สวัสดีค่ะ... นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เรื่องราวอาจไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่เราภูมิใจที่อยากจะนำเสนอในมุมแปลกๆ ที่เราเคยเจอ ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ
*** ขออภัยไปยังสถานที่ บุคคล ที่เราได้กล่าวถึงไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ ที่อยากทำงานด้านจิตอาสา
เมื่อประมาณต้นปี 57 เราได้มีโอกาสเข้าไปบริจาคโลงศพ ที่สถานที่แห่งหนึ่งในกทม.
เราอยากให้พี่เจ้าหน้าที่พาเราเข้าไปดูศพเพื่อเป็นการปลง. (ปกติเราคนกลัวผีมาก) แต่วันนั้น นึกอย่างไรไม่รู้ เอ่ยปากขอพี่เจ้าหน้าที่ว่าอยากมาช่วยแต่งหน้าศพ!! พี่เจ้าหน้าที่ไม่ได้ปฏิเสธค่ะ เพราะเข้าใจเจตนาของเราดี
เราเริ่มทำตั้งแต่นั้นมาโดยไม่เคยมีเหตุการณ์ใดๆ ปกติจะใช้เวลาประมาณ 1-2 ชม. ช่วงเที่ยง-บ่าย จากนั้นเราก้อเข้าออฟฟิศ ไปทำงาน
ช่วงแรกพี่เจ้าหน้าที่ให้เราช่วยแค่แต่งหน้า หลังจากที่เค้า ผ่า-เย็บ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แต่พอไปบ่อยๆ เข้า พี่ๆ เค้าให้เราเลื่อนตำแหน่งค่ะ 555 ไปเป็นคนช่วยสระผม อาบน้ำ แต่งตัว และแต่งหน้า (ฉะนั้น แน่นอนว่าเราต้องเห็นผู้เสียชีวิตทุกท่านในสภาพที่ไม่ชวนมอง )
แรกๆ ทำไป ไม่เคยเจออะไรแปลก ๆ มีแค่กลิ่น ที่ตามมา พอขึ้นปีที่ 2 (ต้นปี 58) จำได้เลยว่าเป็นศพเด็กอายุประมาณ 1 ขวบ เสียชีวิตจากปอดบวม จนกระทั่งเสียชีวิต เราแต่งตัว ทาแป้งให้น้องค่ะ แต่วันนั้นเรารู้สึกสงสารน้องจับใจ และคิดในใจว่า น้องมีบุญน้อย ถ้าอย่างไรขอให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ถ้ามีบุญกับพี่ ก้อมาเกิดเป็นลูกพี่ได้นะ (ตอนนั้นคิดนะคะ)
หลังจากเสร็จงาน วันนั้น กลับคอนโด ระหว่างทางเจอเด็กๆ เล่นกันอยู่ เราก็เดินปกตินะ เด็กคนนึงมองหน้าเรา อีกคนมองตาม และก็ยิ้ม (ปกติเราหน้าโหดค่ะ เด็กไม่ค่อยกล้าสบตาเรา 555) แถมยังเดินตามมาอีกจนเกือบถึงหน้าลิฟท์ เราก็ยังไม่คิดอะไรค่ะ จนกระทั่งเข้าลิฟท์ มีคุณแม่อุ้มลูกเข้ามาในลิฟท์
