เราชอบผู้ชายคนนึงเรียนวิศวะปี 1 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคอิสาน (เป็นมหาลัยที่ค่าเทอม และค่าหน่วยกิตแพงมากกกกก) เราเป็นเพื่อนกัน แต่ไม่เคยเจอหน้ากันจริงๆสักที สงสัยเหมือนเราไหมไม่เคยเจอหน้ากันแล้วไปชอบเค้าได้ยังไง แหะๆ เรื่องของความรู้สึกมันก็พูดยากเนาะะ ^^
เรารู้จักกันผ่าน Facebook อีก 2 วันเราก็จะไปสอบสัมภาษณ์รับตรงที่มหาวิทยาลัยอีกแห่งในภาคอิสานอีกที่นึง  (ปัจจุบันเราก็เรียนที่มหาวิทยาลัยนี้) ตั้งแต่วันที่คุยกันใน Facebook จนไปสอบสัมภาษณ์เราคุยแชทถามเค้าตลอดเลยนะว่าต้องเตรียมบทพูดยังไง ตอบคำถามแบบไหนจะถูกใจกรรมการ ที่ถามเค้าเพราะเค้ามีประสบการณ์ในการสอบสัมภาษณ์มามากกว่าเรา ของเราเป็นการสอบสัมภาษณ์ครั้งแรกด้วย อีกอย่างเค้าแนะนำเราดีมากอ่าาาแต่ตอนนั้นยังไม่รู้สึกชอบอะไรเค้าหรอกน้าา >< และเราก็ไปสอบสัมภาษณ์ที่เดียวกันแต่ไม่เจอกัน เพราะสัมภาษณ์กันคนละคณะ อีกอย่างวันนั้นคนเยอะมากกกกกก แต่ความจริงง้ะเราสามารถเจอกันได้นะ ที่จอดรถที่เค้ามานั่งรอเพื่อนสอบสัมภาษณ์กับที่ที่เรานั่งกินลูกชิ้นอยู่กับเพื่อนเรา มันเป็นที่เดียวกัน จะเดินไปอ่อย เอ้ยยย!ไม่ใช่ๆ จะเดินไปหาแล้วแนะนำตัวว่านี่เราเพื่อนที่คุยกันในเฟสอ่าา ก็ไม่กล้าเพราะเราไม่สวย อ้วน เตี้ย และขี้เหร่ (ความจริงเลยงื้ออออ TT) นี่คือจุดเริ่มต้นที่เรากำลังจะเริ่มชอบเค้าคนนั้น

      หลังจากสัมภาษณ์เสร็จเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เกือบทุกวัน ตั้งแต่ปลายเดือนมกราคม 58 จนต้นเดือนกุมภาพันธ์ เป็นการสอบ Gat Pat รอบ2 ช่วงนั้นเรากำลังอกหักอย่างรุนแรงเลย ก็ได้เค้านี่ละคุยเป็นเพื่อนทุกวันและทุกวัน  จนผลประกาศสัมภาษณ์ออกว่าผ่านไหม เราก็ติด ส่วนเค้าผ่านหรือไม่ผ่านเราก็จำไม่ได้ แต่สุดท้ายเค้าก็ติดคณะวิศวะที่เค้าอยากเรียนอีกมหาวิทยาลัยนึงที่เราบอกไปในตอนแรก ดีใจกับเค้าด้วยแหละที่เค้าติดมหาลัยที่เค้าอยากเรียน แต่ที่ไม่ดีใจก็ตรงไม่ได้เรียนที่เดียวกัน 5555 ก็คุยแบบเพื่อนเลยมาเรื่อยๆ จนมีช่วงนึงเราแนะนำเพื่อนเราให้รู้จัก รู้จักกันในเฟสนี่แหละ ไปๆมาๆ เค้าชอบเพื่อนเราซะงั้นง้ะ เพื่อนเราสวย สูง ขาว เรียนเก่งมาก ไม่แปลกที่เค้าชอบ แต่เพื่อนเรามีแฟนแล้วเลยไม่เล่นด้วย เค้าก็ทักไปคุยกับเพื่อนเราบ่อยๆ เราก็คุยกันน้อยลงทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่เพ้อในเฟสตัวเอง รู้สึกนอยด์ๆหน่อยๆ แต่เราก็บอกว่าเออเชียร์อยู่นะจีบให้สำเร็จล่ะ ความรู้สึกตอนนั้นก็เจ็บๆนิดนึง ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกแล้วแหละว่าชอบเค้ามากแล้ว คนคุยกันทุกวันเรารู้สึก แต่เค้าไม่ เราก็คิดไปเองคนเดียว งอนคนเดียวเวลาเค้าไม่ทักมาหลายๆวัน คิดถึงเค้าอยู่คนเดียว ไปส่องเฟสเค้าวันละร้อยรอบ..

