สวัสดีครับ แนะนำตัวก่อนเนอะ ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะอักษรศาสตร์ครับ โอเค แค่นี้แหละ (มากกว่านี้หลังไมค์ครับ)
เข้าเรื่อง
ทุกวันพุธที่มหาวิทยาลัยจะมีตลาดนัดตั้งแต่เช้าถึงช่วงบ่ายๆ ปกติวันพุธผมจะมาเรียนตอนเที่ยง บ่ายโมงผมจะมาเดินตลาดนัดบ้างบางครั้ง (ที่ไม่เดินบ่อยเพราะร้อนและแทบทุกร้านขายของเหมือนเดิม)
บังเอิญว่าพุธที่แล้วเพื่อนอยากเดินตลาดนัด แน่นอนว่าเพื่อนที่ดีอย่างผมคงไม่ปฏิเสธ ตอนเดินเข้าจากโซนริมนอกของตลาด ผมเดินเกือบชนพี่ชายชุดหมีคนนึง พี่เค้าขาวครับ มีหนวดนิดมีเคราหน่อย มองจากข้างนอกเดาได้ว่าใต้ชุดหมีนั่นจะต้องเป็นมัดกล้ามอย่างแน่นอน ตรงสเปกมากๆครับ ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบที่ตรงทุกอย่างที่อยากได้ขนาดนี้ สบตากันแวบนึงผมก็เดินสวนเข้าไปในตลาด ทดคนนี้ไว้ในใจ +1 จากนั้น ผมกับเพื่อนเดินเข้าไปซื้อข้าว หันดูโน่นดูนี่ เจออีกแล้วครับ พี่เค้าเดินผ่านหลังไป จังหวะนี้เริ่มคิดแล้วนะ เพื่อนตัวดีก็ยุครับ ชอบหรอ บอกให้มั๊ย เราก็เขินนะ ได้แต่มองตามหลังไป ในใจคิดว่าถ้าเจออีกรอบนี่จะเข้าไปชาร์จแล้วนะ แล้วก็ปล่อยผ่าน ทีนี้หิวกันแล้วครับ จะเดินไปโรงอาหาร แน่นอนว่า... เจอสิครับ พี่เค้าเดินออกจากตลาดเหมือนจะตรงไปเอามอเตอร์ไซค์ ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย จะเข้าไปก็ก้าวไม่ออก ถ้าเข้าไปขอก็กลัวโดนพี่เค้าต่อย วันนั้นเลยทำได้แค่ยืนส่งพี่เค้าไกลๆพร้อมกับไว้อาลัยให้กับใจที่ไม่ด้านพอของเรา
วันต่อมา
หลังจากเรียนต่อเนื่องตั้งแต่เช้า เราลงลิฟต์มาพร้อมกับเพื่อนคนเดิม เจอเพื่อนคนอื่น ๆ ยืนอยู่ เพื่อนที่มากับผมเลยเดินไปหา จังหวะที่ผมเดินตามไป หางตาเหลือไปเห็นใครคนนึง ท่าทางคุ้น ๆ กำลังลงมาจากบันได พี่หมีของเรานั่นเอง (เย่ ! 🙌) ผมก็รีบเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นก่อนเลย กลัวอะไรก็ไม่รู้ พี่เค้าก็มายืนใต้ตึกแถว ๆ ที่ผมยืน ผมยืนทำใจอยู่นานมาก นานจริงๆนะ คิดว่าจะเข้าไปขอเฟซบุ๊กพี่เค้าหรือจะยืนส่องเฉย ๆ ดี พี่เค้าก็มีเดินไปคุยกับรุ่นน้องวิศวะบ้าง ยืนกดมือถือบ้าง ใจนี่ไปแล้วนะ มีแฟนยังฟระ แล้วแฟนเป็นผู้หญิงป่าวเนี่ย ช่วงนี่กินเวลาไปประมาณ 15 นาที หลังจากทำใจได้แล้วเราก็ตัดสินใจจะเข้าไปทักพี่หมีครับ
เราเดินตรงเข้าไปหาพี่หมี ในมือมีมือถือที่กดช่องค้นหาหน้าเฟซรอไว้แล้ว อีกห้าก้าวทหารจะถึงพี่เค้าแล้ว พี่เค้ามองข้ามหลังเราไปตะโกนว่าเรียนห้องไหน มีเสียงผู้หญิงตอบกลับมาจากข้างหลังเราในจังหวะเดียวกับที่เราพูดว่า "ขอโทษนะครับ..."
...
เค้าหันมาตอบรับด้วยนะ
"ครับ?"
...
