ใครเคยบอกเลิกแฟนแล้วสุดท้ายตัวเองเสียใจยิ่งกว่า
เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายนพ.ศ. 2558
เราได้ทะเลาะกันกับแฟน
จนเราบอกเลิกเขา ไล่เค้าสารพัด เก็บเสื้อผ้าให้เขาออกไปจากชีวิตเรา
เค้าขอคืนคืนดี ทำทุกวิถีทาง อ้อนวอนและก็แล้วร้องไห้แล้วก็แล้ว
แต่เราใจแข็งยืนยันคำเดิมว่า"เลิก"
เค้าอ้อนวอนเราตั้งแต่เช้าจนถึงบ่ายแก่แก่
สุดท้ายเค้าก็เก็บข้าวของของเค้า ที่อยู่ด้วยกันออกไปจนหมด
เราเลิกงานเดินขึ้นตึกร้องไห้ตั้งแต่บันไดขั้นแรกจนถึงหน้าห้อง
#เขาทิ้งแค่โน๊ตในกระดาษใบเล็กๆว่า "ลาก่อนที่รัก"
ตอนแรกบอกตัวเองว่าเข้มแข็งจะไม่ร้องไห้อีกแล้วแต่
พอมาเห็นภาพเก่าเก่าน้ำตามันไหลออกมายิ่งกว่าสายฝน
มาถึงห้องทำอะไรไม่ถูก เดินรอบห้องอยู่นั่นแหละ นอนก็ไม่หลับ
จน ณ เวลานี้ตีสี่ตีห้าก็อยากจะนอนไม่หลับ
สุดท้าเราคิดถึงเค้าและยังรักเค้ามา
เราขอให้เขากลับมาอยู่เหมือนเดิมได้ไหมแต่เขาปฏิเสธ
ด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวทะเลาะกันแล้วกลัวจะโดนเราไล่เค้าหนี้อีก
"และเค้าถามเราว่าเห็นเขาเป็นอะไรอยากไร่ก็ไล่อยากให้กลับก็เรียกมาเค้าบอกว่าเค้าไม่ใช่หมา"
ทำเอาเราจนพูดไม่ออก
👊👊แต่สิ่งที่เราได้รับ บางสิ่งบางอย่างมันก็เจ็บทั้งกายและใจเหมือนกัน
มันทรมานเหมือนกัน แต่เราก็ให้อภัยเขามาตลอด👊👊👊
สุดท้ายเราก็ต้องทำใจยอมรับกับมัน
ในเมื่อเค้าเลือกทางเดินที่จะไปจากเราจริงๆแล้วเราก็ยินดีกับเขา
เหลือเพียงเราต้องมานอนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
#จากการกระทำของตัวเองแท้แท้
อีกนานแค่ไหนถึงจะทำใจให้ได้(พิมพ์ไปร้องไห้ไป)😭😭😭😭
เราต้องยอมรับในการตัดสินใจของเราใช่ไหมคะ
ต่อไปนี้เราต้องเดินเพียงลำพังคนเดียวแล้วสิ
อยากจะเตือนสติเพื่อนเพื่อนใน 1000 ทิพว่าก่อนจะพูดอะไรก่อนจะทำอะไรคิดให้ดีดีนะคะ
เดี๋ยวจะมานอนเสียใจเหมือนกับเราได้ตอดนี้
ใครเคยบอกเลิกแฟนแล้วสุดท้ายตัวเองเสียใจยิ่งกว่า
เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายนพ.ศ. 2558
เราได้ทะเลาะกันกับแฟน
จนเราบอกเลิกเขา ไล่เค้าสารพัด เก็บเสื้อผ้าให้เขาออกไปจากชีวิตเรา
เค้าขอคืนคืนดี ทำทุกวิถีทาง อ้อนวอนและก็แล้วร้องไห้แล้วก็แล้ว
แต่เราใจแข็งยืนยันคำเดิมว่า"เลิก"
เค้าอ้อนวอนเราตั้งแต่เช้าจนถึงบ่ายแก่แก่
สุดท้ายเค้าก็เก็บข้าวของของเค้า ที่อยู่ด้วยกันออกไปจนหมด
เราเลิกงานเดินขึ้นตึกร้องไห้ตั้งแต่บันไดขั้นแรกจนถึงหน้าห้อง
#เขาทิ้งแค่โน๊ตในกระดาษใบเล็กๆว่า "ลาก่อนที่รัก"
ตอนแรกบอกตัวเองว่าเข้มแข็งจะไม่ร้องไห้อีกแล้วแต่
พอมาเห็นภาพเก่าเก่าน้ำตามันไหลออกมายิ่งกว่าสายฝน
มาถึงห้องทำอะไรไม่ถูก เดินรอบห้องอยู่นั่นแหละ นอนก็ไม่หลับ
จน ณ เวลานี้ตีสี่ตีห้าก็อยากจะนอนไม่หลับ
สุดท้าเราคิดถึงเค้าและยังรักเค้ามา
เราขอให้เขากลับมาอยู่เหมือนเดิมได้ไหมแต่เขาปฏิเสธ
ด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวทะเลาะกันแล้วกลัวจะโดนเราไล่เค้าหนี้อีก
"และเค้าถามเราว่าเห็นเขาเป็นอะไรอยากไร่ก็ไล่อยากให้กลับก็เรียกมาเค้าบอกว่าเค้าไม่ใช่หมา"
ทำเอาเราจนพูดไม่ออก
👊👊แต่สิ่งที่เราได้รับ บางสิ่งบางอย่างมันก็เจ็บทั้งกายและใจเหมือนกัน
มันทรมานเหมือนกัน แต่เราก็ให้อภัยเขามาตลอด👊👊👊
สุดท้ายเราก็ต้องทำใจยอมรับกับมัน
ในเมื่อเค้าเลือกทางเดินที่จะไปจากเราจริงๆแล้วเราก็ยินดีกับเขา
เหลือเพียงเราต้องมานอนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
#จากการกระทำของตัวเองแท้แท้
อีกนานแค่ไหนถึงจะทำใจให้ได้(พิมพ์ไปร้องไห้ไป)😭😭😭😭
เราต้องยอมรับในการตัดสินใจของเราใช่ไหมคะ
ต่อไปนี้เราต้องเดินเพียงลำพังคนเดียวแล้วสิ
อยากจะเตือนสติเพื่อนเพื่อนใน 1000 ทิพว่าก่อนจะพูดอะไรก่อนจะทำอะไรคิดให้ดีดีนะคะ
เดี๋ยวจะมานอนเสียใจเหมือนกับเราได้ตอดนี้