คุณชายนี้นี้คือคุณสามีเราเอง ไม่ใช่เจ้าชายกบนะคะ เราติดเรียกแทนตัวคุณสามีเราว่าคุณชายตั้งแต่ เริ่มคบกันใหม่ๆ
เพราะเขาจะเนิร์สมาก สะอาด เรียบร้อย เจ้าระเบียบ
เวลาเพื่อนมาหาก็จะติดเรียกคุณชายตามเรา "คุณชายเอ็งไปไหน" อ้าว วันนี้คุณชายไม่มาด้วยเรอะ" อะไรแบบนี้ละค่ะ
พอดีวันนี้ในเฟสมันมีโชว์เรื่องความจำของเราวันนี้ในสามปีที่แล้ว
ขึ้นรูปกับข้อความที่เราโพสท์ นึกแล้วขำเลยอยากเอามาแชร์ให้เพื่อนขำด้วย ช่วยคลายเครียดดีค่ะ
มาดูรูป วุ้นตัวชงเรื่องกันก่อนดีกว่า เซฟมาจากเฟส รูปจริงไม่รู้ติดโทรศัพท์เครื่องไหนไปแล้ว
นี่คือวุ้นที่เราทำ ในวันนั้น เป็นวุ้นน้ำแดงใส่เม็ดแมงลัก การทำก็เหมือนวุ้นทั่วๆไป ตามวิธีทำกำกับข้างซองเลย ไม่ได้มีอะไรพิเศษ
ตอนนั้นเราอยู่ที่ศรีลังกากัน สามีเราเป็นคนสวีเดน แต่ไปทำงานที่ศรีลังกา เราคบกับสามีได้ประมาณ2ปีกว่า
เขาก็ขอเราแต่งงาน ตอนนั้นทำวุ้นนี่ยังไม่ได้แต่ง กำลังรอแม่หาฤษดิ์ให้
แต่เราก็ย้ายตามสามีไปอยู่ที่ศรีลังกาแล้ว (ตอนนี้แต่งมาเกือบสามปีแล้วค่ะ)
ตอนอยู่ที่ศรีลังกาเราจะมีแม่บ้าน อายุเยอะแล้ว ชื่ิเบิร์นนี่ ตัวเล็กๆที่อยู่กับสามีเรามาก่อนที่เราจะคบกับสามี (เดี๋ยวแะรูปให้ดูตอนท้ายๆนะ)
เบิร์นนี่จะเรียกเราว่า มาดาม เรียกแฟนเราว่า เซอะ (Sir)
ตอนแรกเราจะทำชีสเค้ก เลยให้เบิร์นนี่แม่บ้านของเรานี่ไปซื้อเจลาตินให้ แต่ไม่มี เบิร์นนี่ได้ผงวุ้นมาแทน เลยได้มาเป็นวุ้นไข่กบ
เวลาเราทำอาหารไทย หรือขนมไทยให้คุณสามีเราทาน เราชอบเล่าเรื่องประกอบที่มาที่ไปของอาหาร
แต่งเองบ้าง อิงตามที่คนแก่เล่าหรือตามที่แม่เล่าให้ฟังบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะตามจินตนาการตัวเอง 555
แต่โดยปกติ สามีเราไม่ชอบกินขนมเยลลี่เลยนะค่ะ ไม่ว่าเป็นเยลลี่ชนิดไหน แม่เขาบอกว่าเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว
วันที่เราทำวุ้นนี่ สามีเราไปทำงาน พอกลับมาบ้าน เรารีบจูงมือเข้าครัวยกถ้วยไปให้ดู
เรา: สวยงามไหมที่รัก
สามี:สีสวยดี มันคือเจลลี่เหรอ .. พร้อมกับอานิ้วจิ้มๆ 2จึ๋ง ไม่เห็นมัน นิ่มยืดหยุดเลยละ ดูแข็งๆกระด้างๆ แล้วดำๆ เม็ดๆนั่นอะไร
นั่น!ยังไม่ชิมเลย ตำหนิซะแล้ว. (ก็มันวุ้น ไม่ใช่เจลาตินนี่เนอะ)
เรา: โอ้!โนว์ๆ นี่มัน โซ สเปเชี่ยลเจลลี่ค่ะที่รัก เฉพาะผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานแล้วเท่านั้นถึงจะทำได้
