั้งนาน หลังรอดมาได้ก็เป็นบ้าและได้พลังคือฮีลเทพ ไม่เจ็บปวด และสะกดทุกคนที่มองเห็นตัวมันให้ติงต๊องกันไปหมด ปืนยิงฟองสบู่นั่นก็แค่ของเล่นธรรมดาที่เอามาถือหลอกคนว่าเป็นอาวุธเฉยๆ

- แมดแคปเคยเจอกับเดดพูลในซีรี่ย์Heroes for hireตอนที่10-11 ตอนพูลเข้าไปป่วน...โทดๆ รวมทีมกับลุคเคจกับไอร่อนฟิสต์ คู่อื่นสู้กันจริงจังมาก แต่แมดแคปกับเดดพูลนี่ยังกะทอมแอนด์เจอรี่ ถือปืนไฟไล่ยิงตูดกันอยู่
____________________________________________



ประมาณ5-6ตอนก่อนจะเริ่มอีเวนต์Secret invasion

เดดพูล: ย่านเฮลคิทเช่น

สภาพของที่นี่ไม่ได้เป็นนรกสมชื่ออย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว

แต่ก็ยังไม่ได้สว่างสดใสวัยรุ่นชอบอย่างย่านไทม์สแควร์เหมือนกัน

ถ้าทำหัวของหมอนี่เป็นรูซะย่านนี้คงสมเป็นนรกขึ้นมาอีกหน่อย

แต่คิดอีกทีไอ้หมอนี่มันเป็นทนายนี่นะ ตายไปอีกซักคนคงไม่เป็นไรหรอก

ปัญหาเดียวของการทำงานในย่านเฮลคิทเช่นก็คือมันอยู่ในมหานครนิวยอร์ค...


เดดพูล:....ซึ่งมีไอ้พวกติงต๊องนี่อยู่เต็มไปหมด

และไอ้พวกนี้ด้วย

มีแต่ในนิวยอร์คเท่านั้นแหละที่ต้องฆ่านินจาไปกี่ร้อยคนไม่รู้ก่อน ถึงจะได้จะขึ้นมาบนดาดฟ้าและดักยิงทนายตาบอดซักคนแบบสงบๆได้

นินจา: เอื้อ


เดดพูล: ในเมืองนี้ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่เรื่องทั้งนั้น

โอ๊ะ ดูเหมือนตอนนี้จะถึงคิวที่ฉันต้องหันไปหาเรื่องแล้วสิ

แมดแคป: เฮ้ นายขายซากนินจาพวกนี้หรือเปล่าน่ะ ขอจานนึง เอาแบบสุกปานกลางนะ ล้อเล่นน่า ที่จริงแล้วฉันแค่จะมา...

ตุ๊งแหน่ว

เดดพูล: ตุ๊งแหน่วมาตุ๊งแหน่วกลับ ไม่โกง

แมดแคป: พยายามได้ดี แต่นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันแข็งแกร่งจนไม่มีใครทำลายได้... ไม่สิ พูดแบบนั้นมันก็ไม่ถูก นายอยากทำลายฉันก็ทำไปเลย

แต่ไม่ว่านายจะตัดหัวฉันไปอีกกี่ทีฉันก็จะฟี้นตัวกลับมาได้เหมือนวูฟเวอรีนทุกทีนั่นแหละ

เดดพูล: "เดดพูล"


แมดแคป: อ้อ นั่นชื่อของนายสินะ ชื่อเดดพูลใช่มั้ย #เดาเอาจากบริบทน่ะ ฉันคือแมดแคปนะ

ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ท้าทายกันขนาดนี้ก็จะลงมือล่ะนะ

ปิ้วๆ

แป๊ะ

เดดพูล: นี่ฉันโดนความสามารถของนายเข้าไปแล้วเรอะ


แมดแคป: ใช่เลย โดนไปเรียบร้อยแล้ว

เดดพูล: นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย? ปืนฉันหายไปไหนหมด? รู้สึกดีจังเลย

ท้องฟ้าที่นี่กลิ่นหอมยังกะครีมอาบน้ำเลยนะ

แมดแคป: เอาล่ะ พ่อชุดแดง บอกมาซิว่าเห็นอะไรบ้าง

เดดพูล: เสียงหึ่งๆเหมือนผึ้งบินอยู่ในหูที่ฉันได้ยินมาตลอดชีวิตเงียบไปแล้ว รู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยล่ะ

