สวัสดีครับ นี่เป็นครั้งแรก ตื่นเต้นมากๆๆ เห็นหลายๆคนมาเล่าประสบการณ์กันเยอะ แล้วพี่สาวก็คะยั้นคะยอให้มาเขียนลง เลยอยากลองมาแชร์กันบ้าง อ่อ บอกก่อนเนอะว่า เราเป็นคนเห็นอะไรพวกนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว เห็นอย่างเดียวนะ ไม่สามารถสื่อสาร ไม่สามารถจำต้องเค้าหรือเค้ามาจับต้องโดนตัวเราได้ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน หรือเพราะเป็นคนเกิดวันพุธ ป๊าเราเกิดวันพุธก็เจอดีอยู่ประจำเหมือนกัน เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ ยืนยันว่าเจอมากับตัวทุกๆเรื่อง อาจเล่าไม่สนุกเท่าไหร่ ทำใจนะครับ เราเล่าไม่เก่ง 555


          เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับเรา ช่วงนั้นเรายังเด็กมาก และม่าม๊าก็ทำงานเป็นข้าราชการต้องขับรถไปทำงานค่อยข้างใช้เวลา และการเป็นข้าราชการเค้าจะให้อยู่บ้านราชการที่ใกล้กับที่ทำงาน เลยต้องมีการย้ายบ้านค่อนข้างบ่อย นี่จะมาเล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นภายในบ้านตั้งแต่เรายังเป็นเด็กประมาณ 7 ขวบ จนปัจจุบัน 23 ขวบแล้วนะครับ


          ครอบครัวเรามี 5 คน ป๊า ม๊า พี่สาวคนโต พี่สาวคนกลาง และเราน้องชายคนสุดท้อง ย้ายบ้านมา 4 หลัง ส่วนเรื่องข้างนอกที่เจอๆมา เด๊วจะมาเสริมทีหลังนะครับถ้ามีเวลา บ้านหลังแรกไม่รู้เคยเจอไหม ยังเด็กมากๆ งั้นมาเริ่มที่บ้านหลังที่ 2 ละกันนะ เพราะเริ่มจำความได้แล้ว


          บ้านหลังที่ 2 เป็นบ้านสองชั้น บ้านธรรมดาๆ อยู่ในซอยไม่ลึกมากจากถนนใหญ่ในเมือง บ้านก็ติดๆกันทุกหลัง แต่มีบริเวณหน้าบ้านไว้จอดรถ วิ่งเล่นได้ ในตอนเช้าก็ปกติ สังคมวุ่นวาย รถผ่านไปมาเสียงดังแถวถนนใหญ่ ในซอยก็ มีรถบ้าง คนเดินบ้าง บ้านตอนเช้าที่ครอบครัวเราอยู่ ไม่น่ากลัวเลย ไม่รู้สึกถึงอะไรสักนิด เรียกได้ว่ายังไม่เคยเจอก็เลยไม่รู้มั้ง ข้างบ้านเราก็มีครอบครัวหนึ่งอยู่ ซึ่งมีลูกสองคนพี่น้อง ชายและหญิง วันไหนไม่ได้ไปโรงเรียนหรือหลังจากเลิกเรียน เรากับพี่ๆจะมาเล่นด้วยประจำ วิ่งเล่นกันไปมาทั้งสองบ้าน ทั้งลูกทั้งสองบ้าน นี่ก็เป็นสภาพแวดล้อมของบ้านและสังคมที่เราอยู่เนอะ


     มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า จำได้ว่ายังเด็กมากๆ และกลัวความมืดมากๆ พ่อกับพี่สาวทั้งสองคนจะเรียนและทำงานอยู่แถวบ้าน เลยถึงบ้านก่อน กินข้าว อาบน้ำทำการบ้านนอน (แต่ส่วนใหญ่พี่สาวทั้งสองคนม๊าจะไปฝากไว้บ้านคุณยาย) เราเรียนยุใกล้ที่ทำงานม๊า เวลาเลิกเรียนม๊าจะไปรับและพาไปที่ทำงานต่อ พอทำงานเสร็จก็ขับรถกลับมาบ้านซึ่งไกลใช้ได้ ถึงมาก็ค่ำ เหลือแค่ม๊ากับเราที่ยังต้องทำนู้นนี่นั่น เวลาม๊าอาบน้ำจะเหลือแค่เราคนเดียว เราจะไปยืนรอหน้าห้องน้ำเอาหลังชนประตูห้องน้ำทุกที และมองซ้ายมองขวาตลอด เพราะอยู่คนเดียวแล้วกลัว กลัวความมืดด้วย ม๊าก็จะว่าทุกครั้ง มายืนทำไม ไปนั่งทำอะไรนู่นไป จะกลัวอะไรนักหนา เราคือทุกครั้งที่มืดมาหรือพระอาทิตย์ตกแล้ว กลัวตลอดเลย ไม่รู้ทำไม จนขึ้นนอนชั้นสอง (*บอกก่อน ชั้นสองคือขั้นบันไดมา หันขวาเจอห้องสมุดเล็กๆ มีโต๊ะอ่านหนังสือหันเข้ากำแพง มีตู้วางหนังสือใหญ่ๆติดกำแพง และบุพนังเป็นสี่เหลี่ยมใหญ่ๆ แบบขึ้นบันไดปุ๊ปหันขวา เห็นเข้าไปในห้องสมุดเลย และก็ขึ้นมาถึงเป็นทางเดิน ซ้ายสุดห้องเสื้อ ขวาสุดห้องนอน ห้องนอนมีระเบียง มีหน้าต่างที่หัวเตียง)


