ใครเป็นแบบผมบ้างครับ?? จากผู้ชายที่ไม่รู้จักพอมากๆ แต่พอมาเจอผู้หญิงคนนึงซึ่งเค้าก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป เค้าก็สามารถทำให้ผมได้รู้จักคำว่าพอได้.
เรื่องมันเริ่มจาก ผมเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้ามาที่โรงเรียนแห่งนึงย่านสมุทรปราการ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนซัมเมอร์วันแรก เพื่อนๆก็หาที่นั่งตามปกติ ส่วนที่นั่งของผมนั้นได้นั่งข้างหลังผู้หญิงคนนึง ที่ชื่อว่า ไข่ตุ๋น (นามสมมุติ) เมื่อผมได้เห็นไข่ตุ๋นมันทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะเปิดเทอมวันแรกผมไม่ค่อยจะรู้จักเค้าดี ที่เค้าำสคัญก็คิดว่าเค้ามีแฟนแล้ว เวลาผ่านๆผ่านไป ผมได้ทักเค้าไปในเฟส จริงๆผมนึกว่าเค้าไม่ตอบผมนะ เพราะว่าอยู่โรงเรียนเราไม่เคยคุยกันเลย มองหน้าก็ไม่เคยมอง แต่เค้ากลับตอบผมมา ผมก็ดีใจสุดๆเลยแหละที่เค้าตอบมา แล้วจากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอด แต่เราก็ไม่เคยคุยกันในชีวิตจริง เพราะ ผมเขินไม่กล้าทักเค้า55555 เวลาผ่านไปๆ เราคุยจนได้เป็นแฟนกัน แล้วในวันที่เราได้เป็นแฟนกัน ผมก็รู้สึกว่า ผมจะหยุดที่เค้า ผมจะไม่เจ้าชู้ ผมจะทำให้ได้ เราคบกันมาประมาน 4 เดือน เศษๆ เราได้ห่างกันเพราะการกระทำของผม ผมทำให้เค้าเหนื่อยใจ ผมก็พยายามง้อ ขอคืนดี พยายามทำทุกอย่างให้เค้ากับมา และแล้วเค้าก็กลับมาคบกับผม ชีวิตของผมกับเค้าก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่เราสองคนรักกันมาก หยอกๆล้อกันตามภาษาทั่วไป วันเวลาผ่านไปมาก เราคบกันถึง 1 ปี 3 เดือน ซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบของเรา แต่กลับมันต้องเป็นวันที่เรา ห่างกัน เพราะ การกระทำของผมอีกเช่นเคย แต่ครั้งนี้เป็นอะไรที่หนักมาก เพราะว่า ผมได้ประชดเค้า ทำอะไรหลายๆอย่าง มันไม่ใช่แค่รอบเดียว แต่ผมเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้ว ไข่ตุ๋นจึงขอห่างจากผม ผมเสียใจมาก ผมมานั่งทบทวนหลายรอบ หลายครั้ง ผมพยายามทำทุกอย่าง แต่ครั้งนี้ ผมกับไม่กล้าที่จะทักเค้า คุยกับเค้า เพราะว่าผมไม่กล้าสู้หน้าเค้าแล้ว ผมเป็นห่วงเค้ามากกลัวเค้าจะเป็นไรในช่วงที่เราห่างกัน แต่ผมกับทำไรไปมากกว่านี้ไม่ได้นอกจากแอบมองเค้าด้วยสายตาของผมจากข้างหลังเค้า ผมเสียใจมาก แล้วผมก็กลัวมากที่เค้าจะจากผมไป แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมไม่อยากเสียเค้าไปเลย แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ ทำยังไงดีครับ???
จากผู้ชายไม่รู้จักพอกลายเป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียว.
เรื่องมันเริ่มจาก ผมเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้ามาที่โรงเรียนแห่งนึงย่านสมุทรปราการ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนซัมเมอร์วันแรก เพื่อนๆก็หาที่นั่งตามปกติ ส่วนที่นั่งของผมนั้นได้นั่งข้างหลังผู้หญิงคนนึง ที่ชื่อว่า ไข่ตุ๋น (นามสมมุติ) เมื่อผมได้เห็นไข่ตุ๋นมันทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะเปิดเทอมวันแรกผมไม่ค่อยจะรู้จักเค้าดี ที่เค้าำสคัญก็คิดว่าเค้ามีแฟนแล้ว เวลาผ่านๆผ่านไป ผมได้ทักเค้าไปในเฟส จริงๆผมนึกว่าเค้าไม่ตอบผมนะ เพราะว่าอยู่โรงเรียนเราไม่เคยคุยกันเลย มองหน้าก็ไม่เคยมอง แต่เค้ากลับตอบผมมา ผมก็ดีใจสุดๆเลยแหละที่เค้าตอบมา แล้วจากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอด แต่เราก็ไม่เคยคุยกันในชีวิตจริง เพราะ ผมเขินไม่กล้าทักเค้า55555 เวลาผ่านไปๆ เราคุยจนได้เป็นแฟนกัน แล้วในวันที่เราได้เป็นแฟนกัน ผมก็รู้สึกว่า ผมจะหยุดที่เค้า ผมจะไม่เจ้าชู้ ผมจะทำให้ได้ เราคบกันมาประมาน 4 เดือน เศษๆ เราได้ห่างกันเพราะการกระทำของผม ผมทำให้เค้าเหนื่อยใจ ผมก็พยายามง้อ ขอคืนดี พยายามทำทุกอย่างให้เค้ากับมา และแล้วเค้าก็กลับมาคบกับผม ชีวิตของผมกับเค้าก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่เราสองคนรักกันมาก หยอกๆล้อกันตามภาษาทั่วไป วันเวลาผ่านไปมาก เราคบกันถึง 1 ปี 3 เดือน ซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบของเรา แต่กลับมันต้องเป็นวันที่เรา ห่างกัน เพราะ การกระทำของผมอีกเช่นเคย แต่ครั้งนี้เป็นอะไรที่หนักมาก เพราะว่า ผมได้ประชดเค้า ทำอะไรหลายๆอย่าง มันไม่ใช่แค่รอบเดียว แต่ผมเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้ว ไข่ตุ๋นจึงขอห่างจากผม ผมเสียใจมาก ผมมานั่งทบทวนหลายรอบ หลายครั้ง ผมพยายามทำทุกอย่าง แต่ครั้งนี้ ผมกับไม่กล้าที่จะทักเค้า คุยกับเค้า เพราะว่าผมไม่กล้าสู้หน้าเค้าแล้ว ผมเป็นห่วงเค้ามากกลัวเค้าจะเป็นไรในช่วงที่เราห่างกัน แต่ผมกับทำไรไปมากกว่านี้ไม่ได้นอกจากแอบมองเค้าด้วยสายตาของผมจากข้างหลังเค้า ผมเสียใจมาก แล้วผมก็กลัวมากที่เค้าจะจากผมไป แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมไม่อยากเสียเค้าไปเลย แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ ทำยังไงดีครับ???