กระทู้นี้ขอเล่าประสบการณ์ที่ไปเข้าค่ายมานะคะ ^^
ฉันแอบปลื้มพี่คนนึงที่เขาคอยถ่ายรูปน้องๆในค่าย ซึ่งตอนแรกฉันไม่รู้จักชื่อไม่รู้อะไรเกี่ยวกะพี่เขาเลยแต่ฉันถูกชะตามาก ขอเรียกพี่เขาว่าพี่ตากล้องนะคะ ฉันเริ่มแน่ใจว่าฉันปลื้มๆพี่เขาตอนวันที่ใกล้จะออกค่ายเเล้วอ่ะค่ะ พอเลิกค่ายปุ๊ป ใจหายเลย จริงๆอยากทำความรู้จักกับพี่เขาก่อนแต่จะมืดแล้วต้องรีบกลับซะงั้น อดเลย ...แต่ก่อนกลับอย่างน้อยฉันก็กล้าขอพี่เขาถ่ายรูปนะ เพราะวันสุดท้ายพี่ค่ายหลายๆคนจะโดนน้องขอถ่ายรูป ฉันก็เนียนไป ได้รูปคู่มาแบบงง เขินๆ อายๆ 55555แต่อย่างน้อยก็ดีที่ฉันกล้าขอเพราะว่าไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกมั้ย
พอถึงบ้านฉันตั้งใจหาเฟซพี่เขา หาจากเฟซพี่ค่ายคนอื่นๆที่ฉันได้มา เผื่อเจอในแท็ก และเเล้วก็เจอ >< 555555
ดีใจจัง ที่เจอ หาเฟซเจอไม่พอฉันก็หาไอจีต่อเลย ก็พิมไปมั่วๆอะ -.- พิมชื่อจริง ชื่อเล่นพี่เขาไป เรื่อยๆอะ มั่วๆ 5555 สุดท้ายเจอออ >< โคตรดีใจอีกละ ด้วยความไม่กล้าขอพี่เขาเลยต้องมานั่งหาแบบนี้ไง แต่มีรูปนึงที่พี่เขาลงไว้ ในไอจี เป็นรูปที่....พี่เขาแท็กเด็กค่ายคนนึง ซึ่งฉันก็รู้จัก ดูแล้วรู้สึกว่าพี่เขาจะรู้สึกดีกับเด็กค่ายคนที่แท็กด้วย เพื่อนค่ายคนอื่นๆก็มาเม้นแซวทำนองว่าจะชอบกันจริงอีกอะ ฮือออ วันนั้นเฟลไปเลย TT
...แต่จนถึงวันนี้ฉันยังรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขาอยู่เลย ไม่น้อยลง มีแต่มากขึ้น ทั้งๆที่หลังจากนั้นไม่ได้เจอกันอีกเลยนะ แปลกดีแฮะ ฉันก็ส่องเฟซ ส่องไอจี เวลาพี่เขาเเชร์เพลงอะไรมาฉันก็ตามฟังไปด้วย เวลาพี่เขาอัพรูปในไอจีฉันก็ดีใจทุกครั้ง
...ที่ฉันไม่กล้าเข้าไปคุยกะพี่เขาเพราะฉันไม่มั่นใจในตัวเองเลย ฉันไม่สวยเหมือนคนอื่นๆ ฉันไม่เด่นไม่มีอะไรดีเลย ฉันก็ฐานันดรไร้ตัวตนนี่แหละค่ะ ::>_<::
เพื่อนในค่ายไม่ค่อยมีใครรู้จักฉันหรอก
พี่เขาก็เหมือนกัน
พี่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อฉัน เขาอาจจำฉันไม่ได้เลย
แต่ฉันจำพี่ได้นะคะ
คิดถึงเรื่อยๆด้วย กับพี่คนอื่นๆฉันไม่เคยใส่ใจอะไรเท่าพี่เลยนะเนี่ย ประโยคสั้นๆที่พี่พูดกับฉัน ฉันยังจำได้เสมอ แต่คำพูดของคนอื่นหนูจำไม่ค่อยได้หรอกว่าเขาพูดไรกะฉันบ้าง5555 เพราะพี่พิเศษกว่าทุกคนหละมั้ง :')