          อ่ะเครต่อ นอนกับม๊าบนเตียง ให้ป๊านอนพื้นปูเบาะนอน ก็เป็นแบบนี้มาตลอด จนวันนึง อยู่บ้านกับม๊า แล้วม๊าก็ถูบันได (*บอกก่อน (อีกแระ) คือ บันไดจะเดินขึ้นไปนิดนึงแล้วมีที่พักให้หันนิดนึงแล้วเดินต่อขึ้นไป) ก็ยืนมองม๊าถูบันไดอยู่ อยู่ๆเราก็เห็นมีมือช้ำๆ ออกน้ำเงินเข้ม ขาวๆ ม่วงๆ เขียวๆ คือมันช้ำมากอ่ะครับ ซี๊ดๆ มาจับขาม่าม๊า แล้วกระชาก ม๊าก็ตกบันไดลงมานิดนึง มานั่งที่ชั้นพักที่บันได เราก็วิ่งไปหาม๊าว่าเป็นอะไรรึป่าว ม๊าบอก ไม่เป็นอะไร สงสัยลื่น (นี่มั้ง ประสบการณ์ครั้งแรกที่จำความได้ว่าเห็นผี) ตอนนั้นก็สงสัยอยู่ว่ามันคืออะไร แต่ก็ช่างมัน แต่มันยังไม่หมดแค่นี้ดิ


          อีกหลายเดือนผ่านไป ก็ใช้ชีวิตประจำวันปรกติ ตอนนั้นก็ไม่ดึกมาก เราชอบมานั่งเล่นอ่านหนังสือในห้องสมุดชั้นสองตามประสาเด็ก เลยเดินขึ้นบันไดมา เห็นแสงส้มๆ วาบๆ ผ่านมาทางพนังที่บุไว้ของห้องสมุด ก็สงสัยว่าแสงอะไร เดินขึ้นไป ยังไม่เข้าห้อง ยังค้างอยู่ที่บันได มองเข้าไปจากช่องสี่เหลี่ยมที่บุไว้ เห็นที่โต๊ะ มีคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ จุดเทียน ก็คิดว่าใครมานั่งอ่านหนังสือ จุดเทียนดึกๆ สงสัยมากคือ ทำไมต้องจุดเทียน ไม่เปิดไฟ ก็นึกว่าคงเป็นป๊า เดินไปเปิดประตู...


          เค้าก็เริ่มค่อยๆหันมา พอหันมาปุ๊ป เค้าก็จ้องมาทางเรา เราก็ตกใจมากเพราะว่า เห็นเป็นผู้ชาย น่าจะแก่มั้ง ดูไม่ออกเพราะว่า เค้ามีผมสีขาวไม่ยาวมาก แต่หน้าเค้าเละมาก เละแบบไหลหยดลงพื้นเลย หน้าที่เต็มไปด้วยเลือดกับหนองมั้งผสมกัน เขียวๆเหลืองๆแดงๆ ตอนนั้นคือขนลุกมาก วิ่งร้องไห้ลงมาข้างล่าง บอกม๊าว่ามีใครไม่รู้อยู่บนห้องสมุดหน้าเละมาก ม๊าก็วิ่งย่องขึ้นบันไดมาเผื่อมีโจรหรืออะไร แต่ก็ไม่เห็นอะไร ในห้องมืดสนิทไม่เปิดไฟ มีแต่ไฟทางเดินชั้นสองเปิดอยู่ ม๊าก็ดุเราว่า อีกแล้วนะ เห็นอะไร ชอบโกหก นิสัยไม่ดี เราก็ไม่รู้ทำไง ยังเด็กมาก ทำได้แค่ยืนซู๊ดด น้ำมูก


          หลังจากนั้นไม่นาน ดาเมจต่อเนื่องก็มาอีกแล้ว คืนนั้นก็สงบปกติ แต่คืนนี้ให้ม๊านอนบนเตียงคนเดียว เรานอนพื้นปูเบาะกับป๊า ป๊านอนชิดกับเตียง เรานอนตรงประตูเข้าห้องนอนตรงกับประตูออกนอกระเบียงห้อง ตอนนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไร นอนหลับกันไป… อยู่ๆเราสะดุ้งตื่น ได้ยินเสียงหมาหอนเบาๆลอยมา เรานอนคว่ำอยู่ ได้ยืนเสียงเหมือนคนขุ้ยอะไรอยู่นอกห้อง แล้วก็ได้ยินเสียงคนวิ่งมาทางห้องเลยจะลุกขึ้นไปดูสักหน่อย เอามือสองข้างดันพื้น ดันตัวขึ้นมา แล้วเสียงก็หยุด เรายังอยู่ในท่านั้นเอามือดันพื้น หันหน้ากลับไปดูทางประตู (ประตูอยู่ทางปลายเท้า) เห็นเป็นเงาผู้ชายดำๆ ตัวใหญ่กว่าผู้ใหญ่ทั่วไปนิดนึง เหมือนจะแบกถุงอะไรดำๆใหญ่ๆ ในใจแบบว่า โจรนี่หว่า!!!