ช็อกถึงขั้นสุดไปแล้ว คือ timing ผิดมาก ๆ เลยมองไปทางอื่นแล้วบอกว่าไม่มีอะไรครับ แล้วพี่เค้าก็ขึ้นตึกไปเรียนกับผู้หญิงคนนั้น
ตัดภาพมาที่เรา เดินมาที่โต๊ะแถวนั้น เพื่อนผู้รู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั่งสังเกตการณ์อยู่ตรงนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ เราเขวี้ยงมือถือลงบนกระเป๋า หันไปมองทางที่พี่เค้าเดินไป พี่ผู้หญิงเค้าหันมามองเราทีนึง เรานี่ใจหายวาบ ใช่แฟนป่าววะน่ะ แล้วเราก็กลับ
จบ... ?
นั่นแหละครับท่านผู้ชมฮะ ที่เล่ามาเนี่ย อยากขอความคิดเห็นเพื่อน ๆ หน่อยครับว่ามันจบหรือไม่จบหรืออะไรยังไง กลัวว่าเจอกันคราวหน้าพี่เค้าจะเข้ามาถามว่า "ตอนนั้นมีอะไรรึเปล่าครับ" แล้วจะทำตัวไม่ถูกครับ ขอบคุณที่ทนอ่านกันจนจบครับ
ปล. เรื่องจริง มีพยานบุคคล อย่าแท็กหรือเชิญไปห้องนิยายนะครับ กลัว meme ขุ่นแม่เปล่งแสง 5555
update 2015.11.04
ตอนนี้ จขกท อยู่ที่นัด ม. แต่ไม่เจอพี่เค้าเลยครับ คาดว่าวันนี้น่าจะพลาดแล้ว 5555
update 2015.11.05
วันนี้ที่ตึกเรียนก็ยังคงไม่เจอครับ จขกท ขออนุญาตถอดใจเลิกตามหาพี่หมีตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกันครับ (แต่ถ้าบังเอิญเจออีกก็อีกเรื่อง 5555) ขอบคุณทุกท่านที่อยู่ให้กำลังใจมาตลอดครับผม
ถ้าหลังจากนี้มีความคืบหน้าเรื่องพี่หมีจะ update เพิ่มนะครับ
update 2015.11.11
วันนี้อยากตามหาพี่หมี เลยเดินเล่น ๆ ปรากฎว่ามาเจอเอาข้างหน้าเลยครับ พี่เค้ายืนหน้าตู้ ATM ที่ผมต่อแถวอยู่ สุดท้ายก็ป๊อดครับ ไม่กล้าทัก แถมยังไม่เห็นชื่ออีก 😩
[ชาย-ชาย] หน้าแหกตอนจะขอเฟซบุ๊กผู้ชาย ทำไงต่อดีครับ
เข้าเรื่อง
ทุกวันพุธที่มหาวิทยาลัยจะมีตลาดนัดตั้งแต่เช้าถึงช่วงบ่ายๆ ปกติวันพุธผมจะมาเรียนตอนเที่ยง บ่ายโมงผมจะมาเดินตลาดนัดบ้างบางครั้ง (ที่ไม่เดินบ่อยเพราะร้อนและแทบทุกร้านขายของเหมือนเดิม)
บังเอิญว่าพุธที่แล้วเพื่อนอยากเดินตลาดนัด แน่นอนว่าเพื่อนที่ดีอย่างผมคงไม่ปฏิเสธ ตอนเดินเข้าจากโซนริมนอกของตลาด ผมเดินเกือบชนพี่ชายชุดหมีคนนึง พี่เค้าขาวครับ มีหนวดนิดมีเคราหน่อย มองจากข้างนอกเดาได้ว่าใต้ชุดหมีนั่นจะต้องเป็นมัดกล้ามอย่างแน่นอน ตรงสเปกมากๆครับ ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบที่ตรงทุกอย่างที่อยากได้ขนาดนี้ สบตากันแวบนึงผมก็เดินสวนเข้าไปในตลาด ทดคนนี้ไว้ในใจ +1 จากนั้น ผมกับเพื่อนเดินเข้าไปซื้อข้าว หันดูโน่นดูนี่ เจออีกแล้วครับ พี่เค้าเดินผ่านหลังไป จังหวะนี้เริ่มคิดแล้วนะ เพื่อนตัวดีก็ยุครับ ชอบหรอ บอกให้มั๊ย เราก็เขินนะ ได้แต่มองตามหลังไป ในใจคิดว่าถ้าเจออีกรอบนี่จะเข้าไปชาร์จแล้วนะ แล้วก็ปล่อยผ่าน ทีนี้หิวกันแล้วครับ จะเดินไปโรงอาหาร แน่นอนว่า... เจอสิครับ พี่เค้าเดินออกจากตลาดเหมือนจะตรงไปเอามอเตอร์ไซค์ ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย จะเข้าไปก็ก้าวไม่ออก ถ้าเข้าไปขอก็กลัวโดนพี่เค้าต่อย วันนั้นเลยทำได้แค่ยืนส่งพี่เค้าไกลๆพร้อมกับไว้อาลัยให้กับใจที่ไม่ด้านพอของเรา
