หายไปจากถนนนักเขียนนานมาก ที่จริงก็หายไปจากพันทิปนานหลายเดือนเลยค่ะ ครั้งหลังสุดที่มาที่ถนนนักเขียนจำได้ว่าเคยบอกว่าไม่สบาย มีก้อนที่ฐานกะโหลกศีรษะ ทำให้ปวดหัวตลอดเวลา ปวดหัวจนอ่านอะไรไม่ได้เลย ไปให้หมอตรวจ 3-4 ครั้ง มีทั้งแพทย์ประจำบ้าน หมอที่ Urgent Care ข้อสรุปออกมาหลายอย่าง เริ่มจากมีการติดเชื้อที่ไหนสักแห่ง แล้วทำให้ต่อมน้ำเหลืองตรงนั้นโต ต่อมน้ำเหลืองนั้นเรียกว่า Occipital lymph node มันอยู่ตรงไหนก็ตามรูปข้างล่างนะคะ
หมอให้ยาปฏิชีวนะมา กินยาปฏิชีวินะรวมทั้งหมด 4 รอบ 4 ขนานก็ยังไม่หาย จนสุดท้ายแพทย์ประจำบ้านบอกว่าสงสัยจะ muscle strain แกบอกว่าชัวร์ปึ๊กว่า muscle strain เป็นอาการปกติ พบบ่อย แกสั่ง prednisone เป็น steriod ให้ ปรากฎว่า เอ๊ย! มันยุบลงแฮะ อาการปวดหายไปด้วย อาการปวดนี่ไม่ได้เกิดจากต่อมน้ำเหลืองนั้นโตนะคะ แต่ตรงจุดนั้นเป็นจุดรวมของปลายประสาท ต่อมมันโตไปกดทับปลายประสาทน่ะค่ะ อาการปวดนี่สุดทนจริงๆ จะปวดจนร้าวไปหมดทั้งซีกขวาของศีรษะเลยค่ะ ทีนี้พอมันยุบลงจนเกือบหายไปหมดก็คิดว่าใช่แน่แล้ว ตอนนั้นนัดไปหาผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง คือหมอทางตา หู คอ จมูก ไว้แล้ว แต่กว่าจะถึงวันนัดก็เป็นเดือน พอใกล้วันนัดถึงจะแน่ใจว่าต้องเป็น muscle strain อย่างที่หมอประจำบ้านบอกแน่ๆ แต่ก็คิดว่าไปให้ผู้เชี่ยวชาญดูอีกทีไหนๆ กว่าจะนัดได้ก็นานขนาดนั้นแล้ว
ปรากฎว่าไปหาหมอตา หู คอ จมูก หมอตรวจดู คำถามแรกของหมอคือออกนอกประเทศไปไหนมาหรือเปล่า ตอนนั้นเพิ่งไปเมืองไทยมาค่ะ กลับมาได้ประมาณ 6 เดือน คือไปเมืองไทยเดือนธันวาคม 2014 เดือนที่พบก้อนนั้นคือต้นเดือนเมษายน หมอก็เลยบอกว่าสงสัยเป็นที่เรียกว่า Atypical mycobacterium คือติดเชื้อแบคทีเรียจากสภาพแวดล้อม แบคทีเรียประเภทนี้คนเราติดมาจากสภาพแวดล้อมรอบๆ ตัวเรานี่เอง ไม่เล่ารายละเอียดนะคะว่ามีอะไรบ้าง เพราะจะทำให้ยาวเกินไป เอาเป็นว่าหมอนัดให้ทำ biopsy แบบรุนแรงน้อยที่สุดคือที่เรียกว่า fine needle aspiration คือใช้เข็มแทงเข้าไปในบริเวณที่ผิดปกติแล้วดึงเอาชิ้นเนื้อหรือ fluid จากที่นั่นออกมา ไม่เล่าขั้นตอนนี้นะคะ เพราะจะทำให้ยาวเกินไปอีกเหมือนกัน ยังขำสีหน้าหมอวันที่ไปฟังผลไม่หายเลยค่ะ นั่งคอยอยู่ในห้องตรวจนะคะ แล้วหมอเปิดประตูเข้ามา สิ่งแรกที่เห็นคือหมอหน้าแดงเลย คงคิดว่าเอาอีกแล้วสิเรา ต้องบอกคนไข้ของเราว่าสงสัยว่าคุณเป็นมะเร็งอีกแล้ว หมอแกเข้ามาลงนั่งข้างๆ ถ้าจับมือได้สงสัยคงจับมือด้วย แล้วบอกว่า "It looks like you have Lymphoma." ตอนนั้นคือเดือนสิงหาคมค่ะ หลังจากอยู่กับอาการปวดหัวมา 5 เดือน ได้อ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ต่อมน้ำเหลือง occipital โตว่าอาจเป็นอะไรได้มาจนแทบไม่เหลืออะไรที่เป็นภาษาอังกฤษให้อ่านแล้วนะคะ lymphoma หรือมะเร็งต่อมน้ำเหลืองเป็นสิ่งสุดท้ายที่คิดว่าจะเป็นเพราะตามสถิติเขาบอกว่าโอกาสที่ต่อมน้ำเหลืองโต โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อม occipital แล้วจะเป็นมะเร็งนี่มีแค่ 1% เท่านั้นเอง แต่เวลาเดียวกันก็รู้ด้วยว่ามะเร็งต่อมน้ำเหลืองเป็นมะเร็งที่น่ากลัวน้อยที่สุดประเภทหนึ่งเพราะโอกาสรักษาให้หายได้สูงมาก บางประเภทสูงถึงเกือบ 100% เพราะอย่างนั้น พอหมอบอกอย่างนั้นก็เลยไม่เดือดร้อนอะไรเลย จะเดือดร้อนก็ตรงที่รู้ล่วงหน้าว่าวิธีรักษาหลักคือคีโมฯ ซึ่งมีผลข้างเคียงไม่น่าพิสมัยเลยสักนิด
ทีนี้หมอสั่ง biosy ใหญ่กว่าเดิมเพราะ fine needle aspiration นั่นสรุป 100% ไม่ค่อยได้ในเมื่อใช้ชิ้นเนื้อขนาดเล็กมากไปตรวจ biosy ครั้งที่ 2 คือการผ่าตัดดีๆ นี่เองค่ะ เป็นการตัดชิ้นเนื้อขนาดใหญ่แต่ไม่ตัดไปทั้งหมด แล้วหลังวันผ่าตัดนั่นก็ โอ้โฮ! เหมือนไปแหย่ให้เซลมะเร็งมันโกรธหรือไงก็ไม่ทราบ มันขยายขนาดใหญ่ขึ้นอีก แล้วไปกดทับประสาทจนยาแก้ปวดธรรมดาที่เคยซื้อได้ตามร้าน grocery เอาไว้ไม่อยู่ หมอต้องให้ยาแก้ปวดประเภท hardcore มากิน คือ Oxycodone ซึ่งต้องมีใบสั่งเท่านั้น 2-3 วันต่อมาก็รู้ผลค่ะ รู้ผลก่อนไปพบหมออีกนะคะ เมืองไทยเป็นยังไงไม่ทราบนะคะ แต่ที่นี่พอเขาสร้าง account คนไข้ให้เราว่าเป็นคนไข้ของโรงพยาบาลนั้น เขาจะส่งผลการตรวจทุกประเภทมาให้เราทางอีเมล ให้เราคลิกเข้าไปดูจาก account ของเราได้ทุกเมื่อค่ะ ก็เลยได้รู้ว่าเป็นที่เรียกว่า Diffuse large B-cell lymphoma เป็น sub-type หนึ่งของกลุ่มโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองประเภทที่เรียกว่า Non-Hodgkin's Lymphoma