เด็กน้อยคนนั้น มองเราตาไม่กระพริบเลยค่ะ (ไม่รู้ว่าแกเห็นอะไร ) เราเริ่มเอะใจ นึกถึงเด็กที่เราแต่งตัวให้เมื่อกลางวัน คืนนั้น เพื่อนมานอนห้องเราค่ะ กลางดึกเค้าลุกไปเข้าห้องน้ำ โดยไม่เปิดไฟในห้อง หรือไฟห้องน้ำ เพราะห้องเราถ้าไม่ปิดม่านจะสว่างเห็นได้หมด ระหว่างที่เค้านั่งทำธุระอยู่ (สลึมสลือ เหมือนคนตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดีกอ่ะคะ) พอเค้าใกล้เสร็จธุระ ลืมตาขึ้นมา (แบบสลึมสลือนะ) เค้าเห็นเงาดำๆ เป็นเด็กผู้ชายค่ะ นั่งในท่าคุกเข่าอยู่ที่มุมสุดของพื้นห้องน้ำ มองเค้าอยู่ !! เค้าตัวสั่น และรีบเดินมานอนข้างเรา และเล่าให้เราฟังว่าเค้าเจออะไร (เราไม่ได้เล่าให้ฟังเรื่องของวันนี้ ที่เราไปมา เพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่าเราไปที่นั่นบ่อยมาก ) เราไม่พูดอะไรค่ะ บอกเค้าว่าแค่ตาฝาดม้ง แต่ในใจเรารู้ทันทีว่าต้องเป็นน้องคนนั้นแน่เลย
จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น เรากับเพื่อนก็ลงลิฟท์ไปทำงานด้วยกันปกติ อีกแล้วค่ะ แม่อุ้มลูกเข้ามา เด็กเล็กประมาณ 6 เดือนได้ (แต่ไม่ใช่คนเดิมนะ ) คอนโดเรามีเด็กเยอะ มองเราอีกแล้วค่ะ ทีนี้มองเราแล้วเล่นใหญ่เลย ยิ้มและพูดอ้อแอ้ๆ ไปด้วย ทั้งๆ ที่เราแค่ยิ้มให้น้องเพราะเห็นเค้ามองเรา ตาไม่กระพริบ
ชัดเลยค่ะ น้องคนนั้นแน่เลย สงสัยแกคงตามเรามา เราเลยอธิฐานในใจ บอกให้เค้ากลับไปหาแม่ ป่านนี้แม่เค้าคงจะเดินทางมาติดต่อรับศพน้องแล้ว
หลังจากนั้น เหตุการณ์แบบนี้ก็ค่อยๆ หายไปค่ะ
**** มีต่อนะคะ พิมพ์เยอะ เดี๋ยวจะตาลาย ****
เค้าตามมา....จากห้องชันสูตรศพ...
*** ขออภัยไปยังสถานที่ บุคคล ที่เราได้กล่าวถึงไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ ที่อยากทำงานด้านจิตอาสา
เมื่อประมาณต้นปี 57 เราได้มีโอกาสเข้าไปบริจาคโลงศพ ที่สถานที่แห่งหนึ่งในกทม.
เราอยากให้พี่เจ้าหน้าที่พาเราเข้าไปดูศพเพื่อเป็นการปลง. (ปกติเราคนกลัวผีมาก) แต่วันนั้น นึกอย่างไรไม่รู้ เอ่ยปากขอพี่เจ้าหน้าที่ว่าอยากมาช่วยแต่งหน้าศพ!! พี่เจ้าหน้าที่ไม่ได้ปฏิเสธค่ะ เพราะเข้าใจเจตนาของเราดี
เราเริ่มทำตั้งแต่นั้นมาโดยไม่เคยมีเหตุการณ์ใดๆ ปกติจะใช้เวลาประมาณ 1-2 ชม. ช่วงเที่ยง-บ่าย จากนั้นเราก้อเข้าออฟฟิศ ไปทำงาน
ช่วงแรกพี่เจ้าหน้าที่ให้เราช่วยแค่แต่งหน้า หลังจากที่เค้า ผ่า-เย็บ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แต่พอไปบ่อยๆ เข้า พี่ๆ เค้าให้เราเลื่อนตำแหน่งค่ะ 555 ไปเป็นคนช่วยสระผม อาบน้ำ แต่งตัว และแต่งหน้า (ฉะนั้น แน่นอนว่าเราต้องเห็นผู้เสียชีวิตทุกท่านในสภาพที่ไม่ชวนมอง )
