มาที่ประโยคยอดฮิต " ไม่อยากคุยก็บอกกันตรงๆ ... ทำไมต้องอ่านแล้วไม่ตอบ " แน่ใจหรอครับว่าพอบอกตรงๆแล้วจะไม่ดราม่า ฝ่ายที่ถูกชวนคุย เขาก็คุยตามประสา แต่พอคุณเริ่มรุกจนเขาพอจะดูออกว่ามาจีบ เขาก็ต้องถอยห่างออกมา ตอบแต่ไม่ถี่ ชวนคุยน้อยครั้ง และถ้าไม่ไหวจริงๆก็คืออ่านแล้วไม่ตอบถ้าบทสนทนามันจบแล้ว ( เพราะจะไม่เป็นคนชวนคุย ) หรือติดธุระ ถึงตอนนี้จะเริ่มงอแงกันแล้ว มาดูฝั่งฝ่ายที่ถูกชวนคุย . . .

     ให้ฝ่ายถูกชวนคุยบอกว่าอะไร "เราขอไม่ตอบเธอนะ ไม่อยากคุยด้วย" แบบนี้หรอครับ?? คือไม่ได้รังเกียจจนขนาดไม่อยากคุยด้วย คือรู้สึกเป็นเพื่อน แต่ไม่ได้คุยเพื่อหวังจะเป็นคนรัก การอ่านไม่ตอบผมว่าเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว จนถึงจุดนี้ ก็จะมีดราม่าต่อว่า


     " ไม่ชอบทำไมไม่บอกแต่แรก มาให้ความหวังเราทำไม " ผมนี่ สงสารคนที่ถูกชวนคุยเลยครับ . . . คือออ จะให้ออกตัวแรงเลยหรอครับว่า นี่คุยธรรมดานะ เราไม่ได้ชอบเธอ ... เอี๊ยดดดดดดด ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายแม้ในใจจะชอบอยู่ แต่โดนแบบนี้ก็สะอึกครับ ก็คงจะแก้เก้อว่า "อะไรเราไม่ได้ชอบเธอซะหน่อย ว้ายๆๆๆ หลงตัวเอง" อะไรราวๆนี้ ฝ่ายถูกจีบก็หน้าแตกสิครับ ( หรืออีกกรณีนึงคืออีกฝ่ายไม่ได้ชอบจริงๆ มาคุยสนุกๆ ) เพราะผมเชื่อว่าเกือบเก้าสิบเปอเซ็น ตอนไปคุยไม่ได้บอกหรอกว่า ... เราขอจีบเธอนะ ... ส่วนมากจะเน้นคุยเนียนๆ ถึงแม้จะแสดงออกชัดเจนขนาดไหน ถ้าไม่ได้บอกกันชัดๆ ก็เหมือนคิดไปเองครับ
( เหมือนละครไทยมั้ยล่ะ ชาวบ้านรู้กันทั้งประเทศว่าพวกเอ็งชอบกัน แต่ทั้งสองฝ่ายก็ไม่กล้าจะคิดไปไกล จนกว่าจะมีการสารภาพรัก ... นั่นล่ะครับ เหมือนชีวิตจริง )

ส่วนอีกกรณี

"เหนื่อยแล้วนะที่ต้องชวนคุยฝ่ายเดียว " คือออ อันนี้ขอพูดสั้นๆนะครับ ก็คุณเป็นคนจีบนี่นา ก็ต้องพยายามสิครับ ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆแน่นอน ยิ่งอีกฝ่ายไม่ตอบ คือเขาไม่มีใจครับ เราต้องสู้ ต้องพยายาม ให้เขารู้ว่าเรารักเขาจริง ( อาจไม่ได้ผลทุกกรณีนะคร้าบ )


เพราะฉะนั้น สงสารฝ่ายที่ถูกจีบบ้างครับ บางทีเขาก็ยากที่จะแสดงออกกับคุณว่าไม่ได้ชอบ เขาเห็นคุณเป็นเพื่อนคนสำคัญ แต่เป็นมากกว่านั้นไม่ได้ อย่าดราม่าให้อีกฝ่ายลำบากใจเลยครับ