ตอนนี้คีโมฯ ครบแล้วค่ะ ไปทำ PET Scan มาเมื่อวันจันทร์ วันอังคาร คือเมื่อวานหมอนัดไปดูผล ปรากฏว่าเคลียร์หมดแล้ว ไม่เหลือเซลมะเร็งอยู่อีกแล้วไม่ว่าที่ไหน แต่ตามสูตรการรักษามะเร็งประเภทนี้ต้องมีฉายแสงร่วมด้วยเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่กลับมาอีก ตอนนี้คอยวันนัดฉายแสงครั้งแรกค่ะ ก็เลยคิดถึงที่นี่ อยากเอาประสบการณ์ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยเป็นมะเร็งมาแชร์ให้อ่านกัน เผื่อจะมีประโยชน์บ้าง อย่างน้อยก็เพื่อแสดงให้เห็นว่าทุกวันนี้มะเร็งบางประเภทไม่ได้น่ากลัวอย่างชื่อของมันเลย คนส่วนใหญ่พอได้ยินคำว่ามะเร็งก็จินตนาการไปต่างๆ นานาใช่ไหมคะ ร้อยทั้งร้อยก็มีแต่ร้ายๆ ทั้งนั้น ที่จริงมันก็ร้ายแหละ แต่มะเร็งหลายประเภทรักษาให้หายได้แล้วนะคะ
ออกตัวก่อนว่าจะมีภาษาอังกฤษเยอะหน่อยค่ะเพราะศัพท์เฉพาะนี่ไม่รู้จริงๆ ว่าภาษาไทยใช้คำว่าอะไร จะบัญญัติศัพท์เองก็กระดาก ขอแท้กห้องถนนนักเขียนเป็นหลัก (ที่เรื่องสั้น) นะคะเพราะคุ้นเคยกับที่นี่มากที่สุด อาจมีแท้กห้องอื่นที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพด้วยเผื่อจะมีประโยชน์กับคนที่ห้องเหล่านั้นบ้าง ผิดพลาดประการใดขออภัยล่วงหน้า ไม่คุ้นกับการเขียนอะไรในลักษณะสารคดีค่ะ เคยแต่เขียนนิยายกับแปลนิยายจากภาษาอังกฤษเป็นไทย (ประเภทปั้นน้ำเป็นตัวเน้อ)
เมื่อเป็นมะเร็ง
หมอให้ยาปฏิชีวนะมา กินยาปฏิชีวินะรวมทั้งหมด 4 รอบ 4 ขนานก็ยังไม่หาย จนสุดท้ายแพทย์ประจำบ้านบอกว่าสงสัยจะ muscle strain แกบอกว่าชัวร์ปึ๊กว่า muscle strain เป็นอาการปกติ พบบ่อย แกสั่ง prednisone เป็น steriod ให้ ปรากฎว่า เอ๊ย! มันยุบลงแฮะ อาการปวดหายไปด้วย อาการปวดนี่ไม่ได้เกิดจากต่อมน้ำเหลืองนั้นโตนะคะ แต่ตรงจุดนั้นเป็นจุดรวมของปลายประสาท ต่อมมันโตไปกดทับปลายประสาทน่ะค่ะ อาการปวดนี่สุดทนจริงๆ จะปวดจนร้าวไปหมดทั้งซีกขวาของศีรษะเลยค่ะ ทีนี้พอมันยุบลงจนเกือบหายไปหมดก็คิดว่าใช่แน่แล้ว ตอนนั้นนัดไปหาผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง คือหมอทางตา หู คอ จมูก ไว้แล้ว แต่กว่าจะถึงวันนัดก็เป็นเดือน พอใกล้วันนัดถึงจะแน่ใจว่าต้องเป็น muscle strain อย่างที่หมอประจำบ้านบอกแน่ๆ แต่ก็คิดว่าไปให้ผู้เชี่ยวชาญดูอีกทีไหนๆ กว่าจะนัดได้ก็นานขนาดนั้นแล้ว
