คือเรื่องมีอยู่ว่า เราชวนเขาเล่นเกมเกมนึงเขาว่าไม่เล่น พอไม่ถึง5นาทีเขาก็เล่นเกมนั้นโดยที่ไม่มีเรา เราถามว่า ทำไมชวนเล่นไม่เล่น เขาตอบด้วยเสียงรำคาญๆว่า ก็ไม่ อยากเล่น อยากเล่นคนเดียว หลังจากนั้นเราก็โมโหความรู้สึกมันเข้ามาอารมณ์ว่า คำพูดไม่มีความหมานหรือไง ทำไมถึงเมินเรา ทำไมตอนจีบตามเราต้อยๆพอนานๆทำไมมีแต่เราที่ตาม เราทะเลาะกัน(ซึ่งมีแต่เราที่โวยวายผ่านโปรแกรมคุยซึ่งเขาไม่สนใจเลย) เราออกมาเงียบๆโมโหคิดว่าเลิกแน่จะตัดใจ พอเขาเล่นจนหนำใจเขาถึงโทรมาและบอกว่าอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เรายังไม่โตเคยบอกละใช่ไหมว่าอยากเล่นก็ชวนเล่นด้วยเองจะเซ้าซี้ทำไม  คำถามเขามาในหัวในทันที จากที่เล่ามสรุปเรางี่เง่าเราควรปล่อยตามอารมณ์เขาไปเราควรชินหรือเปล่าค้ะ