ด็กแว่นหรือเด็กเนิร์ด..ในสายตาของหลายๆคนอาจจะมองบุคคลกลุ่มนี้ว่าเรียนๆๆๆอย่างเดียว..แต่สำหรับเด็กแว่นบางกลุ่มก็ไม่ใช่นะ..ผมคนนึงแล้วแหละที่ไม่ใช่ 5555
ผมชื่อจอส์น ใส่แว่นตั้งแต่เด็กๆแล้วว สายตาสั้นบานตะไทยมากมายอลังกาลมหาจักษุวิสัยมาก สั้น 950 (สำหรับบางคนอาจจะดูน้อยนะ) คนทั่วไปมองว่าคนใส่แว่นหนาๆต้องเป็นเด็กเรียนเก่งฉลาด แต่ผมนี่แตกต่างงมากก 555 ยังมีอีกค่านิยมนึงอีกที่บอกว่า เด็กแว่นเรียนอย่างเดียวไม่รู้เื่องความรักหรอก ค่านิยมนี้ก็ไม่ใช่ผม 5555
ผมเป็นคนหลายบุคลิก..แต่ปกติก็จะดูขรึมๆ แต่งตัวเนี๊ยบๆหน่อย บางทีก็บ้าบอ บ๊องบ้าง แต่เพื่อนบอกว่าผมมีอีกสองบุคลิกคือ เป็นผู้ใหญ่ กับเหมือนผู้หญิง >< ก็เพราะบุคลิกแบบนี้แหละ...ประกอบกับน่าตาที เอิ่มมมมม...สุดมหาประลัยกัมปนาททยานโยทปราโมทย์อุทัยที่ สุดแสนจะขี้เหล่ ก็เลยยไม่มีคัยยมาสนใจ แต่ก็มีไปจีบๆคนอื่นบ้างนะ ดังที่จะบ่นต่อไปนี้ 555
เริ่มต้นชีวิตม.ต้นน ณ โรงเรียนที่เปิดสอนตั้งแต่ปฐมวัย ถึง ม.ปลาย ตั้งอยู่ใกล้กับร.รประจำจังหวัด. เข้าม. 1(แต่เด็กเลยย 555 ) มาก็เจอผญ.คนหนึงเธอชื่อ ส้ม เราได้รู้จักกัน..แล้ววก็คุยยกันมาเรื่อยๆ..จนเธอได้มีแฟน..ก็เริ่มหายๆไป..ผมดูแลเค้า ทำดีกับเค้า จนคนอื่นบอกว่าเหมาะสมกัน และคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ทุกๆวันสำคัญไม่ว่า วันเกิด วาเลนไทน์ จะมีของขวัญให้ตลอด ไปหาส้มเช้งเช้งบ่อยจนคนในบ้านส้มเช้งรู้จัก (บ้านส้มเปิดร้านเหล้า ก็เลยไปหาได้)
เรื่องนี้คุณครูและเพื่อนๆหลายคนรู้..โดนแซวบ่อยยมาก..ตึ๊ดๆๆๆ แล้งก็ผ่านเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเยอะแยะ..
จนเวลาผ่านมาเรื่อยๆ จนถึงวันรับวุฒิ และมีงานเลี้ยงปัจฉิม ผมก็ได้ขึ้นไปเล่นดนตรีกับงว (กีต้าร์) เล่นไปได้สั๊ก ครึ่งชั่วโมง ก็มีคุณครูขึ้นมาช่วยเล่น โอกาศตรงนี้แหละผมก็ได้เปลี่ยนมือ ไปตีคาฮอง ครูก็เล่นเพลงตรงใจ ก็คือเพลง ขีดเส้นใต้ ผมก็เห็นและ โอกาสนี้แหละ โดดลงจากเวลาแล้ววก็ถือช่อกุหลาบสีขาว แล้ววก็เดินไปให้ส้ม ตอนนั้นหูไม่ได้ยินอะไรเลยย 555 อื้อไปหมด ให้เสร็จก็ตื่นเต้น ขึ้นเวทีไปอีกรอบบ 555 แล้ววครูก็แกล้งง เรียกมาถ่ายรูปคือตอนนั้นเกร็งมากก นี่แหละเหตุการณ์ครั้งสุดท้ายที่มีความทรงจำดีๆต่อกัน.. ส้มเช้งก็รู้ว่าผมคิดอย่างไง แล้ววผมก็รู้ว่าส้มคิดอย่างไง มันไม่มีทางจะเป็นอย่างที่คิด ผมวิ่งตามส้มมานาน จนได้รู้อะไรบางอย่างว่า "เป็นเพื่อนกันดีกว่า" สรุปคือวิ่งตามผญ.คนนี้มา 3 ปี <อันนี้ย่อมากถึงมากที่สุดแล้ววนะ> บางคนอาจจะมองว่าโง่ บ้ารุป่าวว เสียเวลา บางครอาจบอกว่าไม่เสียดายบ้างหรอ