     เราเริ่มรู้สึกชอบเค้ามากเกินไปจนเราพยายามตัดใจจากเค้าทุกวัน ไม่ทัก ไม่ไลค์ ไม่ตอบ เชื่อไหมว่าเราทำไม่ได้เลย TT เราลบเพื่อนเค้า บล็อกเค้า แต่ก็เป็นเราเองนั่นแหละที่ไปปลดบล็อก ได้แอบส่องก็ยังดีว่ะ เค้าเป็นเพื่อนเราใช่ไหมด้วยความที่เค้าซื่อๆ เค้าก็ทักเรามาตลอด มาถามลบเพื่อนทำไม สุดท้ายเราก็กลับมาชอบเค้าเหมือนเดิม ตลอดปิดเทอมก็คุยกันเรื่อยๆบ่อยบ้าง น้อยบ้าง จนมหาวิทยาลัยของเราเปิดเทอมช่วงเรียนปรับพื้นฐานก่อนเค้า เราก็มาเรียนช่วงนั้นไม่ค่อยได้คุยกันแล้ว โทรศัพท์เราพังด้วย เราเลยจะถือโอกาสตัดใจไปเลย ต้องทำได้เว้ย ฮึ๊บบบ! ไม่ทักไปอีกเลย เค้าก็หายไปด้วยแหละ ไม่จบง่ายๆเค้าทักเรามา ทักว่า ไม่ได้คุยกันนานแล้วนะ แค่ประประโยคนั้นแหละค่ะ ความตั้งใจที่จะตัดใจของเราพังครืดลงมาเลย เค้าคิดกับเราแค่เพื่อนก็ไม่ผิด แต่เราผิดที่ไปชอบเค้าเอง จนมหาลัยเค้าเปิดเทอม เราก็เปิดเทอมใหญ่แล้ว ต่างคนก็ต่างเรียน

     ในความที่เค้าเห็นเราเป็นเพื่อนเค้าก็ทักว่าคุยด้วยบ่อยๆ บอกฝันดีเกือบทุกวัน จนปัจจุบันเรายังชอบเค้ามากๆ ชอบมากกกกกกกกก ชอบจนอยากตัดใจไปได้สักทีเถอะ เพราะอะไร เพราะ เราไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเค้าเลยสักอย่าง อ้วน เตี้ย ขี้เหร่ ไม่มีเลยที่เค้าจะมาชอบเราได้ เราเจ็บทุกครั้งอ่ะที่บางทีเค้าไม่ทักมา เรากระวนกระวายคนเดียว เราคิดถึงเค้า ตอนนี้อารมณ์เราก็แบบวุ่นวายมาก ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย

เค้าคนนั้นนิสัยดีมากกกกกกก ยิ้มน่ารัก ฟันมีเขี้ยวสองข้างเลย ตาออกจะตี่ๆ สูงอยู่นะ ไม่ขาว เรียนวิศวะด้วยแหละ สาวเยอะอีกต่างหาก(พูดล่ะหมั่นไส้55555) ไม่หล่อนะอาจดีอย่างอื่นมากกว่า ขยันเรียน ตั้งใจเรียนดี กิจกรรมก็ทำ

     เราเริ่มตัดใจได้สักพักแล้วแหละ เพื่อนกันยาวนานที่สุด เราพยายามจะคิดแบบนี้ตลอดนะแต่เราชอบเค้าไปแล้ว แต่เราก็ยังเชื่อว่าสักวันเราจะคิดกับเค้าแค่เพื่อนได้จริงๆ มันก็คงต้องใช้เวลาละเนอะ ตอนนี้ยังทำไม่ได้คิดถึงมากกกกกก ทรมานที่สุด TT

ระบายเฉยๆเราวุ่นวายใจมาหลายวันล่ะะะ ><