แล้วจะต้องทำให้ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเท่านั้น มันเป็นประเพณีสืบทอดกันมา ถ้ายังไม่ถูกขอนี่ห้ามทำนะ
สามีเราเริ่มทำหน้าเหรอหรา WHAT?!? อะไรอีกละเนี่ย
เรา: จริงๆนะ เพราะมันเป็นอะไรที่ยากมาก มีขั้นตอนเยอะ ไม่ใช่แค่ต้มน้ำใส่น้ำตาลนะ เราต้องไปนั่งรอให้กบออกไข่กลางทุ่งนาโน้น
เพื่อให้ได้ไข่กบแบบสดๆ
สามี : WHATTT !! เสียงดังขึ้นเลเวลที่ 7
เรา: ก็สีดำๆ จุดๆนี่ไง ... ไข่กบสดๆเลยนะ
สามีเราทำหน้าแขยงขนเต็มที่ เรายิ่งสนุกใหญ่ ทำสีหน้าขึงขัง จับมือหล่อนนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว มองเข้าไปในตาของคุณเธอ
เรา: ที่รักคุณรู้ไหม มันเป็นอะไรที่สำคัญกับฉันมากที่ได้ตัดสินใจทำเจลลี่ครั้งนี้ ฉันต้องคำนวนหาเวลาที่ฝนจะตก
พอฝนตั้งเค้ามา ฉันก็ต้องรีบออกไปนั่งรอกลางทุ่งนา เพื่อให้ได้สำผัสกับสายฝนเม็ดแรก
เสี่ยงกับสายฟ้า ที่จะฟาดผ่าฉันต้อนไหนก็ไม่รู้ แต่เพื่อคุณ ฉันก็นั่งรอต่อไป พร้อมสอดสายตา หาแม่กบท้องแก่ที่ต้องชะตากัน
เมื่อร่างกายฉันสัมผัสกับสายฝนเม็ดแรก ฉันหนาวสะท้านมากเลย ฉันก็ต้องนั่งแช่อยู่ตรงนั้น
รอจนสายฝนให้น้ำเต็มที เผื่อที่แม่กบจะได้วางไข่ ไข่จะลอยไม่สัมผัสพื้นดิน มันจะได้ไม่สกปรก
(สามีเริ่มเอามือมาลูบหัวอิฉัน มองด้วยสายตา... เอิ่ม..เหมือนจะสงสารเรานะ.. หรือว่ามัน เวทนาเราหว่า .. อ่านสายตามันไม่ออก)
เราก็ยังร่ายพร่ำต่อไป เมื่อน้ำฝนตกลงมาปริมาณที่พอดีให้แม่กบวางไข่
แล้วแม่กบก็เบ่ง Pushhhh อ๋าาาส์ สามีเราทำหน้านิ้วคิ้วขมวด ประหนึ่งว่าช่วยแม่กบเบ่ง
(หรือมันกำลังกลั้นหัวเราะหว๋ะ แต่เราได้หาสนใจไม่ ปากก็พร่ามต่อไป)
ปุ๋บ!ไข่กบก็ลอยออกมา ฉันที่กำลังเปียกปอนก็ค่อยๆเอื้อมมือไปกอบไข่น้อยๆที่ลอยเกลื่อน
ค่อยๆประคองมือขึ้น แล้วรีบเอามันกลับมาทำเจลลี่ให้คุณนี่แหละ!
อ้วก!แหวะ!คุณไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก! ฮีรีบขัดคอการเล่าของเรา ทำเสียงแบบขยะแขยงเต็มที่
“ปกติก็ไม่นะ แหม..ที่รัก ชีวิตหนึ่ง คุณว่าผู้หญิงจะมีคนมาขอแต่งงานกันกี่ครั้งละ
ฉันก็ต้องรอจนกว่าจะเจอคนที่ใช่นั่นแหละ มาม่ะ ฉันป้อน Come on baby!
สามีรีบถาม "แล้วสีแดงๆนี่ละ" "อ๋อ..เลือดแม่กบไง คุณจะให้ฉันพรากลูกพรากแม่เขาเหรอ
ฉันก็ต้องเอาเขามาไว้ด้วยกัน เขาจะได้อยู่ด้วยกัน Forever ไง..."
"WHAT WTF"!!! เสียงอัปไปอยู่เลเวล9 ยังไม่ทันสิ้นคำบรรยาย สามีฉันใส่เกียร์หมา ฝุ่นไล่ไม่ทัน หายไปในห้องน้ำ
เบิร์นนี่!!!!! เบิร์นนี่!!!!!เบิร์นนี่!!!!! เสียงเรียกหาแม่บ้านคู่ใจ ตอนนี้แผดเสียงอัพไปถึงเลเวล10เรียบร้อยแล้ว
เยสเซอะ! แม่บ้านเก่าแก่ขาน เสียงมาก่อนตัว 18ไมล์ล่วงหน้า หน้าตาเหรอหรา
“Sir what you want” เซอะ คุณต้องการอะไร” เรารีบย่องมาแอบฟังตรงมุมห้องรับแขก
สามีเราเดินออกมาจากห้องน้ำ ถามเสียงเข้ม “บอกมา ยัวร์มาดามทำอะไรกับขนมเยลลี่นั่น”
"มาดามก็ต้มน้ำร้อน ใส่น้ำตาล ใส่ผง เอ่อ เอ่อ เอ่อ แป๊บหนึ่ง ..เบิร์นนี่หายไปในครัวกลับมาพร้อมซองวุ้นกับถุงเม็ดแมงลัก
ใส่อันนี้ (ผงวุ้น) แล้วก็น้ำหวานสีแดง แล้วก็ใส่เม็ดนี้ (เม็ดแมงลัก)
น้ำเสียงเบิร์นนี่ประมาณว่า อะไรแว๊ ก็แค่ขนมเยลลี่ พร้อมทำหัวส่ายด๊อกแด๊กๆ แบบแขกๆ..
... เบิร์นนี่!! หมดกัน ฉันอุตส่าห์บิ้วอารมณ์มาอย่างดี ...เสียงสามีเรายังซักฟอกเบิร์นนี่ต่อ
"แล้วมาดามของยูไปทำอะไรข้างนอกตอนฝนตกไหม?"
เปล้า! No No! เบิร์นนี่เสียงสูงมากกก "ฉันไม่ปล่อยให้มาดามไปข้างนอกตอนฝนตกหรอก" หัวเบิร์นนี่ก็ยังส่ายด๊อกแด๊กอยู่
"แล้วนี่คือไข่กบอบแห้งหรือเปล่า?" พร้อมโชว์ถุงเม็ดแมงลัก ..ห๊ะ!เซอะว่าอะไรนะ? เบิร์นนี่ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยังงงอยู่
"ไข่กบอบแห้งไข่ เหมือน ปลาแห้ง กุ้งแห้งของพวกยูนะ" ... เบิร์นนี่ทำหน้าไม่เข้าใจ ส่ายหัวหนักกว่าเดิม ประหนึ่งว่านางคือนางเอกหนังอินเดีย
สามีเราบอก ช่างเถอะ บอกฉันมาว่ามันคืออะไร "ก็ Basil seed ไง" เบิร์นนี่ทำเสียง อะไรของคุณเนี่ย...
Are you sure? สงสัยยังไม่ไว้ใจ ...“ชัวร์สิ” เสียงเบิร์นนี่ยืนยันฟังชัด ส่วนเรายืนหัวเราะกิ๊กๆอยู่มุมห้อง
พอได้รับคำยืนยัน คุณสามีก็เดินอย่างสามขุมออกมา .....
"ประเพณีไข่กบเหรอ ที่รัก! I’m So special ใช่ไหม! Com
! Now!"
เราก็เดินหน้าเจี๋ยม เจี่ยม ไปหา แห๊ะๆ เอาหน้าตายเข้าล่อ ...
