บางท่านอาจจะคิดว่ามันแปลกๆแต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ
ผมอายุ20กว่าๆ เคยใช้ชีวิตในสถานที่พักมา 3 รูปแบบ คือบ้านเดี่ยว ทาวเฮ้าส์ และคอนโด
ตอนเด็กๆถึงมัธยมปลายผมอาศัยอยู่กับพ่อแม่ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยวที่ต่างจังหวัด อาจจะเพราะอยู่ตั้งแต่เด็กและนานเลยชินหรือเปล่าก็ไม่รู้
ต่อมาเรียนในกรุงเทพ ได้อาศัยบ้านญาติอยู่ซึ่งเป็นทาวเฮ้าส์ชานเมือง ผมมีความรู้สึกไม่ชอบเลย เดินเข้าปากซอยแล้วเจอคนตั้งวงกินเหล้าบ้างล่ะ
เสียงคนด่ากันดังออกมานอกตัวบ้านบ้างล่ะ  ขนาดอยู่ในบ้านยังรู้สึกไม่ชอบเลย เพราะพอเดินไปหน้าบ้าน หรือระเบียงบ้าน บางครั้งก็เจอบ้านข้างๆ
แถมใกล้ชิดกันมาก เพียงรั้วเล็กๆกั้นเท่านั้น
อยู่ทาวเฮ้าส์ได้ปีกว่าๆ ปีต่อมาผมก็ออกไปเช่าคอนโดเกรดถูกๆอยู่กับเพื่อน พบว่ารู้สึกดีกว่าอยู่ทาวเฮ้าส์มาก ทั้งที่ห้องเล็กกว่า แต่รู้สึกเป็นส่วนตัวมาก

ตอนนี้ถ้าผมจะมีบ้านเป็นของตัวเองผมจะเลือก บ้านเดี่ยวเป็นลำดับแรก คอนโดเป็นลำดับต่อมา และทาวเฮ้าส์นี่ถ้าเป็นไปได้จะไม่เลือกเลย
มีใครมีความคิดคล้ายๆผมบ้างครับ แชร์แนวคิดกันหน่อย