ชักจะหิวน้ำแล้วสิ คุณกวาง ไปดื่มสายรุ้งที่อยู่ตรงนั้นดีกว่าเนอะ

กวาง: ฟังดูเข้าท่าดีนะเพื่อน เรื่องที่นายพูดฟังดูปกติสุดๆ ไม่มีอะไรประหลาดเลยซักกะติ๊ด

ซู้ดดดดด

นก: ๆ ปืนของคุณอยู่นี่แล้ว คุณพูล

รับไปสิ รับไปสิ รับไปสิ

แมดแคป: อะไรกัน โดนปืนฟองสบู่ของฉันเข้าไปแล้วนายต้องทำตัวติงต๊องบ้าบอคอแตกไปเลยสิ ไม่ใช่มานั่งยิ้มอยู่ในมุมสงบของตัวเองแบบนี้

ตื่นๆ ได้สติขึ้นมาได้แล้ว


นก: วันนี้จะยิงใครเหรอ คุณพูล?

เดดพูล: ทนายตาบอดเฮงซวยคนนึงน่ะ

นก: ยิงเพราะเขาตาบอดหรือเพราะเขาเฮงซวยเหรอ?

เดดพูล: เพราะเหตุผลเดียวที่ฉันจะทำทุกอย่าง นั่นก็คือเพราะยิงแล้วได้เงินเยอะๆไงล่ะ

โอ๊ะโอ๋

เจ้าหมอนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย?

เดดพูล&แมดแคป: โอ๊ะโอ๋


เดดพูล: ดอกเมื่อกี้ฉันให้ฟรี แต่ถ้ามีอีกล่ะก็จ่ายมาเลยนะ

แมดแคป: แย่จริง อันนี้ดึงไม่ออก มาช่วยกันหน่อยสิ

แดร์เดวิล: พวกมีฮีลลิ่งแฟ็คเตอร์งั้นเรอะ ฉันไม่อยากเสียเวลากับพวกมีพลังแบบนั้นหรอกนะ

แมดแคป: เพราะพวกเรา...

จะทำให้...

นาเป็นบ้า...

...เหรอ?


แดร์เดวิล: ฉันรู้สึกเหมือนนายกำลังพยายามทำอะไรบางอย่าง แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่านายจะทำอะไรน่ะ

แมดแคป: หยาบคายจริง จะดึงออกอย่างน้อยก็น่าจะบอกกันก่อนสิ

ธอร์: ให้ข้าช่วยไหม แดร์เดวิลเพื่อนข้า? บังเอิญข้าผ่านมากินกาแฟลาเต้กลิ่นวานิลลาแถวนี้และเห็นเจ้ากำลังโดนรุมอยู่พอดี สู้แบบสองต่อหนึ่งแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยนะ

เดดพูล: เพราะยังงี้ไงฉันถึงเกลียดนิวยอร์ค

แดร์เดวิล: ยิงสายฟ้าใส่เจ้าพวกนั้นได้เลย ธอร์

ธอร์: แต่...

แดร์เดวิล: ไม่เป็นไรน่า เจ้าพวกนี้มันมีฮีลลิ่งแฟ็คเตอร์

ธอร์: งั้นยิงไปก็ไม่ตายสิ

แดร์เดวิล: แน่นอน

เดดพูล: เฮ้ย อย่าโดดมาทางนี้


แดร์เดวิล: แบบนี้มันก็แรงไปนะ ธอร์

ธอร์: ก็เจ้าบอกว่าคนพวกนี้มีฮีลลิงแฟ็คเตอร์ไม่ใช่หรือ?

แดร์เดวิล: แต่ฉันจับสัญญาณชีวิตของเจ้าพวกนี้ไม่ได้แล้วนะ

ธอร์: ถ้าเช่นนั้นพวกเขาก็ตายอย่างสมกับเป็นนักรบแล้ว

แดร์เดวิล: ก็คงงั้นแหละ ธอร์

ธอร์: ช่างตายอย่างสมกับเป็นนักรบจริงๆ

เดดพูล: โอย

มึนหัวชะมัด

อีแบบนี้กว่าจะหายคงอีกพักใหญ่แน่

แมดแคปหายไปไหนแล้วหว่า? เจ้าหมอนั่นฮีลไวกว่าฉันอีกเรอะ? หรือว่าโดนหนักจนเลิกฮีลไปแล้วกันแน่นะ?