เบิร์นนี่ผู้กำลังงงกับเหตุการณ์ แต่ก็เข้าใจสถานะการณ์เป็นอย่างดี ค่อยๆตีเนียน ย่องหายไปแบบเงียบๆ
เฮ้อ!หวังพึ่งพาไม่ได้เลยเหรอเนี่ย! เบิร์นนี่ใจร้ายอ่าาาาาา
"ไหน..บอกผมหน่อยสิ แล้ว สเปเชี่ยลเจ้าบ่าวเข้าต้องทำยังไงอีก....หือ.."กรี๊ดดดน้ำเสียงฮีเปลี่ยนไปแล้ว
วุ้นไข่กบ กับคุณชายของฉัน
เพราะเขาจะเนิร์สมาก สะอาด เรียบร้อย เจ้าระเบียบ
เวลาเพื่อนมาหาก็จะติดเรียกคุณชายตามเรา "คุณชายเอ็งไปไหน" อ้าว วันนี้คุณชายไม่มาด้วยเรอะ" อะไรแบบนี้ละค่ะ
พอดีวันนี้ในเฟสมันมีโชว์เรื่องความจำของเราวันนี้ในสามปีที่แล้ว
ขึ้นรูปกับข้อความที่เราโพสท์ นึกแล้วขำเลยอยากเอามาแชร์ให้เพื่อนขำด้วย ช่วยคลายเครียดดีค่ะ
มาดูรูป วุ้นตัวชงเรื่องกันก่อนดีกว่า เซฟมาจากเฟส รูปจริงไม่รู้ติดโทรศัพท์เครื่องไหนไปแล้ว
นี่คือวุ้นที่เราทำ ในวันนั้น เป็นวุ้นน้ำแดงใส่เม็ดแมงลัก การทำก็เหมือนวุ้นทั่วๆไป ตามวิธีทำกำกับข้างซองเลย ไม่ได้มีอะไรพิเศษ
ตอนนั้นเราอยู่ที่ศรีลังกากัน สามีเราเป็นคนสวีเดน แต่ไปทำงานที่ศรีลังกา เราคบกับสามีได้ประมาณ2ปีกว่า
เขาก็ขอเราแต่งงาน ตอนนั้นทำวุ้นนี่ยังไม่ได้แต่ง กำลังรอแม่หาฤษดิ์ให้
แต่เราก็ย้ายตามสามีไปอยู่ที่ศรีลังกาแล้ว (ตอนนี้แต่งมาเกือบสามปีแล้วค่ะ)
ตอนอยู่ที่ศรีลังกาเราจะมีแม่บ้าน อายุเยอะแล้ว ชื่ิเบิร์นนี่ ตัวเล็กๆที่อยู่กับสามีเรามาก่อนที่เราจะคบกับสามี (เดี๋ยวแะรูปให้ดูตอนท้ายๆนะ)
เบิร์นนี่จะเรียกเราว่า มาดาม เรียกแฟนเราว่า เซอะ (Sir)
ตอนแรกเราจะทำชีสเค้ก เลยให้เบิร์นนี่แม่บ้านของเรานี่ไปซื้อเจลาตินให้ แต่ไม่มี เบิร์นนี่ได้ผงวุ้นมาแทน เลยได้มาเป็นวุ้นไข่กบ
เวลาเราทำอาหารไทย หรือขนมไทยให้คุณสามีเราทาน เราชอบเล่าเรื่องประกอบที่มาที่ไปของอาหาร
แต่งเองบ้าง อิงตามที่คนแก่เล่าหรือตามที่แม่เล่าให้ฟังบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะตามจินตนาการตัวเอง 555
แต่โดยปกติ สามีเราไม่ชอบกินขนมเยลลี่เลยนะค่ะ ไม่ว่าเป็นเยลลี่ชนิดไหน แม่เขาบอกว่าเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว
วันที่เราทำวุ้นนี่ สามีเราไปทำงาน พอกลับมาบ้าน เรารีบจูงมือเข้าครัวยกถ้วยไปให้ดู
เรา: สวยงามไหมที่รัก
สามี:สีสวยดี มันคือเจลลี่เหรอ .. พร้อมกับอานิ้วจิ้มๆ 2จึ๋ง ไม่เห็นมัน นิ่มยืดหยุดเลยละ ดูแข็งๆกระด้างๆ แล้วดำๆ เม็ดๆนั่นอะไร
นั่น!ยังไม่ชิมเลย ตำหนิซะแล้ว. (ก็มันวุ้น ไม่ใช่เจลาตินนี่เนอะ)
