แบกเป้ตะลุย 4 เมือง 8 วัน (คุณหมิง ต้าหลี่ ลี่เจียง แชงกรีล่า) ตอนที่  1  http://ppantip.com/topic/34390975
แบกเป้ตะลุย 4 เมือง 8 วัน (คุณหมิง ต้าหลี่ ลี่เจียง แชงกรีล่า) ตอนที่  3  http://ppantip.com/topic/34408042
แบกเป้ตะลุย 4 เมือง 8 วัน (คุณหมิง ต้าหลี่ ลี่เจียง แชงกรีล่า) ตอนที่  4  http://ppantip.com/topic/34413680

เมืองต้าหลี่ ในวันสีเทา










เราใช้เวลาอยู่ที่นี่จนเย็น จากนั้นก็เดินกลับมาเมืองเก่า เพื่อซึมซับบรรยากาศ ในค่ำคืนสุดท้ายของเมืองต้าหลี่




ในขณะที่เรากำลังเดินดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่นั้น  รู้สึกเหมือนมีอะไรกระตุกที่แขน เหมือนคนจับ ในใจคิดว่า อาจโดนล้วงกระเป๋า แต่พอหันมาดูกลับกลายเป็นน้องสาวจากพม่าสองคนเมื่อวานนี้เอง  ถนนจึงถูกใช้เป็นสถานที่ ในการสนทนา  จนได้ใจความว่ามีหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เธอรู้จัก
กำลังจะไปฮันนีมูนที่ลี่เจียง (เมืองที่พี่ๆในห้องบลูบอกว่ามันโรแมนติกในระดับเดียวกันกับ เวนิส กันเลยทีเดียว)สนใจจะไปด้วยกันไหม เราก็





8 ชั่วโมงต่อมาพบว่าตัวเองนั่งอยู่ในรถคันเดียวกันแล้ว การหารถจากต้าหลี่มาลี่เจียงนี่ง่ายมาก เพราะทุกที่พักเขาจะทำธุรกิจกับบริษัททัวร์อยู่แล้ว และยังมี รถจากบริษัทขนส่งของจีนอีก ตอนแรกเราตั้งใจจะไปรถประจำทาง มากกว่าจะไปกับทางที่พักมีบริการ  แต่จากการอยู่จีนมาได้ 2 วัน มันสอนให้รู้ว่า ทิ้งตำราการเอาตัวรอดไปได้เลย  การหาคนจีนพูดภาษาอังกฤษได้นี่ยากพอๆกับการหาร้านส้มตำในสิงคโปร์เลยทีเดียว  
ดังนั้นการได้ไปกับคนจีนที่พูดภาษาอังกฤษได้ นับว่าเป็นความโชคดี อันประเมินค่ามิได้  การเดินทางสะดวกสบาย  ง่ายกว่าไปแม่ฮ่องสอน
บ้านเราอีก  วิวสองข้างทางสวยงาม แต่ไม่ค่อยสะดวกในการถ่ายรูปเท่าไหร่นัก





DAY 3  ลี่เจียงเมืองสายน้ำ ลำธาร ขุนเขา ดอกไม้
นี่มันเมืองใหญ่ไม่ใช่เล่น เราหาข้อมูลจากการอ่านในห้องบลูมานาน ส่วนใหญ่จะว่ากันถึงเมืองเก่า  เมืองใหม่นี้แทบเป็นศูนย์สำหรับเรา  
เมืองลี่เจียงกำลังขยายตัวเอง  รถไฟฟ้าใต้ดินกำลังจะมีไปจนถึงเมืองเก่าแล้ว จริงๆทุกทาง ที่เราผ่านมาตั้งแต่คุนหมิง  เราเห็นถึงเมืองที่มันเติบโต มีศักยภาพ มีอนาคต มันยังลงทุนทำอะไรต่อได้อีกมากมาย ประเทศนี้มันใหญ่จริงๆ นี่อาจเป็นเหตุผลลึกๆที่เราอยากมาจีน