เริ่มต้นชีวิตม.ปลาย ที่ ร.ร ข้าง ร.รเดิม (ประจำจังหวัด) สอบแผนวิทย์เข้ามาฟลุ๊คติดอีก..><..เป็นเด็กใหม่..ติ๋มเลยยพอเข้ามา..แต่ก็เริ่มจะปรับตัวได้
เจอคนเยอะมากกก...แล้ววก็เริ่มมีคนรู้จักบ้างง..มีเพื่อนเยอะขุ้น มั้งง.. 555
จนมาได้เจอผญ.คนนึงชอบแซวชื่อผม..(จอส์นนี่) เรียนแผนวิทย์ เธอยู่ห้องข้างๆ..เป็นผญ.ตัวเล็กๆ น่ารัก มีรุ่นที่มาจีบเยอะด้วย แต่ไม่รู้แหละก็ชอบอ่..ทักแชทไปคุยยเลยย 555 เธอชื่อ ม.(อักษรย่อ) ม.เป็นคนเฟรนลี่..คุยยกันมาได้สั๊กอาทิตย์นึงง..ด้วยความเป็นคนตรงๆ ก็เลยบอกชอบบไปเลย
(ดูเหมือนรีบไป) บอกไปปุ๊บบ.. ม.ก็ไม่มีรีเฟคอะไร คุยยกันมาแบบธรรมดามาก..จนเมื่อวานนี้ผมก็เลยยเผยบุคคลิกแบบบ้าบออกมา 555
"จีบสาวไม่เป็นเนี่ย..ไม่เคยยมีแฟนโว้ยย..คุยมาเป็นอาทิตย์แล้ววเนี่ย..ไม่รู้จะคุยอะไรต่อแล้ว..โห่วว..แกนี่ก็นิ่งจัง..งอแงแล้วเนี่ย"
แล้วม.ก็ตอบมาว่า "แหมะ..มีคนนึงคุยกะเค้ามา3ปีกว่าเค้ายังไม่คบเลย" จุกสิครับ 55555
รู้นะว่าคนไม่มีใจ..ต่อให้พยายามแค่ไหน เค้าก็ไม่เห็นค่า..แต่ไม่รู้แหละ..ก็จะคุยยกับม.ไปเรื่อยๆจนกว่าม.จะไม่ยอมตอบ อาจจะดูโง่นะ..แต่ผมว่าผมชอบผญ.คนนี้จิงๆ.
ความรักของเด็กแว่น
ผมชื่อจอส์น ใส่แว่นตั้งแต่เด็กๆแล้วว สายตาสั้นบานตะไทยมากมายอลังกาลมหาจักษุวิสัยมาก สั้น 950 (สำหรับบางคนอาจจะดูน้อยนะ) คนทั่วไปมองว่าคนใส่แว่นหนาๆต้องเป็นเด็กเรียนเก่งฉลาด แต่ผมนี่แตกต่างงมากก 555 ยังมีอีกค่านิยมนึงอีกที่บอกว่า เด็กแว่นเรียนอย่างเดียวไม่รู้เื่องความรักหรอก ค่านิยมนี้ก็ไม่ใช่ผม 5555
ผมเป็นคนหลายบุคลิก..แต่ปกติก็จะดูขรึมๆ แต่งตัวเนี๊ยบๆหน่อย บางทีก็บ้าบอ บ๊องบ้าง แต่เพื่อนบอกว่าผมมีอีกสองบุคลิกคือ เป็นผู้ใหญ่ กับเหมือนผู้หญิง >< ก็เพราะบุคลิกแบบนี้แหละ...ประกอบกับน่าตาที เอิ่มมมมม...สุดมหาประลัยกัมปนาททยานโยทปราโมทย์อุทัยที่ สุดแสนจะขี้เหล่ ก็เลยยไม่มีคัยยมาสนใจ แต่ก็มีไปจีบๆคนอื่นบ้างนะ ดังที่จะบ่นต่อไปนี้ 555
เริ่มต้นชีวิตม.ต้นน ณ โรงเรียนที่เปิดสอนตั้งแต่ปฐมวัย ถึง ม.ปลาย ตั้งอยู่ใกล้กับร.รประจำจังหวัด. เข้าม. 1(แต่เด็กเลยย 555 ) มาก็เจอผญ.คนหนึงเธอชื่อ ส้ม เราได้รู้จักกัน..แล้ววก็คุยยกันมาเรื่อยๆ..จนเธอได้มีแฟน..ก็เริ่มหายๆไป..ผมดูแลเค้า ทำดีกับเค้า จนคนอื่นบอกว่าเหมาะสมกัน และคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ทุกๆวันสำคัญไม่ว่า วันเกิด วาเลนไทน์ จะมีของขวัญให้ตลอด ไปหาส้มเช้งเช้งบ่อยจนคนในบ้านส้มเช้งรู้จัก (บ้านส้มเปิดร้านเหล้า ก็เลยไปหาได้)
เรื่องนี้คุณครูและเพื่อนๆหลายคนรู้..โดนแซวบ่อยยมาก..ตึ๊ดๆๆๆ แล้งก็ผ่านเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเยอะแยะ..