เรา: โอ้!โนว์ๆ นี่มัน โซ สเปเชี่ยลเจลลี่ค่ะที่รัก เฉพาะผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานแล้วเท่านั้นถึงจะทำได้
แล้วจะต้องทำให้ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเท่านั้น มันเป็นประเพณีสืบทอดกันมา ถ้ายังไม่ถูกขอนี่ห้ามทำนะ
สามีเราเริ่มทำหน้าเหรอหรา WHAT?!? อะไรอีกละเนี่ย
เรา: จริงๆนะ เพราะมันเป็นอะไรที่ยากมาก มีขั้นตอนเยอะ ไม่ใช่แค่ต้มน้ำใส่น้ำตาลนะ เราต้องไปนั่งรอให้กบออกไข่กลางทุ่งนาโน้น
เพื่อให้ได้ไข่กบแบบสดๆ
สามี : WHATTT !! เสียงดังขึ้นเลเวลที่ 7
เรา: ก็สีดำๆ จุดๆนี่ไง ... ไข่กบสดๆเลยนะ
สามีเราทำหน้าแขยงขนเต็มที่ เรายิ่งสนุกใหญ่ ทำสีหน้าขึงขัง จับมือหล่อนนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว มองเข้าไปในตาของคุณเธอ
เรา: ที่รักคุณรู้ไหม มันเป็นอะไรที่สำคัญกับฉันมากที่ได้ตัดสินใจทำเจลลี่ครั้งนี้ ฉันต้องคำนวนหาเวลาที่ฝนจะตก
พอฝนตั้งเค้ามา ฉันก็ต้องรีบออกไปนั่งรอกลางทุ่งนา เพื่อให้ได้สำผัสกับสายฝนเม็ดแรก
เสี่ยงกับสายฟ้า ที่จะฟาดผ่าฉันต้อนไหนก็ไม่รู้ แต่เพื่อคุณ ฉันก็นั่งรอต่อไป พร้อมสอดสายตา หาแม่กบท้องแก่ที่ต้องชะตากัน
เมื่อร่างกายฉันสัมผัสกับสายฝนเม็ดแรก ฉันหนาวสะท้านมากเลย ฉันก็ต้องนั่งแช่อยู่ตรงนั้น
รอจนสายฝนให้น้ำเต็มที เผื่อที่แม่กบจะได้วางไข่ ไข่จะลอยไม่สัมผัสพื้นดิน มันจะได้ไม่สกปรก
(สามีเริ่มเอามือมาลูบหัวอิฉัน มองด้วยสายตา... เอิ่ม..เหมือนจะสงสารเรานะ.. หรือว่ามัน เวทนาเราหว่า .. อ่านสายตามันไม่ออก)
เราก็ยังร่ายพร่ำต่อไป เมื่อน้ำฝนตกลงมาปริมาณที่พอดีให้แม่กบวางไข่
แล้วแม่กบก็เบ่ง Pushhhh อ๋าาาส์ สามีเราทำหน้านิ้วคิ้วขมวด ประหนึ่งว่าช่วยแม่กบเบ่ง
(หรือมันกำลังกลั้นหัวเราะหว๋ะ แต่เราได้หาสนใจไม่ ปากก็พร่ามต่อไป)
ปุ๋บ!ไข่กบก็ลอยออกมา ฉันที่กำลังเปียกปอนก็ค่อยๆเอื้อมมือไปกอบไข่น้อยๆที่ลอยเกลื่อน
ค่อยๆประคองมือขึ้น แล้วรีบเอามันกลับมาทำเจลลี่ให้คุณนี่แหละ!
อ้วก!แหวะ!คุณไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก! ฮีรีบขัดคอการเล่าของเรา ทำเสียงแบบขยะแขยงเต็มที่
“ปกติก็ไม่นะ แหม..ที่รัก ชีวิตหนึ่ง คุณว่าผู้หญิงจะมีคนมาขอแต่งงานกันกี่ครั้งละ
ฉันก็ต้องรอจนกว่าจะเจอคนที่ใช่นั่นแหละ มาม่ะ ฉันป้อน Come on baby!
สามีรีบถาม "แล้วสีแดงๆนี่ละ" "อ๋อ..เลือดแม่กบไง คุณจะให้ฉันพรากลูกพรากแม่เขาเหรอ
ฉันก็ต้องเอาเขามาไว้ด้วยกัน เขาจะได้อยู่ด้วยกัน Forever ไง..."