5555 ยังไงก็ขอให้พี่ได้มาอ่านมันนะ พี่...♥♡♥ *ถึงสิ่งที่ฉันเขียนลงกระทู้จะดูบ้าๆเพี้ยนๆโรคจิตๆหน่อย แต่ฉันรู้สึกดี แล้วก็ดีใจที่ได้มาเจอกับพี่จริงๆนะคะ
#ดีใจที่ลงมาเกิดทันแล้วได้มาเจอพี่นะ 5555
....เรื่องมันก็เท่านี้แหละค่ะ ถ้ามีใครอ่านมาจนถึงตรงนี้ ฉันขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่อ่านกระทู้ของฉันจนจบ มันอาจจะไม่ฟินจะไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ฉันก็เขียนออกมาจากความรู้สึกข้างใน
ปล . อยากให้ทุกคนช่วยบอกฉันทีว่าฉันควรทำยังไงต่อไป อารมณ์แบบนี้ ที่ฉันเขียนออกมาได้แบบนี้ มันแปลว่ารักมั้ยคะ ? ที่ฉันคิดฉันฝันข้างเดียวนี่มันแปลกมั้ยคะ ถ้าถามว่าฉันมีความสุขกับความรู้สึกแบบนี้มั้ย ฉันก็คงตอบว่า หน่วงๆอะค่ะ ไม่ถึงกับสุข แต่ก็ไม่ถึงกับเศร้า แต่ฉันก็อยากให้พี่เขาสนใจฉันอยู่นะ แต่คงไม่มีวันนั้นหรอกก็ฉันไม่มีอะไรดีเลย ~T_T~
สุดท้ายขอขอบคุณอีกทีนะคะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ อาจเขียนไม่ดี ...ติชมได้เลยนะคะ
แอบปลื้มพี่ค่าย ☺
ฉันแอบปลื้มพี่คนนึงที่เขาคอยถ่ายรูปน้องๆในค่าย ซึ่งตอนแรกฉันไม่รู้จักชื่อไม่รู้อะไรเกี่ยวกะพี่เขาเลยแต่ฉันถูกชะตามาก ขอเรียกพี่เขาว่าพี่ตากล้องนะคะ ฉันเริ่มแน่ใจว่าฉันปลื้มๆพี่เขาตอนวันที่ใกล้จะออกค่ายเเล้วอ่ะค่ะ พอเลิกค่ายปุ๊ป ใจหายเลย จริงๆอยากทำความรู้จักกับพี่เขาก่อนแต่จะมืดแล้วต้องรีบกลับซะงั้น อดเลย ...แต่ก่อนกลับอย่างน้อยฉันก็กล้าขอพี่เขาถ่ายรูปนะ เพราะวันสุดท้ายพี่ค่ายหลายๆคนจะโดนน้องขอถ่ายรูป ฉันก็เนียนไป ได้รูปคู่มาแบบงง เขินๆ อายๆ 55555แต่อย่างน้อยก็ดีที่ฉันกล้าขอเพราะว่าไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกมั้ย
พอถึงบ้านฉันตั้งใจหาเฟซพี่เขา หาจากเฟซพี่ค่ายคนอื่นๆที่ฉันได้มา เผื่อเจอในแท็ก และเเล้วก็เจอ >< 555555
ดีใจจัง ที่เจอ หาเฟซเจอไม่พอฉันก็หาไอจีต่อเลย ก็พิมไปมั่วๆอะ -.- พิมชื่อจริง ชื่อเล่นพี่เขาไป เรื่อยๆอะ มั่วๆ 5555 สุดท้ายเจอออ >< โคตรดีใจอีกละ ด้วยความไม่กล้าขอพี่เขาเลยต้องมานั่งหาแบบนี้ไง แต่มีรูปนึงที่พี่เขาลงไว้ ในไอจี เป็นรูปที่....พี่เขาแท็กเด็กค่ายคนนึง ซึ่งฉันก็รู้จัก ดูแล้วรู้สึกว่าพี่เขาจะรู้สึกดีกับเด็กค่ายคนที่แท็กด้วย เพื่อนค่ายคนอื่นๆก็มาเม้นแซวทำนองว่าจะชอบกันจริงอีกอะ ฮือออ วันนั้นเฟลไปเลย TT