เมืองโบราณลี่เจียงเต็มไปด้วยเกสเฮาส์จำนวนมาก ดังนั้นการหาพิกัดที่พักจึงไม่ง่ายนัก แต่สำหรับเราชิลล์มาก เพราะเพื่อนใหม่จาก
กวางตุ้ง จัดการพาไปเช็คอินเลย เพราะที่พักเราไม่ไห่างกันเท่าไหร่  ประทับใจกับการดูแลเอาใจใส่เรามาก ทั้งๆเพิ่งรู้จักกันเมื่อคืน

เห็นห้องพักแล้วคลาสสิคมาก ประตูใช้แบบไม้ขัดเอา แต่กว่าจะเข้าพักได้ก็เสียเวลาพอสมควรเพราะเจ้าหน้าที่พูดภาษาอังกฤษแทบ
ไม่ได้เธอไม่ให้เชคอิน เพราะต้องจ่ายเงินก่อน ซึ่งปกติเราจ่ายผ่านบัตร  กว่าเราจะเข้าใจกัน5555 ได้เวลาเดินตลาดที่ได้ชื่อว่ามี
ประวัติศาสตร์มาร่วม ศตวรรษ แดดที่ส่องลอดช่องว่างระหว่างร้านทั้งสองคมชัดร้อนแรงดี  เรานึกว่าจะไม่เจอแสงแดดซะแล้ว เพราะ
ที่ต้าหลี่ อากาศมันโมโนโทนมาก




เราเดินตามคลองมาเรื่อยจน  มาหยุดที่กังหันวิดน้ำ แลนมาร์คที่เป็นพระเอกของที่นี่  ฝนเริ่มโปรยปราย พอจะทำให้เราไม่สบายได้
จึงต้องหาที่หลบฝนกัน เมื่อฝนซาจึงเดินเที่ยวต่อ












คู่รักจากกวางตุ้ง จึงชวนเราไปทานมื้อค่ำด้วยกัน เราไม่ทานสัตว์ใหญ่ หมู ไก่ หวยจึงไปออกที่ Hot pot เวอร์ชั่นลี่เจียง ก่อนจะอธิบาย
อาหารชนิดนี้ได้ ต้องใช้เวลาไปพอสมควร  เจ้าถิ่นพาเราเดินตาม อย่างคล่องแคล่วเหมือนกับมากินทุกสัปดาห์ ทั้งที่พวกเขามาครั้งแรก
แต่เพราะ WeChat ของจีนที่แทบจะเป็นทุกสิ่งอย่างของหนุ่มสาวเมืองมังกร2015  มันบอกหมดร้านไหนลดราคา แผนที่ไปยังไง ฯลฯ
เดินมาจากดมืองเก่าราวๆ 1 km มันคือโรงแรมหรู  แบบไม่ นึกว่ามันจะมีบุพเฟ่ต์ 48 หยวนให้เราได้  ตักตวงกอบโกย เอ่ยไม่ใช่! บริโภค
ต่างหาก ไม่บอกก็รู้ว่ามันคืออาหารมื้อที่ดีที่สุดของการเดินทางครั้งนี้







มันคงเป็นมื้อเย็นที่เยี่ยมที่สุดหากเราดัน เกิดอาการป่วยเหมือนจะเป็นไข้ ซะก่อน (อาจเป็นเพราะสภาพอากาศที่ค่อนข้างคอนทราสกัน
การเจอแดดจัด เจอที่ร่มก็เย็น และการเดินๆ) ตอนนั้นคิดถึงแต่ห้องนอนอันแสนสบายที่จองไว้ในเขตเมืองเก่า โยเกริต์อร่อยมากๆ