"WHAT WTF"!!! เสียงอัปไปอยู่เลเวล9 ยังไม่ทันสิ้นคำบรรยาย สามีฉันใส่เกียร์หมา ฝุ่นไล่ไม่ทัน หายไปในห้องน้ำ
เบิร์นนี่!!!!! เบิร์นนี่!!!!!เบิร์นนี่!!!!! เสียงเรียกหาแม่บ้านคู่ใจ ตอนนี้แผดเสียงอัพไปถึงเลเวล10เรียบร้อยแล้ว
เยสเซอะ! แม่บ้านเก่าแก่ขาน เสียงมาก่อนตัว 18ไมล์ล่วงหน้า หน้าตาเหรอหรา
“Sir what you want” เซอะ คุณต้องการอะไร” เรารีบย่องมาแอบฟังตรงมุมห้องรับแขก
สามีเราเดินออกมาจากห้องน้ำ ถามเสียงเข้ม “บอกมา ยัวร์มาดามทำอะไรกับขนมเยลลี่นั่น”
"มาดามก็ต้มน้ำร้อน ใส่น้ำตาล ใส่ผง เอ่อ เอ่อ เอ่อ แป๊บหนึ่ง ..เบิร์นนี่หายไปในครัวกลับมาพร้อมซองวุ้นกับถุงเม็ดแมงลัก
ใส่อันนี้ (ผงวุ้น) แล้วก็น้ำหวานสีแดง แล้วก็ใส่เม็ดนี้ (เม็ดแมงลัก)
น้ำเสียงเบิร์นนี่ประมาณว่า อะไรแว๊ ก็แค่ขนมเยลลี่ พร้อมทำหัวส่ายด๊อกแด๊กๆ แบบแขกๆ..
... เบิร์นนี่!! หมดกัน ฉันอุตส่าห์บิ้วอารมณ์มาอย่างดี ...เสียงสามีเรายังซักฟอกเบิร์นนี่ต่อ
"แล้วมาดามของยูไปทำอะไรข้างนอกตอนฝนตกไหม?"
เปล้า! No No! เบิร์นนี่เสียงสูงมากกก "ฉันไม่ปล่อยให้มาดามไปข้างนอกตอนฝนตกหรอก" หัวเบิร์นนี่ก็ยังส่ายด๊อกแด๊กอยู่
"แล้วนี่คือไข่กบอบแห้งหรือเปล่า?" พร้อมโชว์ถุงเม็ดแมงลัก ..ห๊ะ!เซอะว่าอะไรนะ? เบิร์นนี่ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยังงงอยู่
"ไข่กบอบแห้งไข่ เหมือน ปลาแห้ง กุ้งแห้งของพวกยูนะ" ... เบิร์นนี่ทำหน้าไม่เข้าใจ ส่ายหัวหนักกว่าเดิม ประหนึ่งว่านางคือนางเอกหนังอินเดีย
สามีเราบอก ช่างเถอะ บอกฉันมาว่ามันคืออะไร "ก็ Basil seed ไง" เบิร์นนี่ทำเสียง อะไรของคุณเนี่ย...
Are you sure? สงสัยยังไม่ไว้ใจ ...“ชัวร์สิ” เสียงเบิร์นนี่ยืนยันฟังชัด ส่วนเรายืนหัวเราะกิ๊กๆอยู่มุมห้อง
พอได้รับคำยืนยัน คุณสามีก็เดินอย่างสามขุมออกมา .....
"ประเพณีไข่กบเหรอ ที่รัก! I’m So special ใช่ไหม! Com
เราก็เดินหน้าเจี๋ยม เจี่ยม ไปหา แห๊ะๆ เอาหน้าตายเข้าล่อ ...
เบิร์นนี่ผู้กำลังงงกับเหตุการณ์ แต่ก็เข้าใจสถานะการณ์เป็นอย่างดี ค่อยๆตีเนียน ย่องหายไปแบบเงียบๆ
เฮ้อ!หวังพึ่งพาไม่ได้เลยเหรอเนี่ย! เบิร์นนี่ใจร้ายอ่าาาาาา
"ไหน..บอกผมหน่อยสิ แล้ว สเปเชี่ยลเจ้าบ่าวเข้าต้องทำยังไงอีก....หือ.."กรี๊ดดดน้ำเสียงฮีเปลี่ยนไปแล้ว