"You don't marry someone you can live with;

                                                                      you marry someone you can't live without."




ขอบคุณเจ้าของภาพนะคะ

นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อจิรัสยา ชื่นชมอรรถรสบทละคร ไม่เกี่ยงช้องใดๆกับโลกแห่งความจริงนะคะ

ความเดิมตอนที่แล้ว

พี่ปิด..เรื่องอะไรเจนนี่ ปล่อยพี่ได้แล้ว สัญญาข้อที่หนึ่งของเราไง ลืมแล้วรึ...
ชาร์ลส์หักใจคลายวงแขน ถอยห่างจากร่างบางๆนั้นอย่างอาลัยอาวรณ์
สัญญาหรือคะ ไม่ว่าข้อไหนๆ เจนนี่ก็จะไม่ทำทั้งนั้น เจนนี่รู้แต่เพียง...พี่ชาร์ลส์ คือ...
ชายคนนั้นในฝันของเจนนี่ คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเจนนี่...
คนที่เจนนี่เฝ้าตามหา คนที่รักเจนนี่มากที่สุด และเจนนี่ก็รักพี่ชาร์ลส์สุดหัวใจเหมือนกัน.ใช่ไหมคะพี่ ใช่ไหม...
เจนนี่ยิ้มทั้งน้ำตารอคำตอบของชาร์ลส์ ชาร์ลส์สะดุ้งตกใจ ตอบตะกุกตะกัก
เจนนี่ เธอ...พูดอะไร...พี่ พี่...
พอเถอะค่ะพี่ พอ...รูปนี้มอบให้พี่ชาร์ลส์...สุดที่รักของยัยปลาทอง...ขอบคุณมากนะคะที่รักและดูแลเจนนี่มาตลอด เจนนี่...
พี่ชาร์ลส์คุ้นๆกับข้อความนี้ไหมค่ะ ข้อความที่อยู่หลังรูปรูปนึง...
รูปนั้นสวยงามเหมือนฝัน เทพบุตรสุดหล่อในสูทขาว เดินจูงมือน้อยๆของหญิงสาวในชุดราตรี...
พอจะจำได้ยังค่ะ...พี่ชาร์ลส์...

เจนนี่โผเข้าหาร่างชาร์ลส์อีกครั้ง คราวนี้เธอจุมพิตลงบนริมฝีปากเขาเบาๆ แล้วซบหน้าลงในอกกว้างอีกครั้ง
ชาร์ลส์นิ่งไม่ไหวติง นี่เขาฝันไปใช่ไหม เจนนี่จำ...ความรักของเขาได้แล้ว ความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเขา
ความรักที่เป็นจริงได้เพียงในฝัน ความรักที่เขาต้องแอบซ่อน ต้องปกปิดมาตลอด
แม้จะเห็นหญิงสาวที่เขารักสุดห้วใจอยู่ตรงหน้า เหมือนเธอใกล้แค่เอื้อมมือ
แต่ความเป็นจริงนั้นไกลแสนไกล