...แต่จนถึงวันนี้ฉันยังรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขาอยู่เลย ไม่น้อยลง มีแต่มากขึ้น ทั้งๆที่หลังจากนั้นไม่ได้เจอกันอีกเลยนะ แปลกดีแฮะ ฉันก็ส่องเฟซ ส่องไอจี เวลาพี่เขาเเชร์เพลงอะไรมาฉันก็ตามฟังไปด้วย เวลาพี่เขาอัพรูปในไอจีฉันก็ดีใจทุกครั้ง
...ที่ฉันไม่กล้าเข้าไปคุยกะพี่เขาเพราะฉันไม่มั่นใจในตัวเองเลย ฉันไม่สวยเหมือนคนอื่นๆ ฉันไม่เด่นไม่มีอะไรดีเลย ฉันก็ฐานันดรไร้ตัวตนนี่แหละค่ะ ::>_<::
เพื่อนในค่ายไม่ค่อยมีใครรู้จักฉันหรอก
พี่เขาก็เหมือนกัน
พี่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อฉัน เขาอาจจำฉันไม่ได้เลย
แต่ฉันจำพี่ได้นะคะ
คิดถึงเรื่อยๆด้วย กับพี่คนอื่นๆฉันไม่เคยใส่ใจอะไรเท่าพี่เลยนะเนี่ย ประโยคสั้นๆที่พี่พูดกับฉัน ฉันยังจำได้เสมอ แต่คำพูดของคนอื่นหนูจำไม่ค่อยได้หรอกว่าเขาพูดไรกะฉันบ้าง5555 เพราะพี่พิเศษกว่าทุกคนหละมั้ง :')
5555 ยังไงก็ขอให้พี่ได้มาอ่านมันนะ พี่...♥♡♥ *ถึงสิ่งที่ฉันเขียนลงกระทู้จะดูบ้าๆเพี้ยนๆโรคจิตๆหน่อย แต่ฉันรู้สึกดี แล้วก็ดีใจที่ได้มาเจอกับพี่จริงๆนะคะ
#ดีใจที่ลงมาเกิดทันแล้วได้มาเจอพี่นะ 5555
....เรื่องมันก็เท่านี้แหละค่ะ ถ้ามีใครอ่านมาจนถึงตรงนี้ ฉันขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่อ่านกระทู้ของฉันจนจบ มันอาจจะไม่ฟินจะไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ฉันก็เขียนออกมาจากความรู้สึกข้างใน
ปล . อยากให้ทุกคนช่วยบอกฉันทีว่าฉันควรทำยังไงต่อไป อารมณ์แบบนี้ ที่ฉันเขียนออกมาได้แบบนี้ มันแปลว่ารักมั้ยคะ ? ที่ฉันคิดฉันฝันข้างเดียวนี่มันแปลกมั้ยคะ ถ้าถามว่าฉันมีความสุขกับความรู้สึกแบบนี้มั้ย ฉันก็คงตอบว่า หน่วงๆอะค่ะ ไม่ถึงกับสุข แต่ก็ไม่ถึงกับเศร้า แต่ฉันก็อยากให้พี่เขาสนใจฉันอยู่นะ แต่คงไม่มีวันนั้นหรอกก็ฉันไม่มีอะไรดีเลย ~T_T~
สุดท้ายขอขอบคุณอีกทีนะคะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ อาจเขียนไม่ดี ...ติชมได้เลยนะคะ