สำหรับผมนะครับ   ผมจะไม่คิดมาก  ไม่น้อยใจ  มองว่าการที่เพื่อนมีแฟนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป  คนอื่นๆก็มีกัน   ไม่ใช่ความพิเศษ  ไม่ใช่เรื่องที่น่าอิจฉา   เมื่อก่อนเราเคยมีแฟนแค่ตอนนี้ยังไม่มี  ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ดีพอจนไม่มีคนสนใจ   คนที่ชอบเราก็มี  โอกาสที่เราจะได้มีแฟนมีมากกว่าเพื่อนอีกเพียงแต่มีเหตุผลที่ทำให้คบกันไม่ได้    พอคิดแบบนี้เราจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ด้อยกว่าใครในแง่ของความสนใจที่คนอื่นมีต่อเรา  เราจะมีแฟนเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ต้องการ   เหตุผลที่ยังไม่มีแฟนเพราะยังไม่เจอคนที่ใช่  หรือเจอแล้วแต่คบกันไม่ได้เพราะอีกฝ่ายมีแฟนแล้ว   โชคชะตาความบังเอิญก็มีส่วน  เพื่อนโชคดีที่เจอคนที่ใช่   แต่เรายังไม่มีโชคแบบนั้น  แต่ในแง่ความน่าสนใจเราไม่ด้อยไปกว่าใคร    อีกเหตุผลหนึ่งลึกๆที่ไม่พูดถึงกันคือ  เราค่อนข้างเลือกคนที่จะมาเป็นแฟน  ต่างจากคนทั่วไปที่คบกันตามโอกาสขอแค่รักกัน  อยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็พอ  พอเจอแล้วก็คบทันทีจนบางครั้งเราก็แปลกใจเพราะดูเหมือนไม่ได้รักกันมาก    แต่กับเราต้องเป็นคนที่ใช่จริงๆจนเราคิดว่าคงไม่สามารถหาคนที่ใช่มากกว่านี้ได้ง่ายๆอีก  ไม่ใช่เรื่องของหน้าตาแต่เป็นตัวตนบางอย่างที่เราชอบมากเป็นพิเศษ    พอคิดถึงเหตุผลต่างๆมันทำให้เราภูมิใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้และใช้ชีวิตต่อไปได้ตามปกติ