ผมเป็นนักเรียนคนหนึ่งนะครับ ที่มีความสามารถด้านภาษาไทย
(มั้ง คนอื่นเขาพูดแบบนี้ ขอไม่บอกนะครับว่าความสามารถด้านไหน
ผมมักไปแข่งขันในงานต่างๆที่เขาจัดขึ้นมา ไม่ว่าจะในจังหวัดตัวเอง หรือต่างๆจังหวัด
การที่ผมทราบว่าตัวเองต้องไปแข่งขันอะไรบ้าง ผมรู้สึกหนักใจมากครับ
เหมือนว่าผมต้องแบกรับความหวังของหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นครู พ่อแม่ญาติพี่น้อง
เพื่อน คนขับรถ ตอนแรกก็ไปแข่งขันในสัปดาห์วันภาษาไทย และก็ได้ไปแข่งต่อ
ในวันภาษาไทยแห่งชาติที่จังหวัดอุดรธานี ระหว่างวันที่ 26 - 29 กรกฎาคม
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไปแข่งงานอื่นเรื่อยๆบางครั้งผมก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับ
แตครูก็เลือกผมและส่งชื่อไปแล้ว ทั้งๆที่ผมไม่รู้เรื่องเลยครับครับ ผมรู้ว่าครูหวังดี
แต่บางทีมันก็มีรายการที่แข่งติดกันๆ ในเมื่อครูส่งชื่อไปแล้ว ผมก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
เพราะ เกรงใจครูครับ ผมก็อยากเรียนแพทย์ และก็พยายามอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวอยู่
ยังมีเวลาอีกหลายปีครับ ผมก็ทั้งหนักใจที่ต้องแบกรับความหวังของทุกๆคนไว้ครับ แล้วผมก็คิดอีกว่า
การไปแข่งบ่อยๆนี่มันจะเป็นการทำลายอนาคตแพทย์ของผม
หนักใจไหม เวลาไปแข่งขันในงานต่างๆ
(มั้ง คนอื่นเขาพูดแบบนี้ ขอไม่บอกนะครับว่าความสามารถด้านไหน
ผมมักไปแข่งขันในงานต่างๆที่เขาจัดขึ้นมา ไม่ว่าจะในจังหวัดตัวเอง หรือต่างๆจังหวัด
การที่ผมทราบว่าตัวเองต้องไปแข่งขันอะไรบ้าง ผมรู้สึกหนักใจมากครับ
เหมือนว่าผมต้องแบกรับความหวังของหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นครู พ่อแม่ญาติพี่น้อง
เพื่อน คนขับรถ ตอนแรกก็ไปแข่งขันในสัปดาห์วันภาษาไทย และก็ได้ไปแข่งต่อ
ในวันภาษาไทยแห่งชาติที่จังหวัดอุดรธานี ระหว่างวันที่ 26 - 29 กรกฎาคม
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไปแข่งงานอื่นเรื่อยๆบางครั้งผมก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับ
แตครูก็เลือกผมและส่งชื่อไปแล้ว ทั้งๆที่ผมไม่รู้เรื่องเลยครับครับ ผมรู้ว่าครูหวังดี
แต่บางทีมันก็มีรายการที่แข่งติดกันๆ ในเมื่อครูส่งชื่อไปแล้ว ผมก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
เพราะ เกรงใจครูครับ ผมก็อยากเรียนแพทย์ และก็พยายามอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวอยู่
ยังมีเวลาอีกหลายปีครับ ผมก็ทั้งหนักใจที่ต้องแบกรับความหวังของทุกๆคนไว้ครับ แล้วผมก็คิดอีกว่า
การไปแข่งบ่อยๆนี่มันจะเป็นการทำลายอนาคตแพทย์ของผม