วันต่อมา
หลังจากเรียนต่อเนื่องตั้งแต่เช้า เราลงลิฟต์มาพร้อมกับเพื่อนคนเดิม เจอเพื่อนคนอื่น ๆ ยืนอยู่ เพื่อนที่มากับผมเลยเดินไปหา จังหวะที่ผมเดินตามไป หางตาเหลือไปเห็นใครคนนึง ท่าทางคุ้น ๆ กำลังลงมาจากบันได พี่หมีของเรานั่นเอง (เย่ ! 🙌) ผมก็รีบเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นก่อนเลย กลัวอะไรก็ไม่รู้ พี่เค้าก็มายืนใต้ตึกแถว ๆ ที่ผมยืน ผมยืนทำใจอยู่นานมาก นานจริงๆนะ คิดว่าจะเข้าไปขอเฟซบุ๊กพี่เค้าหรือจะยืนส่องเฉย ๆ ดี พี่เค้าก็มีเดินไปคุยกับรุ่นน้องวิศวะบ้าง ยืนกดมือถือบ้าง ใจนี่ไปแล้วนะ มีแฟนยังฟระ แล้วแฟนเป็นผู้หญิงป่าวเนี่ย ช่วงนี่กินเวลาไปประมาณ 15 นาที หลังจากทำใจได้แล้วเราก็ตัดสินใจจะเข้าไปทักพี่หมีครับ
เราเดินตรงเข้าไปหาพี่หมี ในมือมีมือถือที่กดช่องค้นหาหน้าเฟซรอไว้แล้ว อีกห้าก้าวทหารจะถึงพี่เค้าแล้ว พี่เค้ามองข้ามหลังเราไปตะโกนว่าเรียนห้องไหน มีเสียงผู้หญิงตอบกลับมาจากข้างหลังเราในจังหวะเดียวกับที่เราพูดว่า "ขอโทษนะครับ..."
...
เค้าหันมาตอบรับด้วยนะ
"ครับ?"
...
ช็อกถึงขั้นสุดไปแล้ว คือ timing ผิดมาก ๆ เลยมองไปทางอื่นแล้วบอกว่าไม่มีอะไรครับ แล้วพี่เค้าก็ขึ้นตึกไปเรียนกับผู้หญิงคนนั้น
ตัดภาพมาที่เรา เดินมาที่โต๊ะแถวนั้น เพื่อนผู้รู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั่งสังเกตการณ์อยู่ตรงนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ เราเขวี้ยงมือถือลงบนกระเป๋า หันไปมองทางที่พี่เค้าเดินไป พี่ผู้หญิงเค้าหันมามองเราทีนึง เรานี่ใจหายวาบ ใช่แฟนป่าววะน่ะ แล้วเราก็กลับ
จบ... ?
นั่นแหละครับท่านผู้ชมฮะ ที่เล่ามาเนี่ย อยากขอความคิดเห็นเพื่อน ๆ หน่อยครับว่ามันจบหรือไม่จบหรืออะไรยังไง กลัวว่าเจอกันคราวหน้าพี่เค้าจะเข้ามาถามว่า "ตอนนั้นมีอะไรรึเปล่าครับ" แล้วจะทำตัวไม่ถูกครับ ขอบคุณที่ทนอ่านกันจนจบครับ
ปล. เรื่องจริง มีพยานบุคคล อย่าแท็กหรือเชิญไปห้องนิยายนะครับ กลัว meme ขุ่นแม่เปล่งแสง 5555
update 2015.11.04
ตอนนี้ จขกท อยู่ที่นัด ม. แต่ไม่เจอพี่เค้าเลยครับ คาดว่าวันนี้น่าจะพลาดแล้ว 5555
update 2015.11.05
วันนี้ที่ตึกเรียนก็ยังคงไม่เจอครับ จขกท ขออนุญาตถอดใจเลิกตามหาพี่หมีตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกันครับ (แต่ถ้าบังเอิญเจออีกก็อีกเรื่อง 5555) ขอบคุณทุกท่านที่อยู่ให้กำลังใจมาตลอดครับผม
ถ้าหลังจากนี้มีความคืบหน้าเรื่องพี่หมีจะ update เพิ่มนะครับ
update 2015.11.11
วันนี้อยากตามหาพี่หมี เลยเดินเล่น ๆ ปรากฎว่ามาเจอเอาข้างหน้าเลยครับ พี่เค้ายืนหน้าตู้ ATM ที่ผมต่อแถวอยู่ สุดท้ายก็ป๊อดครับ ไม่กล้าทัก แถมยังไม่เห็นชื่ออีก 😩