มีคนทีผมรู้จักดีอายุ 26 แล้วครับแต่เวลาทะเลากับแม่ทีไรก็ไม่พูดกับแม่เหมือนเด็กๆทุกที ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่แม่กระตุ้นเรื่องงานเวลาไปเที่ยว เขาก็โกรธแล้วไม่ยอมพูดกับแม่ พอผมถามว่าทำไมเขาบอกว่ามันเครียด มาเที่ยวทั้งทีก็อยากปล่อยทุกอย่างวางลงไม่อยากคิดอะไรกลับไปค่อยไปทำไปคิดต่อ พอมีคนมาพูดแล้วมันเหมือนไปกระตุ้นต่อมความคิดแทนที่จะเที่ยวสนุกกลับเป็นเที่ยวแบบเครียดๆ แล้วก็โกรธไปอยู่สองสามวันแล้วแม่ก็ง้อ

วันก่อนนี้ก็เพิ่งจะทะเลาะกันอีกเรื่องแม่ซักผ้าบ่อยเกิน ซัก-ตากผ้าชั้นดาดฟ้า(ชั้นหก)แล้วพี่เขามีปัญหาเริ่มปวดเข่าไม่อยากเดินขึ้นลงบ่อยจะให้เดินวันละสองสามรอบก็ไม่ไหว จะให้แม่ทำก็ไม่ยอม ส่วนแม่ก็บอกว่าซักน้อยกว่านี้ไม่ได้แล้วมันจะหมกไว้เกินไป ก็กลายเป็นทะเลาะกับแม่อีกโกรธไม่คุยด้วยอีกแม่ก็ง้ออีกอะครับ แต่เวลาเขาโกรธเขาก็ยังทำงานตากผ้า เก็บผ้าให้แม่เหมือนเดิม

ผมถามแม่ง้อก่อนทำไมแม่บอกว่าคุยก่อนก็ไม่เห็นเสียอะไรเลยแถมยังทำให้ครอบครัวมีความสุขอีก ...

ผมเคยคุยกับพี่ว่าทำไมไม่ง้อแม่ก่อนบ้าง พี่เขาบอกไม่คุยกับแม่ก็รู้สึกผิดแต่ไม่กล้าง้อกลัวเสียฟอร์ม -*- จริงๆสองคนนี้เขารักกันมาก พี่เขาก็เป็นคนรักแม่มากอะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยทำครับ อะไรที่แย่งได้ก็แย่งทำ แต่โกรธทีไรเป็นงี้ทุกที แม่ก็น่ารักง้อทุกทีเลยย

ที่พิมพ์มาทั้งหมดผมแค่อยากรู้ว่าแม่คนอื่นเวลาลูกโกรธไม่ยอมคุยด้วยแล้วแม่ง้อก่อนไหมครับ