ปรากฎว่าไปหาหมอตา หู คอ จมูก หมอตรวจดู คำถามแรกของหมอคือออกนอกประเทศไปไหนมาหรือเปล่า ตอนนั้นเพิ่งไปเมืองไทยมาค่ะ กลับมาได้ประมาณ 6 เดือน คือไปเมืองไทยเดือนธันวาคม 2014 เดือนที่พบก้อนนั้นคือต้นเดือนเมษายน หมอก็เลยบอกว่าสงสัยเป็นที่เรียกว่า Atypical mycobacterium คือติดเชื้อแบคทีเรียจากสภาพแวดล้อม แบคทีเรียประเภทนี้คนเราติดมาจากสภาพแวดล้อมรอบๆ ตัวเรานี่เอง ไม่เล่ารายละเอียดนะคะว่ามีอะไรบ้าง เพราะจะทำให้ยาวเกินไป เอาเป็นว่าหมอนัดให้ทำ biopsy แบบรุนแรงน้อยที่สุดคือที่เรียกว่า fine needle aspiration คือใช้เข็มแทงเข้าไปในบริเวณที่ผิดปกติแล้วดึงเอาชิ้นเนื้อหรือ fluid จากที่นั่นออกมา ไม่เล่าขั้นตอนนี้นะคะ เพราะจะทำให้ยาวเกินไปอีกเหมือนกัน ยังขำสีหน้าหมอวันที่ไปฟังผลไม่หายเลยค่ะ นั่งคอยอยู่ในห้องตรวจนะคะ แล้วหมอเปิดประตูเข้ามา สิ่งแรกที่เห็นคือหมอหน้าแดงเลย คงคิดว่าเอาอีกแล้วสิเรา ต้องบอกคนไข้ของเราว่าสงสัยว่าคุณเป็นมะเร็งอีกแล้ว หมอแกเข้ามาลงนั่งข้างๆ ถ้าจับมือได้สงสัยคงจับมือด้วย แล้วบอกว่า "It looks like you have Lymphoma." ตอนนั้นคือเดือนสิงหาคมค่ะ หลังจากอยู่กับอาการปวดหัวมา 5 เดือน ได้อ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ต่อมน้ำเหลือง occipital โตว่าอาจเป็นอะไรได้มาจนแทบไม่เหลืออะไรที่เป็นภาษาอังกฤษให้อ่านแล้วนะคะ lymphoma หรือมะเร็งต่อมน้ำเหลืองเป็นสิ่งสุดท้ายที่คิดว่าจะเป็นเพราะตามสถิติเขาบอกว่าโอกาสที่ต่อมน้ำเหลืองโต โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อม occipital แล้วจะเป็นมะเร็งนี่มีแค่ 1% เท่านั้นเอง แต่เวลาเดียวกันก็รู้ด้วยว่ามะเร็งต่อมน้ำเหลืองเป็นมะเร็งที่น่ากลัวน้อยที่สุดประเภทหนึ่งเพราะโอกาสรักษาให้หายได้สูงมาก บางประเภทสูงถึงเกือบ 100% เพราะอย่างนั้น พอหมอบอกอย่างนั้นก็เลยไม่เดือดร้อนอะไรเลย จะเดือดร้อนก็ตรงที่รู้ล่วงหน้าว่าวิธีรักษาหลักคือคีโมฯ ซึ่งมีผลข้างเคียงไม่น่าพิสมัยเลยสักนิด
