หลังจากพร่ำเพ้อมาหลายกระทู้ กระทู้นี้เป็นกระทู้หลอนๆค่ะ. แต่เราไม่ค่อยจิตเสียเท่าไหร่เพราะเป็นเรื่องใกล้ตัวเรา เราเกิดวันพุธกลางคืนตอนตีสามค่ะ ซึ่งเกิดมาไม่เคยเจอผีเลยแค่รู้สึกแปลกๆอึดอัดและใจไม่ดีเวลาอยู่ในสถานที่ไหนที่แบบเราไม่โอเค ซึ่งเราเดาว่าเราคิดไปเอง555 เค้าบอกว่าพุธกลางคืนตอนตีสามเป็นพวกเซ็นส์แรงจริงไหมไม่รู้ แต่เราไม่เคยเจอะจะๆ
           เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวเราค่ะ ปู่ทวดเราเป็นหมอดูอายุ97ปีค่ะคือเป็นพ่อของยาย แต่ตอนนี้แกเสียแล้ว บ้านเราหลายคนที่มีเซนส์เจอบ้างไม่เจอบ้าง ตั้งแต่น้าเราคนสัดท้องเจอบ่อยมากกกกก ลุงเราบวชเรียนแกร่งกล้าจนนำกุมารมาเลี้ยงค่ะแล้วไม่ได้สนใจ ตาเราเจอบ้างเป็นครั้งคราว ส่วนยายเรานี่ก็เจอบ้าง ในบ้านมีแค่เรากับน้องที่ไม่เจอ บ้านเราอายุเกือบเท่าปู่ทวดมีคนตายในบ้าน มีนู่นนี่จนเรียกว่าคลุกคลีกะเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เด็กค่ะ
           เรื่องแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับแม่เราค่ะ ท่านเสียแล้วแต่เราไม่ได้รู้สึกโหยหาเสียใจอะไรเลย ยายบอกว่าท่านยังอยู่ดูแลเราอยู้ค่ะ หลอกเราไหมไม่รู้แต่เชื่อ ท่านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ ตอนเสียคือเราไปด้วยค่ะรถเข้าโค้งแล้วเสียหลักล้มแม่เรากอดน้องเราไว้เหมือนที่พ่อกอดเราค่ะ สรุปมีเราพ่อน้องที่รอดส่วนแม่เราหัวฟาดพื้นไปเสียที่โรงพยาบาล โดยที่น้องเรามีแค่แผลถลอก สุดท้ายก็มีพิธีช้อนฝันอะไรกันตามความเชื่อค่ะ ปู่เราท่านเป็นคนจัดแจงเรียนลกคนนู้นนี้มาทำพิธี เราก็เด็กๆวิ่งเล่นไปพ่อบอกว่าแม่หลับเราก็เชื่อไม่มีการร้องไห้เสียใจอะไรทั้งนั้น แต่คนที่เสียใจมากคือพ่อกับยายค่ะ
            วันหนึ่ง ที่จัดงานกันอยู่นั้นยายเราเล่าให้ฟังว่า ท่านนั่งรถกลับมาที่บ้านกับน้าสาวเราค่ะเห็นมีรถคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้านก็เอะใจ ว่ารถอะไรมาจอดทำไมสองสามทุ่มแล้ว พอมองใกล้ๆเห็นเป็นรถขนมจีบซาลาเปาที่วิ่งผ่านหน้าบ้านเราบ่อยๆค่ะ สนิทกันกะแม่เราเรียกแม่เราว่าน้องสาวเลย เพราะบ้านเราเด็กเยอะแม่เราชอบซื้อไว้ให้ทานกัน
ยาย : อ้าวมีอะไรรึเปล่ามาจอดทำไม
คนขายซาลาเปา : น้องเขาเป็นอะไรรึเปล่าแม่
ยาย : น้องอะไร ไม่มีใครอยู่บ้านหรอกเขาไปงานศพกัน
คนขายซาลาเปา : มีสิ เนี่ยน้องเขามากวักมือเรียกผม แล้วก็เดินไปในบ้านสงสัยจะไปหยิบเงินยังไม่ออกมาเลยผมรอจะเป็นชั่วโมงแล้ว กลัวไปแล้วน้องเขาจะไม่ได้ซื้อ
ยาย : ไอ้---อ่ะเหรอ
คนขายซาลาเปา : ครับ
            เท่านั้นยายเราก็ปล่อยโฮเลยคือใจคนที่เป็นแม่ไม่ไหวแล้วคนขายซาลาเปาก็ตกใจจนยายเราบอกว่า แม่เราอยู่ที่วัด เขาก็ยังนึกว่าไม่มีอะไรคงไปงานศพ พอบอกว่าเป็นศพแม่เราเท่านั้นล่ะ ช็อกและวิ่งขึ้นรถจากนั้นไม่เคยมาขายซาลาเปาแถวบ้านเราตอนกลางคืนอีกเลย

นี่เป็นเรื่องแรกค่ะเดี๋ยวเรามาต่อนะคะ คือเรื่องเกี่ยวกับแม่เรายังไม่จบ