เรื่องวันนี้เลยค่ะ ตอนแรกไม่ได้ทะเลาะกับแม่เลย เพียงแต่เราหงุดหงิดคนรอบข้างอยู่แล้ว เราทำงานอยู่กำลังยุ่ง แล้วแม่ก็เข้ามาถามว่า
แม่...หนังสือมิสทีน ของใคร ใครขาย
เรา...หนูไม่รู้แฟนเอามา      แต่พูดแบบธรรมดา
แม่...หนังสือของใคร ใครขาย
เรา...หนูไม่รู้แฟนเอามา แต่พูดแบบเริ่มหงุดหงิดละ
เท่านั้นล่ะ แม่บอก ตอบลวดลายนักนะ  เราเริ่มรู้ว่าแม่โกรธก็ยกมือไหว้ขอโทษ แม่ด่าเราซะเละเลย หาว่าจองหอง อวดดี เก่งแล้ว โตแล้วไม่พึ่งใครแล้ว
บอกว่ากูไม่ให้อภัย ต่อไปนี้กูจะไม่พูดกับแม่ร้องไห้ด้วย เราก็เลยหายหงุดหงิดกลายเป็นเครียดแทน เราสนิทกันมาก ปรึกษากันตลอด ที่สำคัญเราต้องทำงานที่บ้านแม่ต้องเจอแม่ทุกวัน เราถามลูกของเราว่าตอนเราไม่อยู่แม่ด่าเราไหม ลูกบอกว่า ยายบอกกูอยากด่าแม่ และก็ไม่เล่นกับหลานเลย
   อยากถามว่าเราต้องทำไง ไม่อยากเจอแม่เลย อยู่ใกล้ก็ตองเดินเลี่ยงออกห่าง เราเป็นคนหงุดหงิดง่ายบ่อยครั้งพลั้งปากพูดไปโดยไม่ตั้งใจ
แม่บอกเราพูดไม่ดีหลายหนแล้ว เราว่าเหมือนเขาคอยจับผิดเราอยู่ เราพูดผิดหูไม่ได้เลย เคยทะเลาะกันก็ไม่เคยมีเรื่องอะไรเลย มีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
     ขอวิธีง้อแล้วได้ผลหน่อยค่ะ อึดอัดเหลือเกิน ขอบคุนค่ะ