โว้ย ช่างหัวแม่มเหอะ

เฮลคิทเช่นเฮงซวย นิวยอร์คเฮงซวย ทนายเฮงซวย พวกอเวนเจอร์เฮงซวย

กรอบขาว: สาธุ หลวงพี่

เดดพูล: นั่นใครพูดน่ะ?

กรอบขาว: ฉันไง ฉันเอง

เดดพูล: โดนฟ้าผ่าก็โคตรเฮงซวย มีเสียงใครไม่รู้มาอยู่ในหัวนี่ก็โคตรเฮงซวย ไอ้ธอร์เฮงซวย

กรอบขาว: สงสัยคราวนี้นายคงจะเป็นบ้าไปจริงๆเพราะความสามารถของแมดแคปแน่ๆเบย

เดดพูล: เชี่ยเอ๊ย กุนี่โคตรซวย

กรอบขาว: รวมๆแล้วเกือบเอาไปแต่งเป็นกลอนได้เลยนะนี่


เดดพูล: ตอนแรกๆฉันล่ะอยากหักคอไอ้แมดแคปนัก โทษฐานที่อยู่ดีๆก็มาทำให้ฉันมีเสียงใครก็ไม่รู้พล่ามอยู่ในหัวอีกคน

กรอบขาว: แต่ในที่สุดเราก็ตกหลุมรักซึ่งกันและกันจนได้

เดดพูล: อย่ามาพูดแทนฉันแบบนี้สิ

กรอบขาว: หือ? พูดแทนตรงไหนน่ะ

เดดพูล: ก็ตรงที่เราตกหลุมรักกันและกันน่ะ

กรอบขาว: นั่นไง ฉันนึกแล้วว่านายต้องคิดแบบนี้

เดดพูล: เดี๋ยวๆ นั่นไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆซักหน่อย

ฉันก็แค่ชินกับการมีเสียงคนอื่นอยู่ในหัวเท่านั้น แต่ดีจริงๆที่มีคนอื่นให้คุยด้วย และอยู่ด้วยกันตลอดเวลา

กรอบขาว: และคนอื่นที่ว่าก็คือตัวนายเองนั่นแหละ

เดดพูล: ใช่เลย

และแน่นอนว่าเราเถียงกันอยู่ตลอด

กรอบขาว: แต่ไม่ใช่เถียงกันตลอดเวลานะ

เดดพูล: ส่วนใหญ่เราเถียงกัน

กรอบขาว: เกือบไม่เคยเถียงกันเลยต่างหาก

เดดพูล: ฉันว่าเกือบจะเถืยงกันตลอดเวลานะ

กรอบขาว: แต่ที่ฉันจำได้มันไม่ใช่แบบนั้นนี่

เดดพูล: เรามีความทรงจำร่วมกันมาตลอดนะ

กรอบขาว: จริงเหรอ?

เดดพูล: จริงสิ

ถึงเราจะเถียงกันตลอดเวลา แต่ยังไงเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน

กรอบขาว: ครอบครัวเสียงในหัวตัวเองแบบนี้น่ะเรอะ?

เดดพูล: ใช่เลย

กรอบขาว: งั้นฉันคงเป็นลุงนิสัยประหลาดของนายแน่ๆ

เดดพูล: นายไม่ใช่ลุงนิสัยประหลาดซักหน่อย นายก็คือฉัน พวกเราคือเดดพูลไง

กรอบขาว: หรืออย่างน้อยพวกเราก็คิดแบบนั้น จนกระทั่งวันนึงที่เรานึกถึงเรื่องตอนที่เราพบกันครั้งแรก...

เดดพูล: เดี๋ยวๆ เมื่อกี้ว่าไงนะ? นายจะเดินเรื่องต่อไปเลยงั้นเรอะ?


ก่อนขึ้นซีรีย์เดี่ยวรอบ3 ไม่นานนัก

กรอบขาว: เออ เรามาถึงเฮลคิดเช่นแล้ว ที่เหลือก็ละไว้ในฐานทีเข้าใจก็แล้วกัน

เดดพูล: อย่าเพิ่งรีบเดินเรื่องแบบนั้นสิฟะ

กรอบขาว: บนดาดฟ้าของตึกเดิม งานแบบเดิมๆ มาฆ่าทนายตาบอดคนเดิมที่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเขาคือแดร์เดวิล

เดดพูล: เรารู้เรื่องนี้ตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ย?

กรอบขาว: อ้าว นี่นายยังไม่รู้เรอะ?

