สวัสดีคับเพื่อนๆ ก่อนอื่น จขกท ออกตัวก่อนเลยนะคับว่าเป็นคนๆที่นิยมการสักลาย บนร่างกาย
ซึ่งเรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นผมเองได้ไปเจอ ผู้หญิงคนนึงซึ่งเคยเป็นคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น ซึ่งปัจจุบันผมอายุ26แล้ว
ซึ่งยอมรับเลยนะจุดนี้ว่า ผมยังโสดเพราะหนังน่าไม่ค่อยดีอ่ะนะ กลับเข้าเรื่อนะคับ ซึ่งผมได้ไปห้างแห่งนึ่งในชลบุรี ซึ่งผมก้อไปคนเดียว
และวันนั้นผมก้อเดินดูนู้นนี่นั้นไปเรื่อย และบังเอิญมีผู้หญิงคนนึงเดินมาชนผมแรงมากจนเกือบล้ม แต่พอดีว่าผมหลักค่อนข้างดีนิดนึง คนที่ชนผมเลยล้มไปแทน ซึ่งผมยังไม่ทันได้มองน่าว่าเป็นใคร ผมก้อเลยช่วยเขาเก็บของที่ล่นตามพื้น พอมองน่าเท่านั้นแหละคับ ใจผมนี้ตกไปอยู่ตามตุ่มเลยเพราะไม่คิดว่า
ชาตินี้จะได้พบเจอกันอีก เพราะจากที่จบ ม.ต้นแล้วเทอก้อได้ย้ายไปเรียนที่เชียงใหม่ ซึ่งผมก้อไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยว่าจะมีโอกาสได้พบกับเทออีกครั้ง
ซึ่งพอเทอลุกขึ้นมาเทอก้อเอ่ยประโยค ขอโทดขอโพยผมใหญ่เลย ซึ่งผมก้อยังตะลึ่งๆอยู่นิดๆ ผมเลยบอกกลับไปว่าไม่เป็นไร ตามด้วยชื่อเล่นของเทอ ซึ่ง
ผมจำแม่นกว่าวันเกิดตัวเองซะอีก เทอก้อเลยมองน่าผม แล้วก้อบอก อ่อนึกว่าใครที่แท้ก้อเทอนี่เอง หลังจากจำกันได้เราสองคนก้อเลยคุยเรื่องสาระทุกสุขดิบกันอีกพักใหญ่ ซึ่งบอกเลยว่าปัจจุบันเทองามกว่าสมัยก่อนมากเลยคับ ทำเอาผมแอบมองน่าเทอเกือบตลอดเวลา หลังจากระลึกชาติกันอยู่พักนึง เทอก้อชวนผมไปนั่งร้านกาแฟในห้างๆนั้น ซึ่งผมสังเกตุว่าบนใบน่าของเทอนั้นมีบางอย่างเปลี่ยนไป นั่นก้อคือ แววตา ของเทอซึ่งสมัยก่อน แววตาของแม่นางคนนี้เป็นแววตาที่มีความสุขกว่านี้มากๆเพราะ จขกท เป็นเพื่อนสนิทกันมาก ( จขกท แอบชอบนางตั้งแต่ตอนนั้นแล้วไม่เคยบอกความในใจ ออกไป ) แต่ก้อไม่กล้าพอที่จะถามออกไปเพราะเราห่างกันไปสิบกว่าปี เลยไม่แน่ใจว่าจะพูดเล่นรึว่าระบายความในใจให้กันฟังได้รึป่าวในช่วงเวลานั้น ก้อเลยช่วยคุยเรื่องอื่นแทน
และพอดื่มชากาแฟเสด เราทั้งสองก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน ซึ่ง จขกท กะว่าจะขอเบอร์นางไว้ แต่ก้อดันปอดแหกไม่กล้า บอกลากันแล้วเดินหลังกลับ ซึ่งเทอกลับวิ่งเข้ามาจากด้านหลังแล้วเขกหัวผม และบอกว่า ไอ้บ้าเอ้ยไม่เจอกันตั้งนานจะจากกันไปแบบนี้เหรอ เอาเบอร์มาดิ้ เด๋วว่างๆจะโทไปคุยด้วย
