อยากเขียนเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ
พยามเก็บข้อมูลจากรถตู้ที่นั่งประจำให้เยอะที่สุด
เริ่มจากรถตู้เถื่อน สังเกตง่ายๆ รถตู้พวกนี้ไม่มีลายขีดข้างรถ ขับไม่เร็ว เก็บค่าหัวไม่มาก แค่พอสมควร สถานที่ปลายทางมักจะไม่ค่อยมีรถไป เลยต้องฝากชีวิตไว้กับรถตู้ แต่ใครจะรู้ว่าความตายมันรออยู่ข้างหน้า
ประเภทที่สอง ต้องการผู้โดยสารให้เยอะที่สุด ไม่มีที่ว่างไว้เดินกันเลยทีเดียว เปรียบเทียบได้กับ บีทีเอสช่วงเวลาเร่งด่วน
ประเภทที่สาม วิ่งข้ามจังหวัดระยะทางใกล้ สำหรับประเภทนี้ ปัญหาเยอะเหลือเกิน มีการร้องเรียนเยอะมาก
หัวข้อที่ถูกร้องเรียน-----
1 ขับรถเร็ว ไม่คิดถึงชีวิตผู้โดยสาร แค่ทำให้คุณตอกบัตรไม่ตกเวลาก็พอแล้ว จะต้องมีอีกกี่ชีวิต ที่เสี่ยงตายในเวลาเร่งด่วนของคุณ คุณตกเวลาตอกบัตร เสียนาทีละ 100 บาท แต่ถ้ารถเกิดอุบัติเหตุ ผู้โดยสารบาดเจ็บสาหัส ถึงขั้นเสียชีวิต มันคุ้มไหม กับค่าตกเวลาของคุณ? สิ่งที่ท่ารถเขากำหนดเวลาขึ้นมา เขาใช้ระยะทางเท่าไหร่ ความเร็วประมาณไหน การจราจรเป็นยังไง เขาต้องเรียนรู้มาก่อนแล้ว เขาถึงกำหนดมันได้ .....แต่ทำไมคนขับรถยังถูกกดดันจากเวลาของพวกคุณเอง แล้วเอาผลมาลงกับผู้โดยสาร
2 ให้ผู้โดยสารยืน เมื่อที่นั่งเต็ม (เต็มคือรวมที่นั่งหลังคนขับแล้ว) อย่าแปลกใจ ถ้าไม่ใช่ขาจรของรถตู้แล้วเห็นคนยืน มันเป็นเรื่องปกติ พอมีคนร้องเรียน เหตุการณ์เหล่านี้ก็ถูกเปลี้ยนแปลงโดย เปลี่ยนถ่ายผู้โดยสารกลางทาง(จริงๆนะ เคยโดนมาแล้ว เลยแอบถามก็ได้ความมาตามนี้) หากข้างหน้ามีด่าน ย้ำคำว่า
เปลี่ยนแปลง ไม่ใช่แก้ไข พอมีคนร้องเรียนพวกคุณ ก็กลับพูดว่าเขาอยากดัง ผู้โดยสาร ความค้องการมันเยอะไม่มีใครบังคับคุณขึ้น? ผิดตั้งแต่ คุณจอดรถรับเขา ทั้งๆที่รถเต็ม
3 หลักๆก็2ข้อแรก
ประเภทที่สี่ วิ่งข้ามจังหวัดระยะทางไกล ขับรถเร็วคือประเด็นเดียวที่เกิดขึ้นกับรถตู้ประเภทนี้ แล้วชีวิตพวกกรูก็อยู่ในกรรมมือพวก
จากข่าว บขส ศรีราชา ชนแบริเออร์ บนทางด่วน กลับทำให้คิดว่า ต้องมีรายต่อไปแน่ๆ ไม่ใครก็ใคร
ทำกฏใหม่ดีกว่าไหม
ประชุมขอความเห็นผู้โดยสารบ้าง
อย่าเอาเวลามาเดิมพัน .....
ก็รู้อยู่แล้ว ถ้าทำแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้ต่อไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วัวหายแล้วค่อยล้อมคอก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สังคมไทย
ปล. คนจนไม่มีสิทธิ์พูด ก้มหน้าก้มตาเดินทาง ทำงาน เรียน กันต่อไป
ไม่มีรถ ก็อาศัยพวกมัน ทั้งๆที่กรูเสียตังค์ ยังต้องเอาชีวิตมาฝากไว้ที่พวก
กรูกำลังไปทำตามความฝัน แต่จะตายวันไหนก็ไม่รู้ ชีวิตดี้ดี....
