สวัสดีค่ะ วันนี้หนูจะมาขอเล่าเรื่องราวของหนูนะค่ะตอนนี้หนูอยู่ ม.3 ค่ะ อายุ 14 ปี เรื่องราวของเด็กวัยนี้คงไม่มีอะไรมากไปนอกจากเรื่องเพื่อน และ ครอบครัว หนูคิดว่าหนูเป็นคนทีากำแพงอะไรบางอย่างกั้นหนูไว้หนูเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายในบางเรื่องดลยก็ว่าได้หนูชอบทำอะไรไปโดยที่ตัวเองไม่คิดแล้วได้ผลกระทบมาทีหลัง หนูคลมีกำแพงที่สูงและหนามาก เพื่อนๆหลายคนที่หนูไม่สนิทเค้าจะหาว่า หนูหยิ่ง แต่จริงๆหนูคิดว่าหนูไม่ได้หยิ่งนะค่ะหนูแค่ไม่สนิทกับเค้าแล้วจะให้หนูไปทักเค้าก่อนแล้วถ้าเค้าไม่ตอบมาละหนูก็หน้าแตกแย่สิค่ะ หนูชอบมีปมเรื่องเพื่อนและครอบครัว หนูเชื่อว่าหนูไม่ค่อยมีเพื่อนแท้จริงๆสักเท่าไรเป็นเพราะหนูเป็นคนแบบนี้ด้วยมั้งค่ะ ไม่สนใจใครทั้งนั้น บางทีก็คิดว่าตัวเองถูกบางทีก็มาคิดได้ทีหลังว่าสิ่งที่ทำไปมันผิดหนูมีเพื่อนมาหลายคนในกลุ่มมีมากมายแต่หนูก็แอบคิดว่าใน7 8 คนนั้นมีใครคิดว่าหนูเป็นเพื่อนสนิทของเค้าบางหรือบางทีหนูอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าหนูสนิทกับเค้าแต่เค้าอาจจะไม่สนิทกับหนูก็ได้ หนูคงมีกำแพงอะไรบางอย่างจริงๆสินะ หนูอยากแก้ปัญหานี้มากๆค่ะแต่หนูก็ทำไม่ได่ หนูเห็นเพื่อนทำอะไรหรือโพสอะไรที่หนูไม่เข้าใจว่าเรื่องราวนั้นคืออะไรหนูก็เอามาคิดว่าเค้าไม่แคร์หนูและเพื่อนของหนูอีกสองสามคนหนูเคยเหนื่อยนะค่ะว่าทำไมหนูต้องเป็นคนแบบนี้บางทีก็เหนื่อยกับตัวเองแต่ครั้งล่าสุดหนูเข้าใจเพื่อนผิดและเป็นคนไปขอโทษเพื่อนปรับความเข้าใจกับเพื่อนคนนั้นก่อนหนูก็คิดว่าสิ่งที่หนูทำมันทำให้หนูสบายใจมากขึ้นกว่าเดิมมากเลยค่ะลืมเล่าเลยค่ะว่สถ้สหนูเข้าใจอะไรเพื่อนผิดหนูจะเป็นคนที่ไม่เข้าไปขอโทษหรือปรับความเข้าใจก่อนเพราะกละวหน้าแตกค่ะ แต่ตอนนี้หนูทำได้แล้วนะค่ะถึงจะไม่ได้ดีมากแต่ก็ทำได้นิดนึงแล้วค่ะ ยิ่งหนูไปปรับความเข้าใจกลับเพื่อนแต่เพื่อนไม่โกรธหนูหนูยิ่งรู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะว่าเค้าคงรักหนูและไม่อยากให้หนูเข้าใจผิดหนูคิดว่าหนูคงมีเพื่อนเยอะมากๆแน่เลยค่ะ แค่บางทีหนูอาจมองไม่เห็นเค้าเพราะมีอัไรบางอย่างมากั้นความเป็นตัวหนูไว้แน่เลยค่ะ
แต่หนูก็อยากจะปรับปรุงนิสัยที่มองคนอื่นผิดๆ เข้าใจอะไรผิด มีกำแพงกับคนอื่นสูงนะค่ะ ขคำแนะนำหน่อยค่ะ แฮร่ๆเดี๋ยวมาต่อนะค่ะเรื่องเพื่อนคงจบแค่นี้แหละค่ะเดี๋ยวมาต่อเรื่องครอบครัวอีกน๊าา