ทีนี้หมอสั่ง biosy ใหญ่กว่าเดิมเพราะ fine needle aspiration นั่นสรุป 100% ไม่ค่อยได้ในเมื่อใช้ชิ้นเนื้อขนาดเล็กมากไปตรวจ biosy ครั้งที่ 2 คือการผ่าตัดดีๆ นี่เองค่ะ เป็นการตัดชิ้นเนื้อขนาดใหญ่แต่ไม่ตัดไปทั้งหมด แล้วหลังวันผ่าตัดนั่นก็ โอ้โฮ! เหมือนไปแหย่ให้เซลมะเร็งมันโกรธหรือไงก็ไม่ทราบ มันขยายขนาดใหญ่ขึ้นอีก แล้วไปกดทับประสาทจนยาแก้ปวดธรรมดาที่เคยซื้อได้ตามร้าน grocery เอาไว้ไม่อยู่ หมอต้องให้ยาแก้ปวดประเภท hardcore มากิน คือ Oxycodone ซึ่งต้องมีใบสั่งเท่านั้น 2-3 วันต่อมาก็รู้ผลค่ะ รู้ผลก่อนไปพบหมออีกนะคะ เมืองไทยเป็นยังไงไม่ทราบนะคะ แต่ที่นี่พอเขาสร้าง account คนไข้ให้เราว่าเป็นคนไข้ของโรงพยาบาลนั้น เขาจะส่งผลการตรวจทุกประเภทมาให้เราทางอีเมล ให้เราคลิกเข้าไปดูจาก account ของเราได้ทุกเมื่อค่ะ ก็เลยได้รู้ว่าเป็นที่เรียกว่า Diffuse large B-cell lymphoma เป็น sub-type หนึ่งของกลุ่มโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองประเภทที่เรียกว่า Non-Hodgkin's Lymphoma
ตอนนี้คีโมฯ ครบแล้วค่ะ ไปทำ PET Scan มาเมื่อวันจันทร์ วันอังคาร คือเมื่อวานหมอนัดไปดูผล ปรากฏว่าเคลียร์หมดแล้ว ไม่เหลือเซลมะเร็งอยู่อีกแล้วไม่ว่าที่ไหน แต่ตามสูตรการรักษามะเร็งประเภทนี้ต้องมีฉายแสงร่วมด้วยเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่กลับมาอีก ตอนนี้คอยวันนัดฉายแสงครั้งแรกค่ะ ก็เลยคิดถึงที่นี่ อยากเอาประสบการณ์ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยเป็นมะเร็งมาแชร์ให้อ่านกัน เผื่อจะมีประโยชน์บ้าง อย่างน้อยก็เพื่อแสดงให้เห็นว่าทุกวันนี้มะเร็งบางประเภทไม่ได้น่ากลัวอย่างชื่อของมันเลย คนส่วนใหญ่พอได้ยินคำว่ามะเร็งก็จินตนาการไปต่างๆ นานาใช่ไหมคะ ร้อยทั้งร้อยก็มีแต่ร้ายๆ ทั้งนั้น ที่จริงมันก็ร้ายแหละ แต่มะเร็งหลายประเภทรักษาให้หายได้แล้วนะคะ
ออกตัวก่อนว่าจะมีภาษาอังกฤษเยอะหน่อยค่ะเพราะศัพท์เฉพาะนี่ไม่รู้จริงๆ ว่าภาษาไทยใช้คำว่าอะไร จะบัญญัติศัพท์เองก็กระดาก ขอแท้กห้องถนนนักเขียนเป็นหลัก (ที่เรื่องสั้น) นะคะเพราะคุ้นเคยกับที่นี่มากที่สุด อาจมีแท้กห้องอื่นที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพด้วยเผื่อจะมีประโยชน์กับคนที่ห้องเหล่านั้นบ้าง ผิดพลาดประการใดขออภัยล่วงหน้า ไม่คุ้นกับการเขียนอะไรในลักษณะสารคดีค่ะ เคยแต่เขียนนิยายกับแปลนิยายจากภาษาอังกฤษเป็นไทย (ประเภทปั้นน้ำเป็นตัวเน้อ)