จนเวลาผ่านมาเรื่อยๆ จนถึงวันรับวุฒิ และมีงานเลี้ยงปัจฉิม ผมก็ได้ขึ้นไปเล่นดนตรีกับงว (กีต้าร์) เล่นไปได้สั๊ก ครึ่งชั่วโมง ก็มีคุณครูขึ้นมาช่วยเล่น โอกาศตรงนี้แหละผมก็ได้เปลี่ยนมือ ไปตีคาฮอง ครูก็เล่นเพลงตรงใจ ก็คือเพลง ขีดเส้นใต้ ผมก็เห็นและ โอกาสนี้แหละ โดดลงจากเวลาแล้ววก็ถือช่อกุหลาบสีขาว แล้ววก็เดินไปให้ส้ม ตอนนั้นหูไม่ได้ยินอะไรเลยย 555 อื้อไปหมด ให้เสร็จก็ตื่นเต้น ขึ้นเวทีไปอีกรอบบ 555 แล้ววครูก็แกล้งง เรียกมาถ่ายรูปคือตอนนั้นเกร็งมากก นี่แหละเหตุการณ์ครั้งสุดท้ายที่มีความทรงจำดีๆต่อกัน.. ส้มเช้งก็รู้ว่าผมคิดอย่างไง แล้ววผมก็รู้ว่าส้มคิดอย่างไง มันไม่มีทางจะเป็นอย่างที่คิด ผมวิ่งตามส้มมานาน จนได้รู้อะไรบางอย่างว่า "เป็นเพื่อนกันดีกว่า" สรุปคือวิ่งตามผญ.คนนี้มา 3 ปี <อันนี้ย่อมากถึงมากที่สุดแล้ววนะ> บางคนอาจจะมองว่าโง่ บ้ารุป่าวว เสียเวลา บางครอาจบอกว่าไม่เสียดายบ้างหรอ
เริ่มต้นชีวิตม.ปลาย ที่ ร.ร ข้าง ร.รเดิม (ประจำจังหวัด) สอบแผนวิทย์เข้ามาฟลุ๊คติดอีก..><..เป็นเด็กใหม่..ติ๋มเลยยพอเข้ามา..แต่ก็เริ่มจะปรับตัวได้
เจอคนเยอะมากกก...แล้ววก็เริ่มมีคนรู้จักบ้างง..มีเพื่อนเยอะขุ้น มั้งง.. 555
จนมาได้เจอผญ.คนนึงชอบแซวชื่อผม..(จอส์นนี่) เรียนแผนวิทย์ เธอยู่ห้องข้างๆ..เป็นผญ.ตัวเล็กๆ น่ารัก มีรุ่นที่มาจีบเยอะด้วย แต่ไม่รู้แหละก็ชอบอ่..ทักแชทไปคุยยเลยย 555 เธอชื่อ ม.(อักษรย่อ) ม.เป็นคนเฟรนลี่..คุยยกันมาได้สั๊กอาทิตย์นึงง..ด้วยความเป็นคนตรงๆ ก็เลยบอกชอบบไปเลย
(ดูเหมือนรีบไป) บอกไปปุ๊บบ.. ม.ก็ไม่มีรีเฟคอะไร คุยยกันมาแบบธรรมดามาก..จนเมื่อวานนี้ผมก็เลยยเผยบุคคลิกแบบบ้าบออกมา 555
"จีบสาวไม่เป็นเนี่ย..ไม่เคยยมีแฟนโว้ยย..คุยมาเป็นอาทิตย์แล้ววเนี่ย..ไม่รู้จะคุยอะไรต่อแล้ว..โห่วว..แกนี่ก็นิ่งจัง..งอแงแล้วเนี่ย"
แล้วม.ก็ตอบมาว่า "แหมะ..มีคนนึงคุยกะเค้ามา3ปีกว่าเค้ายังไม่คบเลย" จุกสิครับ 55555
รู้นะว่าคนไม่มีใจ..ต่อให้พยายามแค่ไหน เค้าก็ไม่เห็นค่า..แต่ไม่รู้แหละ..ก็จะคุยยกับม.ไปเรื่อยๆจนกว่าม.จะไม่ยอมตอบ อาจจะดูโง่นะ..แต่ผมว่าผมชอบผญ.คนนี้จิงๆ.