สวัสดีจร้าาาา
ก่อนอื่นก้ขอแนะนำตัวนะคะ
เราชื่อเฟือง ตอนนี้เรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง เฟชชี่จ้ะ วันนี้เรามีเรื่องเล่าประสบการณ์ขนหัวลุกที่เจอกับตัวเอง มาเล่าให้ฟัง คือเราอ่ะตอนแรกไม่กลัวและไม่ค่อยเชื่อหรอกเรื่องลี้ลับแบบนี้ เราเจอกับตัวมาตั้งแต่เด็กๆเราก้รุสึกเฉยๆ สิ่งที่เราเจอคือ เราอายุได้สักประมาน 4 ขวบ ยุที่บ้านที่ต่างจังหวัดเป้นบ้าน2ชั้น เรายุชั้นบน พอกลางคืนประมานตี2 กว่าๆแม่เราลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่างเราก้ตามไปด้วย แต่เราไปนั่นยุที่บรรใดขั้นบนสุดไม่กล้าลงไป เรานั่งรอแม่ยุสักพักก้มีมือไคไม่รุมาจับขาเรา เราก้ก้มหน้าลงไปดูแบบมองลอดหว่างขาเจ้าไปในครัว เจอผช.ผิวดำ เป้นคนแก่ๆไม่ใส่เสื้อ ยืนหันจ้างและกำลังหันหน้ามาหาเราช้าๆ เราเปนเด้กก้ไม่นึกว่าคือผี ก้เฉยๆ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเรา อยู่บ้าน ซึ่งบ้านเรามีห้องนอนอยู่3ห้อง ตอนแรกเรายุห้องกลาง แล้วก้ย้ายมาอยูห้องท้ายสุด ตั้งแต่เราย้ายมาเราก้เริ่มรุสึกแปลกๆ เราเป็นคนที่เวลาหลับจะชอบฝันทุกคืน และมักฝันแปลกๆอีกด้วย บางคืนก็ฝันว่าตัวเองตาย ฝันว่าจมน้ำตาย หรือเจอคนตาย บางทีก้ฝันเหนผี ฝันถึงเรื่องทะเลาะวิวาทฆ่ากันตาย เกือบทุกคืน พอตื่นมาเราก้จะเล่าให้แม่และคนอื่นฟังตลอด ไม่ใช้แค่เรื่องฝัน ตอนกลางวันถ้าเรานอนหลับในห้องนั้น เราก้จะเจออาการแปลกๆหรือเรียกว่า "ผีอำ" เราจะเป็นบ่อยโดยเฉพาะเวลาเราเคลิ้มจะหลับ แต่ยังรุสึกตัวลืมตาเห็นทุกอย่างหมด มันมีความรุสึกขยับตัวไม่ได้หูอื้อตัวชา พยายามเรียกให้คนมาช่วยแต่เสียงไม่เปร่งออก เราก้สวดมนต์ เปนสิบๆบทกว่าจะหายไป เปนแบบนี้ประจำจนไปหาพระที่วัด ทอนพระมาแขวน ก้ทุเลาลงบ้าง จนประมานช่วง ม.6 ตอนปลาย เป้นช่วงที่เราปีชงจะเจอผี นั้นแระหนักสุด เราไม่รุ้เป้นบ้าอะไรชอบดูหนังผีทุกวัน รายการคนอวดผีชอบมากดูทุกสัปดาห์เลย ดูแล้วก้หลอนตัวเองจะเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนก้ไม่กล้าต้องปลุกน้องไปเปนเพื่อน ผีก้อำทุกวันบางวันหนักมาก คือเรารุว่าอำเราก้สุ้กับมัน เราท่องทุกบทยังไม่หายเราก้เลยท้ามัน้ลยว่า อำเลย เอาให้พอใจพอเริ่มจะหายเราก้บอกอย่าหยุด อำอีกสิมันก้อำต่อ จนเราหลับไป พอช่วงปิดเทอมเราย้ายมานอนกับพ่อแม่ ก้ไม่โดนอำอีกเลยมีแค่ฝันร้ายมากที่สุดในชีวิตครั้งนึ่ง เราฝันว่าแม่เราโดนรถชนคอขาด เราวิ่งไปกอดหัวแม่และร้องไห้ ใจแทบขาด ละตื่นขึ้นมาเหงื่อไหลเต้มไปหมดได้แต่นอนร้องไห้อย่าให้เกิดขึ้นจิงเลย และ2-3วันต่อมาเราไปหาหมอดู หมอดูทักว่าแม่ชะตาขาดจะตายในปีนี้ให้เราพาแม่ไปขอชีวิตใหม่ เราก้มาบอกแม่และพาแม่ไป เราและแม่ร่วมพิธีขอชีวิตใหม่ หลังจากนั้นเราก้ไม่ในร้ายอีกเลย ช่วงเปิดเทอมมหาลัยเราย้ายไปอยู่หอในมหาลัย เราก้ไม่รุสึกแปลกหรือฝันอะไรและไม่เจออะไรด้วย และเรื่องที่เราเจอล่าสุดก้ วันเสาร์ ที่31 พ.