          นึกขึ้นได้ก็เลยดันลุก พอจะลุกได้แล้ว เงาผู้ชายคนนั้นก็วิ่งเข้ามาหลังเราแล้ววางถุงลง เอามือสองข้างทุบหลังเรา เราก็ล้มลงไปนอนท่าเดิม แล้วเค้าก็หยิบถุงแบกขึ้นหลังต่อ กระโดดข้ามเราไปทางประตูระเบียงและก็ทะลุประตูระเบียงหายออกไป ตอนเช้าตื่นมาเล่าให้ม๊าฟัง ม๊าก็ว่าอีก ฝันละมั้ง ละเมอรึป่าว แต่เราบอกม๊าว่า นี่ลูกโดนทุบหลังด้วย ปวดหลังยุเลยนะ ไม่ได้ฝันเลย เห็นชัดๆ ชัดมากเลย เลยนึกย้อนไปตอนเค้าเข้าห้องมาได้ก็คงทะลุเข้ามาเหมือนกัน ตอนนี้ล่ะมั้ง เริ่มรู้เรื่องแล้วว่าไอพวกที่เราเห็นนี่มันเรียกว่าผี!!!


          นี่เป็นเรื่องสุดท้ายของบ้านหลังนี้แล้วมั้ง จำไม่ได้ว่าเดือนอะไร หรือว่าเกี่ยวกันไหม คืนนั้น มันเงียบมาก ปกติดึกๆ ประมาณ ทุ่มสองทุ่ม จะวิ่งเล่นกับสองพี่น้องข้างบ้านและก็ออกไปซื้อขนมร้านขายของชำ กลางๆซอย แต่วิ่งเล่นเสร็จ จะออกไปซื้อขนมร้านขนมปิด คนกับรถที่จะเดินไปมาก็ไม่มีเรย แต่มองออกไปนอกถนนใหญ่ก็มีรถวิ่งอยู่ตลอด เลยอดกินขนม แยกย้ายเข้าบ้าน ก็นั่งดูทีวี อาบน้ำ ยืนรอรอม๊าอาบน้ำหน้าห้องน้ำเหมือนเดิม ขึ้นนอน คืนนี้อยู่กับม๊าสองคน นอนบนเตียง และก็หลับไป…


          อยู่ๆก็สะลึมสะลือตื่น คือนอนเปิดตา ยังงัวเงียอยู่ สักพักก็ได้ที่ ตาเปิดกว้างมองเห็นปกติ สักพักเหมือนมีเงาอะไรพาดผ่านถนนซอยหน้าบ้าน เงามันกระทบแสงจันทร์ทะลุเข้ามาทางหน้าต่าง(หน้าต่างอยู่หัวเตียง) พาดเตียงไป ผ่านไปช้าๆ เป็นเส้นหนาๆ ยาวๆ และก็เหมือนมีอะไร แผ่กระจายบานๆ เรียวๆ ก็เลยนอนเงยหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนเห็นอะไรยาวๆ สูงๆ ผ่านหน้าบ้านไป กำลังจะลุกไปดู อยู่ๆ ลุกไม่ขึ้น เหงื่อแตกมาๆ เหมือนมีอะไรมารั้งตัว ให้ลุกไปไมได้ หันมาดู อ่อ!


          ม๊านอนจับแขนเราไว้อยู่ เราบอกม๊า อะไรไม่รู้อยู่นอกบ้านจะลุกไปดู ม๊าบอกนอนต่อ ไม่ต้องไป เราก็เลยอดออกไปดู ได้แต่นอน เงยหน้าดู มีเส้นยาวๆ หนาๆ และก็เหมือนมีอะไร แผ่กระจายบานๆ เรียวๆ ผ่านไปอีกเส้นแล้ว และก็หายไปเลย หันไปมองหน้าม่าม๊า ม๊าหลับตาแต่ไม่น่าจะหลับ พอตื่นมาก็ถามม๊าว่า อะไรอ่ะ เมื่อคืนตัวอะไร ม๊าบอกว่าไม่มีอะไร ไปวิ่งเล่นไป (โตมา มานั่งวิเคราะห์ คงจะเป็นเปตร เส้นหนาๆยาวๆ ก็เป็นขา เรียวๆ กระจายบานๆก็เป็นมือ)

เด๊วไว้มาต่อนะครับ คืนนี้นอนก่อน ง่วงแล้วว


ปล.แก้ไขบรรทัดให้อ่านง่ายแล้วนะครับ ขอโทดด้วยครับ เพิ่งเคยเล่าครั้งแรก