จะต้องมีอีกกี่ชีวิตสังเวยให้กับรถตู้ บขส.
พยามเก็บข้อมูลจากรถตู้ที่นั่งประจำให้เยอะที่สุด
เริ่มจากรถตู้เถื่อน สังเกตง่ายๆ รถตู้พวกนี้ไม่มีลายขีดข้างรถ ขับไม่เร็ว เก็บค่าหัวไม่มาก แค่พอสมควร สถานที่ปลายทางมักจะไม่ค่อยมีรถไป เลยต้องฝากชีวิตไว้กับรถตู้ แต่ใครจะรู้ว่าความตายมันรออยู่ข้างหน้า
ประเภทที่สอง ต้องการผู้โดยสารให้เยอะที่สุด ไม่มีที่ว่างไว้เดินกันเลยทีเดียว เปรียบเทียบได้กับ บีทีเอสช่วงเวลาเร่งด่วน
ประเภทที่สาม วิ่งข้ามจังหวัดระยะทางใกล้ สำหรับประเภทนี้ ปัญหาเยอะเหลือเกิน มีการร้องเรียนเยอะมาก
หัวข้อที่ถูกร้องเรียน-----
1 ขับรถเร็ว ไม่คิดถึงชีวิตผู้โดยสาร แค่ทำให้คุณตอกบัตรไม่ตกเวลาก็พอแล้ว จะต้องมีอีกกี่ชีวิต ที่เสี่ยงตายในเวลาเร่งด่วนของคุณ คุณตกเวลาตอกบัตร เสียนาทีละ 100 บาท แต่ถ้ารถเกิดอุบัติเหตุ ผู้โดยสารบาดเจ็บสาหัส ถึงขั้นเสียชีวิต มันคุ้มไหม กับค่าตกเวลาของคุณ? สิ่งที่ท่ารถเขากำหนดเวลาขึ้นมา เขาใช้ระยะทางเท่าไหร่ ความเร็วประมาณไหน การจราจรเป็นยังไง เขาต้องเรียนรู้มาก่อนแล้ว เขาถึงกำหนดมันได้ .....แต่ทำไมคนขับรถยังถูกกดดันจากเวลาของพวกคุณเอง แล้วเอาผลมาลงกับผู้โดยสาร
2 ให้ผู้โดยสารยืน เมื่อที่นั่งเต็ม (เต็มคือรวมที่นั่งหลังคนขับแล้ว) อย่าแปลกใจ ถ้าไม่ใช่ขาจรของรถตู้แล้วเห็นคนยืน มันเป็นเรื่องปกติ พอมีคนร้องเรียน เหตุการณ์เหล่านี้ก็ถูกเปลี้ยนแปลงโดย เปลี่ยนถ่ายผู้โดยสารกลางทาง(จริงๆนะ เคยโดนมาแล้ว เลยแอบถามก็ได้ความมาตามนี้) หากข้างหน้ามีด่าน ย้ำคำว่า เปลี่ยนแปลง
ไม่ใช่แก้ไขพอมีคนร้องเรียนพวกคุณ ก็กลับพูดว่าเขาอยากดัง ผู้โดยสาร ความค้องการมันเยอะไม่มีใครบังคับคุณขึ้น? ผิดตั้งแต่ คุณจอดรถรับเขา ทั้งๆที่รถเต็ม3 หลักๆก็2ข้อแรก
ประเภทที่สี่ วิ่งข้ามจังหวัดระยะทางไกล ขับรถเร็วคือประเด็นเดียวที่เกิดขึ้นกับรถตู้ประเภทนี้ แล้วชีวิตพวกกรูก็อยู่ในกรรมมือพวก
จากข่าว บขส ศรีราชา ชนแบริเออร์ บนทางด่วน กลับทำให้คิดว่า ต้องมีรายต่อไปแน่ๆ ไม่ใครก็ใคร
ทำกฏใหม่ดีกว่าไหม
ประชุมขอความเห็นผู้โดยสารบ้าง
อย่าเอาเวลามาเดิมพัน .....
ก็รู้อยู่แล้ว ถ้าทำแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้ต่อไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล. คนจนไม่มีสิทธิ์พูด ก้มหน้าก้มตาเดินทาง ทำงาน เรียน กันต่อไป
ไม่มีรถก็อาศัยพวกมัน ทั้งๆที่กรูเสียตังค์ ยังต้องเอาชีวิตมาฝากไว้ที่พวก กรูกำลังไปทำตามความฝัน แต่จะตายวันไหนก็ไม่รู้ ชีวิตดี้ดี....