ขากลับนั่งแท็กซี่มาที่พัก คู่รักฮันนีมูน ชวนเราให้ไปขึ้นเขามังกรหยกด้วยกัน โน้มน้าว ชักจูง สารพัดวิธี มันดีงามมากๆ คือเราก็พอรู้ เพราะอ่านเก็บข้อมูลมาเป็นแรมปี แต่อุปสรรคคือเรากลัวความสูงมากๆ และมีปัญหาเรื่องระบบการหายใจ และเหตุผลสำคัญ คือเป็นโรคทรัพย์จาง(กลางเดือนนี่นา) ยิ่งได้ทราบราคา คุณพระ!500 หยวนต่อคน ไปแค่สระมังกรดำ  ขึ้นภูเขามังกรหยกกับอีก 2 สถานที่(จำไม่ได้)ราคานี้ไม่รวมการดูโชว์ IMPRESSION LIJIANG by จางอี้โหมว (ราคาที่เพื่อนชาวจีนหากับทัวร์)โอ้ววว! ไม่ดีกว่า เราปฎิเสธไปอย่างสุภาพ  ขอดูสภาพร่างกายก่อนวันพรุ่งนี้ เพราะจุดหมายปลายทางเราอยู่ที่ แชงกรีล่า หรือจ้งเตี้ยน  เราลาจากกัน แบบไม่รู้ชะตากรรม ต่างคนต่างไปตามจุดหมายของแต่ละคน ขอบคุณโชคชะตา ที่ได้รู้จักคนจีนที่ไม่ได้เป็นตามอย่างข่าวทีวี คิดถึงประเทศไทย ส้มตำหน้าปากซอย ต้มยำน้ำข้นร้านแก๊ส
วันนี้ช้างศึกบุกฮานอย จะชนะไหม แต่ยังไงก็ไทยแลนสู้ๆนะ  ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้ขอให้ร่างกาย หายเป็นปกติด้วยเถิด


DAY 4  เมื่อต้องกลายมาเป็นเด็กแว้นที่เมืองลี่เจียง
เหมือนคำขอพรจะสัมฤทธิ์ผล ตื่นเช้ามาอาการป่วย หายเป็นปลิดทิ้ง เช้านี้จึงออกตะเวนถ่ายรูปตามที่ต่างๆที่เดินไปเมื่อวาน  ใช้เวลานานขึ้น
เพื่อซึมซับความรู้สึก






เมืองเก่าลี่เจียง ลดหลั่นกันตามพื้นที่ภูเขา มีลำธารไหลผ่านกลางหมู่บ้าน มีดอกไม้สีสันสดสวย ประดับตามริมน้ำ กลางน้ำ ทุกอย่างน่าจะผ่านการดีไซน์ ไตร่ตรอง อย่างเป็นระบบ เราว่าเขาใช้จุดขายนี้ได้อย่างคุ้มค่า




ร้านส่วนใหญ่ขายของกิน  ขนม  เครื่องประดับ และกลองพื้นเมือง ซึ่งจะเคาะตามจังหวะเพลงที่เปิด  ทุกร้านแทบจะเป็นเพลงจากแผ่นเดียวกัน  แตกต่างบ้างเล็กน้อย คนขายมีตั้งแต่แต่งตัวเป็นชนเผ่าจนไปถึงโมเดิร์นสไตล์ ถึงจะไม่ใช้ เครื่องดนตรีพื้นเมืองบรรเลงก็ตาม จริงๆเราว่าถ้าลี่เจียงเปิดซาวด์พื้นเมืองจะมีเสน่ห์มากกว่านี้ อาหาร เครื่องดื่ม ข้าวของ ยิ่งเดินมาใกล้ลำธารเท่าไหร่มูลค่าสินค้าก็พุ่งขึ้นสูงตามนั้น  คนก็มากระจุกกันมากอยู่โซนๆนี่แหละ


เมื่อมาลี่เจียงก็ต้องขึ้นเขามาดูทะเลหลังคา ตอนเช้าๆ กับช่วงก่อนพลบค่ำจะสวยมาก แต่ตอนเราอยู่สภาพอากาศไม่ค่อยเป็นใจนักดังภาพ




กลับมาพักที่ห้องซดมาม่า พลันได้ยินเสียงใครบางคนเรียกจากข้างนอก