เดดพูล: ไม่ต้องห่วง ฉันรู้อยู่แล้วล่ะน่า

กรอบขาว: ก็เลยเตรียมเครื่องรบกวนสัญญาณมาป่วนแดร์เดวิลเซนส์แบบเต็มๆยังงี้ไง

เดดพูล: นั่นแหละใช่เลย

แล้วทำไมอิพวกนินจานี่ถึงต้องมารวมตัวกันแถวนี้ด้วยนะ แดร์เดวิลมันเป็นแม่เหล็กสำหรับดึงดูดนินจาหรือไงเนี่ย

กรอบขาว: ไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องแค่นี้นายก็ไม่รู้

เดดพูล: หุบปากน่า

กรอบขาว: ดูสิ เจ้าหมอนั่นยืนบี้อไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เหมือนนายเปี๊ยบเลยนะ

เดดพูล: เออๆ เลิกชวนคุยได้แล้วน่า

คราวนี้ฉันอุตส่าห์วางแผนดึงดูดความสนใจของพวกเพื่อนบ้านที่แสนดีที่เป็นซุเปอร์ฮีโร่ไปทางอื่นไว้ก่อนแล้วด้วย

และแผนที่ว่าคือวางระเบิดตึกตรงนั้นเพื่อล่อให้พวกฮีโร่ไปช่วยคน และมันควรจะระเบิดตอน...

...นี้ ...

...แหละ

อ้าว

เฮ้ย

กรอบขาว: แผนนี้มันช้ากว่าที่ควรจะเป็นได้ยังไงเนี่ย?

เดดพูล: เอิ่ม...


เดดพูล: ว่าไง ลุค เคจ เพาเวอร์แมนตัวจริงเสียงจริง

ลุค เคจ: นี่ระเบิดของนายใช่มั้ย ฉันเอามาคืนให้

เดี๋ยวจะเอาไปยัดตูดให้ด้วย

เดดพูล: เฮ้ย จะว่าไปแล้วไอร่อนฟิสต์คู่ขา...เอ๊ย คู่หูของนายหายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย?

ลุค เคจ: พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?

เดดพูล: แหม่ ก็ฉายาที่ใช้ตอนเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ของแต่ละคนเกินครึ่งของทั้งหมดนี่ฟังดูยังกะฉายาของดาราหนังโป๊เลยอ่ะ ฉันเคยเจอมาทั้งฮอบกอบลิน,เกรย์ กากอยล์,แมน-ติง,เดวิล ไดโนซอร์ แล้วก็มูนบอย

แถมยังมีมูนไนท์,สกาเล็ตวิช,เพสต์พ็อตพีท,บารอนซีโม่....

แล้วก็ คัง เดอะคอนเควอเรอร์, พันนิชเชอร์, แบล็กโบลท์...




ลุค เคจ: สกปรกจริง

อย่าเล่นแบบนี้สิเฟ้ย

กรอบขาว: นั่นสิ เอาซากนินจาไปเขวี้ยงใส่คนอื่นแบบนี้ได้ยังไง?

เดดพูล: ขว้างๆไปเผื่อวว่าไอ้พวกนี้มันจะพกระเบิดควันไว้ในกระเป๋า พอบู้มขึ้นมาเราจะได้หนีได้ไง

และไม่ว่าจะมีนินจากี่ตัวเราก็เรียกรวมๆว่านินจาอยู่ดี ไม่ต้องเติมS

ลุค เคจ: เลิกเอาซากนินจามาโยนใส่ฉันได้แล้ว

เดดพูล: เห็นมั้ยล่ะ

เดี๋ยวๆ ภาพเมื่อกี้มันอะไรน่ะ?

กรอบขาว: นายไม่ควรจะเห็นภาพนั้นนี่

เดดพูล: เห็นอะไร? นายมีอะไรบิดบังฉันอยู่หรือเปล่า?

อย่ามาโทษฉันนะ ฉันไม่รู้ว่าภาพนั่นคืออะไรด้วยซ้ำ

กรอบขาว: อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน ไม่งั้น....

เดดพูล: ไม่งั้นอะไร?

กรอบขาว: ไม่งั้น

นาย

จะทำ

ให้ฉัน

โกรธ

นายคงไม่ชอบให้ฉันโกรธ

ไม่มีใครชอบตอนที่คนอื่นโกรธหรอก

เดดพูล: ไม่จริง นี่มันเป็นไปไม่ได้

กรอบขาว: นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง จงศรัทธาเถอะเหล่าสาวกทั้งหลาย