แรกๆ ทำไป ไม่เคยเจออะไรแปลก ๆ มีแค่กลิ่น ที่ตามมา พอขึ้นปีที่ 2 (ต้นปี 58) จำได้เลยว่าเป็นศพเด็กอายุประมาณ 1 ขวบ เสียชีวิตจากปอดบวม จนกระทั่งเสียชีวิต เราแต่งตัว ทาแป้งให้น้องค่ะ แต่วันนั้นเรารู้สึกสงสารน้องจับใจ และคิดในใจว่า น้องมีบุญน้อย ถ้าอย่างไรขอให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ถ้ามีบุญกับพี่ ก้อมาเกิดเป็นลูกพี่ได้นะ (ตอนนั้นคิดนะคะ)
หลังจากเสร็จงาน วันนั้น กลับคอนโด ระหว่างทางเจอเด็กๆ เล่นกันอยู่ เราก็เดินปกตินะ เด็กคนนึงมองหน้าเรา อีกคนมองตาม และก็ยิ้ม (ปกติเราหน้าโหดค่ะ เด็กไม่ค่อยกล้าสบตาเรา 555) แถมยังเดินตามมาอีกจนเกือบถึงหน้าลิฟท์ เราก็ยังไม่คิดอะไรค่ะ จนกระทั่งเข้าลิฟท์ มีคุณแม่อุ้มลูกเข้ามาในลิฟท์
เด็กน้อยคนนั้น มองเราตาไม่กระพริบเลยค่ะ (ไม่รู้ว่าแกเห็นอะไร ) เราเริ่มเอะใจ นึกถึงเด็กที่เราแต่งตัวให้เมื่อกลางวัน คืนนั้น เพื่อนมานอนห้องเราค่ะ กลางดึกเค้าลุกไปเข้าห้องน้ำ โดยไม่เปิดไฟในห้อง หรือไฟห้องน้ำ เพราะห้องเราถ้าไม่ปิดม่านจะสว่างเห็นได้หมด ระหว่างที่เค้านั่งทำธุระอยู่ (สลึมสลือ เหมือนคนตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดีกอ่ะคะ) พอเค้าใกล้เสร็จธุระ ลืมตาขึ้นมา (แบบสลึมสลือนะ) เค้าเห็นเงาดำๆ เป็นเด็กผู้ชายค่ะ นั่งในท่าคุกเข่าอยู่ที่มุมสุดของพื้นห้องน้ำ มองเค้าอยู่ !! เค้าตัวสั่น และรีบเดินมานอนข้างเรา และเล่าให้เราฟังว่าเค้าเจออะไร (เราไม่ได้เล่าให้ฟังเรื่องของวันนี้ ที่เราไปมา เพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่าเราไปที่นั่นบ่อยมาก ) เราไม่พูดอะไรค่ะ บอกเค้าว่าแค่ตาฝาดม้ง แต่ในใจเรารู้ทันทีว่าต้องเป็นน้องคนนั้นแน่เลย
จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น เรากับเพื่อนก็ลงลิฟท์ไปทำงานด้วยกันปกติ อีกแล้วค่ะ แม่อุ้มลูกเข้ามา เด็กเล็กประมาณ 6 เดือนได้ (แต่ไม่ใช่คนเดิมนะ ) คอนโดเรามีเด็กเยอะ มองเราอีกแล้วค่ะ ทีนี้มองเราแล้วเล่นใหญ่เลย ยิ้มและพูดอ้อแอ้ๆ ไปด้วย ทั้งๆ ที่เราแค่ยิ้มให้น้องเพราะเห็นเค้ามองเรา ตาไม่กระพริบ
ชัดเลยค่ะ น้องคนนั้นแน่เลย สงสัยแกคงตามเรามา เราเลยอธิฐานในใจ บอกให้เค้ากลับไปหาแม่ ป่านนี้แม่เค้าคงจะเดินทางมาติดต่อรับศพน้องแล้ว
หลังจากนั้น เหตุการณ์แบบนี้ก็ค่อยๆ หายไปค่ะ
**** มีต่อนะคะ พิมพ์เยอะ เดี๋ยวจะตาลาย ****