ย เรานอนกับพ่อแม่เหมือนทุกคืน แต่คืนนั้นพ่อกับแม่กำลังจะไปตัดยาง และที่นอนมีมดเราก้รุสึกรำคาญเลยเข้าไปนอนในห้องที่เราโดนอำโดยที่ไม่คิดอะไร เราก้นอนปกติ เรานอนแคงพอไปสักพักเราหันกลับมานอนหงาย และก้รุสึกขยับตัวไม่ได้เราว่าโดนอำแล้วแน่ๆ เราลืมตาขึ้นเห้นสภาพตัวเองนอนเหมือนศพที่ยุในโลง นอนเหยียดตรง มือประสานกันที่หน้าอกเหมือนพนมมือแล้วผูกด้วยสายสิน เราตะโกนร้องขาดใจแต่ไม่มีเสียงออกจากปากเลย เราก้เริ่มท่องบทแผ่เมตตา ท่องประมาน3ถึงจบ เพราะพยายามท่องแค่ไหนเหมือนมีอะไรขวางไม่ให้ท่องจบ และก้ท่องนโมสามจบ ก้ไม่หาย เราเลยท่องอิติปิโสภัคคะวา จึงเริ่มหายไป เรารีบวิ่งไปนอนกับน้องข้างนอกตัวนี้ชามากเหงื่อไหล บอกกับตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่กลับไปนอนห้องนั้นอีกแล้ว เห้อ!! เรื่องของเราก้มีแค่นี้แหละ ไม่อยากโดนอำอีก ต่องทำยังไงค่ะ
ไม่อยากโดนผีอำ
ก่อนอื่นก้ขอแนะนำตัวนะคะ
เราชื่อเฟือง ตอนนี้เรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง เฟชชี่จ้ะ วันนี้เรามีเรื่องเล่าประสบการณ์ขนหัวลุกที่เจอกับตัวเอง มาเล่าให้ฟัง คือเราอ่ะตอนแรกไม่กลัวและไม่ค่อยเชื่อหรอกเรื่องลี้ลับแบบนี้ เราเจอกับตัวมาตั้งแต่เด็กๆเราก้รุสึกเฉยๆ สิ่งที่เราเจอคือ เราอายุได้สักประมาน 4 ขวบ ยุที่บ้านที่ต่างจังหวัดเป้นบ้าน2ชั้น เรายุชั้นบน พอกลางคืนประมานตี2 กว่าๆแม่เราลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่างเราก้ตามไปด้วย แต่เราไปนั่นยุที่บรรใดขั้นบนสุดไม่กล้าลงไป เรานั่งรอแม่ยุสักพักก้มีมือไคไม่รุมาจับขาเรา เราก้ก้มหน้าลงไปดูแบบมองลอดหว่างขาเจ้าไปในครัว เจอผช.ผิวดำ เป้นคนแก่ๆไม่ใส่เสื้อ ยืนหันจ้างและกำลังหันหน้ามาหาเราช้าๆ เราเปนเด้กก้ไม่นึกว่าคือผี ก้เฉยๆ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเรา อยู่บ้าน ซึ่งบ้านเรามีห้องนอนอยู่3ห้อง ตอนแรกเรายุห้องกลาง แล้วก้ย้ายมาอยูห้องท้ายสุด ตั้งแต่เราย้ายมาเราก้เริ่มรุสึกแปลกๆ เราเป็นคนที่เวลาหลับจะชอบฝันทุกคืน และมักฝันแปลกๆอีกด้วย บางคืนก็ฝันว่าตัวเองตาย ฝันว่าจมน้ำตาย หรือเจอคนตาย บางทีก้ฝันเหนผี ฝันถึงเรื่องทะเลาะวิวาทฆ่ากันตาย