มองแจกันแมวน้อยแสนขี้อ้อน
แตกกระจายบนพื้นหินอ่อนให้อ่อนไหว
คนให้จะโกรธไหม…จะรู้สึกอย่างไร
เพราะมันคล้ายเป็นสิ่งแทนใจในมิตรภาพของเรา
บรรจงเก็บเศษแจกันรูปแมวน้อย
แล้วค่อย…ค่อย…ประกอบรอยไว้อย่างเก่า
ติดด้วยกาวตราช้างอย่างมือเบา
ขอให้มิตรภาพของเรามั่นคงเหมือนเดิม

เขียนกลอนนี้ไว้ระลึกถึงตอนที่ทำแจกันรูปแมวน้อยแตก   เป็นของขวัญวันเกิดที่น้องทางจดหมายคนหนึ่งส่งมาให้  เป็นแจกันที่น่ารักมากเลย  เป็นรูปแมวที่ดูขี้อ้อน   ปกติเป็นคนชอบแมวอยู่แล้ว   น้องสาวคนนี้อยู่ชลบุรี  รู้จักกันทางจดหมายตั้งแต่น้องเขาเรียนอยู่ ม.ต้น  จนเรียนจบมหาลัย  แล้วไปเป็นคุณครู   หลังจากน้องเขาทำงานก็ติดต่อกันอยู่ระยะหนึ่ง  แล้วก็ขาดการติดต่อกันไป

หวังว่าน้องเขาคงอยู่ดีมีความสุขนะ ^ _ ^



=============  

ไม่ได้กลับมาถนนสายนี้นานมากกกกก  กลับมาอีกทีถนนเปลี่ยนไปมาก เหมือนถนนตัดใหม่ ไปไม่เป็นเลย ฮา...
คิดถึงคนเก่า ๆ  กลับไปอ่านคอมเม้นเก่า ๆ สนุกมาก  

คิดถึง...จัง...^^

ขอบคุณ อ. GTW  ปู่ของหลานริ  ที่ยังจำหลานคนนี้ได้เสมอ
ขอบคุณน้องฝ้าย ที่ชวนกลับมาที่ถนนแห่งนี้อีกครั้ง