บอกเลยวินาทีนั้นผมนี้ยิ้มน่าบานเป็นจานข้าวหมาเลยคับ พอผมให้เบอร์ไป ผมก้อเลยบอกนงไปว่าโทเข้ามาดิ้เผื่อผิดเบอร์ นางว่าไงรู้ไม่คับ ไม่ผิดหรอกชั้นมีเบอร์แกตั้งนานแล้ว แต่ที่มาขออีกรอบเพราะกลัวว่าผมจะเปลี่ยนเบอร์ไปอีกอ่ะนะ นั่นไงคับที่นี้ผมนี้อยากจะดึงนางเข้ามากอดทันที่เลย เพราะนางก้อยังไม่ลืมผมเช่นกัน แต่ปันหามันเกิดขันตรงที่ผมไม่มีเบอร์นางนี่สิคับ หลังจากนั้นก้อต่างแยกย้ายกันไป เพราะเริ่มจะเย็นแล้ว วันนั้นผมใส่ชุดพนักงานไปเดิน ซึ่งชุดผมเลยเป็นเสื้อแขนยาวทำให้นางไม่เห็นรอยสักที่สองแขนของผม  ซึ่งพอผมกลับมาบ้านก้อไม่เป็นอันทำอะไรแล้วคับ นั่งมองแต่โทสับทั้งคืน สุดท้ายเทอก้อไม่โทมา พอเช้าผมก้อไปทำงานของผมตามปกติ ซึ่งอาการเดิมเลยคับไม่เป็นอันทำงานเพราะนั่งจ้องแจ่โทสับทั้งวัน เป็นแบบนี้อยูประมานสามวันเทอก้อยังไม่ติดต่อมา ผมก้อเริ่มจะตัดใจแล้วล่ะคับ แต่หลังจากที่ผมลุกไปเข้าห้องน้ำกลับมามีสายไม่ได้รับเป็นเบอร์แปลกๆที่ผมไม่รู้จัก เลยรองโทกลับไปก้อไม่ติด ผ่านไปหนึ่ง ชม เลยลองโทไปใหม่ เอาล่ะคับงานนี้ ผู้หญิงรับคับ แต่ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรก้อโดนสวนมาก่อนทันทีว่า โทไปรอบแรกไม่รับ พอโมอีกก้อสายไม่ว่าง นึกว่าตายห่าไปซะแล้วแก นั้นแหละคับ นางจริงๆแล้วก้อบอกว่าทีหลังเบอร์นี้โทมาจะต้องรับสายทุกครั้งไม่งั้นโดนเขกกะบานแตกแน่ๆ
ผมก้อตอบไปแบบงงๆว่าเออๆ เข้าใจแล้ว แต่ก้อยังคุยกันได้เพียงไม่กี่คำ ผมก้อต้องกลับไปทำงานที่ค้างอยู่ก่อน เลยบอกนางและวางสายไป ซึ่งพอกลับมาทำงานรอบนี้ผมยิ้มทั้งวันเลยคับ เพื่อนๆคงเข้าใจนะคับว่าการได้คุยกับคนที่เราแอบชอบมานานมากๆมันมีความสุขแค่ไหน หลังจากนั้นเราก้อโทคุยกันทุกวัน จนเริ่มจะกลับมาสนิทกันเหมือนแต่ก่อนนี้ ผมเลยยิงคำถามที่ผมค้างในใจมาหลายวันเกี่ยวกับ แววตา ของนาง ว่าทำไมแววตานี้มันถึงได้เศร้าแบบนี้เพราะเมื่อก่อน แววตาคู่นี้แหละที่คอยให้กำลังใจผมมาตลอด เทอเลยเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ผมฟังทางโทสับ ว่าเทอเลิกกับแฟนของเทอได้ประมานสามปีแล้ว เนื่องจากว่าเทอท้องและแฟนของเทอนั้นก้อไม่ต้องการให้เอาเด็กไว้ด้วยความที่เทอรักเขามากและไม่อยากเสียเขาไปเทอจึงตัดสินใจไปเอาออกและหลังจากที่เอาเด็กออกไปแล้ว เขาก้อไปมีผู้หญิงคนอื่นอีก พอจับได้ก้อเลยบอกเลิกและทิ้งเทอไป เทอบอกว่าเขาเป็นคนน่าตาดีมากๆและสักเต็มตัวเลย ซ่งเทอครบกับเขามาประมานสองปีกว่าๆ ซึ่งเขาจะแอบมีคนอื่นตลอดเวลา แต่ก้อไม่เคยจับได้คาหนังคาเขา และที่แววตาเทอเป็นแบบนี้เพราะเทอยังคงเสียใจกับสิ่งที่เทอได้ทำลงไป ซึ่งเทอบอกว่าเทอเกียจคนที่สักลายมากๆซึ่งผมก้อไม่ได้บอกความจริงไปว่าผมก้อสัก แต่เรื่องเจ้าชู้คงไม่มีทางเพราะนังน่าผมไม่ให้อ่ะนะ55555 หลังจากวันนั้นเราก้อไปทานข้าวไปเที่ยวไปดูหนังกันหลายครั้งมากซึ่งผมก้อจะใส่แต่เสื้อแขนยาว เพราะผมอยากทำให้เทอเลิกคิดที่จะเกียจคนสักลาย ซึ่งพอนานเข้านานเข้าผมเริ่มจะเปลี่ยนจากคำว่าชอบ เป็นคำว่ารัก เทอเข้าแล้วสิคับ ผมอยากให้เพื่อนๆช่วยคิดหน่อยคับ ว่าผมคงบอกเทอตอนนี้เลยดีรึป่าว หรือว่าจะรอให้นานฟ่านี้ดีคับ ช่วยคิดหน่อยคับ กราบงามๆเลยคับสำหรับท่านที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็น