เกือบทุกคืน พอตื่นมาเราก้จะเล่าให้แม่และคนอื่นฟังตลอด ไม่ใช้แค่เรื่องฝัน ตอนกลางวันถ้าเรานอนหลับในห้องนั้น เราก้จะเจออาการแปลกๆหรือเรียกว่า "ผีอำ" เราจะเป็นบ่อยโดยเฉพาะเวลาเราเคลิ้มจะหลับ แต่ยังรุสึกตัวลืมตาเห็นทุกอย่างหมด มันมีความรุสึกขยับตัวไม่ได้หูอื้อตัวชา พยายามเรียกให้คนมาช่วยแต่เสียงไม่เปร่งออก เราก้สวดมนต์ เปนสิบๆบทกว่าจะหายไป เปนแบบนี้ประจำจนไปหาพระที่วัด ทอนพระมาแขวน ก้ทุเลาลงบ้าง จนประมานช่วง ม.6 ตอนปลาย เป้นช่วงที่เราปีชงจะเจอผี นั้นแระหนักสุด เราไม่รุ้เป้นบ้าอะไรชอบดูหนังผีทุกวัน รายการคนอวดผีชอบมากดูทุกสัปดาห์เลย ดูแล้วก้หลอนตัวเองจะเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนก้ไม่กล้าต้องปลุกน้องไปเปนเพื่อน ผีก้อำทุกวันบางวันหนักมาก คือเรารุว่าอำเราก้สุ้กับมัน เราท่องทุกบทยังไม่หายเราก้เลยท้ามัน้ลยว่า อำเลย เอาให้พอใจพอเริ่มจะหายเราก้บอกอย่าหยุด อำอีกสิมันก้อำต่อ จนเราหลับไป พอช่วงปิดเทอมเราย้ายมานอนกับพ่อแม่ ก้ไม่โดนอำอีกเลยมีแค่ฝันร้ายมากที่สุดในชีวิตครั้งนึ่ง เราฝันว่าแม่เราโดนรถชนคอขาด เราวิ่งไปกอดหัวแม่และร้องไห้ ใจแทบขาด ละตื่นขึ้นมาเหงื่อไหลเต้มไปหมดได้แต่นอนร้องไห้อย่าให้เกิดขึ้นจิงเลย และ2-3วันต่อมาเราไปหาหมอดู หมอดูทักว่าแม่ชะตาขาดจะตายในปีนี้ให้เราพาแม่ไปขอชีวิตใหม่ เราก้มาบอกแม่และพาแม่ไป เราและแม่ร่วมพิธีขอชีวิตใหม่ หลังจากนั้นเราก้ไม่ในร้ายอีกเลย ช่วงเปิดเทอมมหาลัยเราย้ายไปอยู่หอในมหาลัย เราก้ไม่รุสึกแปลกหรือฝันอะไรและไม่เจออะไรด้วย และเรื่องที่เราเจอล่าสุดก้ วันเสาร์ ที่31 พ.ย เรานอนกับพ่อแม่เหมือนทุกคืน แต่คืนนั้นพ่อกับแม่กำลังจะไปตัดยาง และที่นอนมีมดเราก้รุสึกรำคาญเลยเข้าไปนอนในห้องที่เราโดนอำโดยที่ไม่คิดอะไร เราก้นอนปกติ เรานอนแคงพอไปสักพักเราหันกลับมานอนหงาย และก้รุสึกขยับตัวไม่ได้เราว่าโดนอำแล้วแน่ๆ เราลืมตาขึ้นเห้นสภาพตัวเองนอนเหมือนศพที่ยุในโลง นอนเหยียดตรง มือประสานกันที่หน้าอกเหมือนพนมมือแล้วผูกด้วยสายสิน เราตะโกนร้องขาดใจแต่ไม่มีเสียงออกจากปากเลย เราก้เริ่มท่องบทแผ่เมตตา ท่องประมาน3ถึงจบ เพราะพยายามท่องแค่ไหนเหมือนมีอะไรขวางไม่ให้ท่องจบ และก้ท่องนโมสามจบ ก้ไม่หาย เราเลยท่องอิติปิโสภัคคะวา จึงเริ่มหายไป เรารีบวิ่งไปนอนกับน้องข้างนอกตัวนี้ชามากเหงื่อไหล บอกกับตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่กลับไปนอนห้องนั้นอีกแล้ว เห้อ!! เรื่องของเราก้มีแค่นี้แหละ ไม่อยากโดนอำอีก ต่องทำยังไงค่ะ