อยากจะบอกความอึดอัดที่มีอยู่ในใจ ที่จะระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้
เป็นเรื่องเล่าความรัก ที่พยายาม ทุ่มเท ใส่ใจ แต่ไม่สมหวัง..
เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ความรักที่ผ่านเข้ามา
แล้วอยากให้พวกคุณที่เข้ามาอ่านถ้าเจอแบบนี้พวกคุณจะทำยังไง?

ตั้งแต่วันแรกที่ได้คุยกับคนนี้อาจจะแค่เคยคุยผ่านๆไปมา ไม่ได้เป็นจุดที่เราจะสนใจ
แต่จะมีแค่ช่วงแรกๆ ที่ได้เจอเขามีหวั่นไหวชอบ เคยเข้าไปขอเบอร์ แต่ไม่ได้หรอก เขามีแฟนแล้ว
จากวันนั้นที่ได้เข้าไปขอเบอร์แล้วไม่ได้ ก็ได้แต่สังเกตุอยู่ห่างๆ

จนวันเวลาผ่านไปหลายปี 2-3 ปีได้ ที่ผ่านมา
จนมีวันนึงพี่เขาทักมาหา มาคุยเล่น พี่เขาคงไม่ได้อะไรกับเราหรอก
แต่เราด้วยความที่เคยชอบมาก่อนแล้ว เราก็แฮปปี้นะ คุยกับเรา
ทักเฟสคุยแชทเฟส แลกไลน์ คุยกัน เวลาเขาทำอะไร เขาจะคอยถ่ายรูปบอกตลอด
เราก็อื้ม เหมือนเราสำคัญกับเขาดีนะ เราชอบผู้ชายแบบนี้ พูดคะขาค่ะ ไปไหนมาไหนบอก
เจอแบบนี้จะมีผู้หญิงคนไหนไม่หลงมั้งละ

ช่วงที่คุยกันตอนนั้นเป็นช่วงวันหยุดยาวของมหาลัย เราก็อยู่บ้าน
ระหว่างที่หยุดเราก็คุยแบบนี้มาตลอด ในไลน์ ทำไร ไปไหน ดูเป็นห่วงเป็นใยกัน
เขาดูสนใจเรา ใส่ใจในตัวเรา ด้วยความที่เราเคยชอบเขามาก่อนแล้ว
มันก็ทำให้เราชอบเขาไปกว่าเดิมอีก
พอถึงช่วงที่เราต้องกลับหอ ไปเจอกันไปกินข้าวกัน เราอยากไปไหนเขาก็พาเราไป อยากกินอะไรก็ได้กิน
เขาตามใจเรามาก เราก็แบบหัวใจเริ่มพองโต
จนถึงวันนึงวันเที่เขานั่งกินเบียร์ที่ร้านมีเพื่อนๆเขา และมีเรา
แต่เรารับรู้ได้นะ เหมือนตอนนั้นเขากับแฟนเขาเหมือนไม่ลงรอย
เราก็อยู่ข้างเขา ปลอบใจ กอดเขานะ ให้กำลังใจ
จนเขาบอกกับเราว่า "หนูทำให้พี่รักหนูจะได้ไหม"

ในใจเราเราก็แอบมีใจให้เขาเล็กๆอยู่แล้ว ในเมื่ออีกโอกาสทำไมเราไม่ลองดูละ ทำให้เขารักเรา
รู้ตัวนะเราอาจจะมีผิดหวังบ้าง เพราะเราต้องทำให้เขารักเรา แต่เราก็สร้างความหวังให้ตัวเองว่า 'เขาต้องรักเราแหละสักวันไม่ช้าก็เร็ว'
จนวันเวลาผ่านไป เดือนกว่าๆเราลองถามเขาว่า "พี่รักหนูมั้งไหม" เขาบอกว่า "พี่บอกไม่ได้"
เราก็ยังเข้าข้างตัวเองนะ ว่าสงสัยมันคงเร็วไป...

จากวันเวลาผ่านไป ก็มีคนเข้ามาจีบเรา ทั้งคนเก่าที่เคยคบ คนใหม่ที่เข้ามา
ยอมรับนะคะ ช่วงนั้นเราก็เขวออกไป เพราะเขาบอกไม่ได้ว่ารักเราหรือเปล่า
จนเขาก็มาพูดกับเราว่า 'พี่ก็รู้สึกหึงนะ ที่เห็นหนูคุยกับคนอื่น ร็สึกหวงนะ'
ในใจเราก็คิด 'เราควรมีเขาแค่คนเดียว' เราเลยตัดทุกคนที่เข้ามาออกให้หมด

วันเวลาผ่านไปประมาณ เดือนที่4-5 จากตั้งแต่ที่คุยกันมา
เราก็เริ่มถามเขาอีกครั้งว่า 'พี่รักหนูมั้งไหม'
เขา : หนูต้องการแค่นี้หรอ
เรา : ไม่ได้ต้องการแค่นี้ แต่อยากรู้ อยากมั่นใจ
เขา : ก็รัก แต่เขาเต็มที่กับหนู100% ไม่ได้ เพราะพี่ยังมีคนในใจพี่อยู่หนึ่งเดียว พี่กลัวทำให้หนูเสียใจ
เขา : พี่รู้ว่าหนูรักพี่ แต่บางครั้งก็อยากมีคนที่เข้าใจ หนูก็อยากได้คนที่เข้าใจ พี่ก็เครียดนะ
เรา : คงผิดที่หนูเองที่รักพี่ไปแล้ว ก็รู้ตั้งแต่แรกว่าคงไม่มีหวัง
เขา : หึงนะ หวงนะ เวลาเห็นหนูคุยกับใครคนอื่น  พี่พยายามทำทุกอย่างที่จะอยู่กับหนู
เรา :  ถ้าหนูเข้าใจพี่ทุกอย่างนะ แต่พี่เลือกแบบที่พี่สบายใจเหอะ ยังไงก็คงเป็นหนูไม่ได้ละที่พี่จะรัก
เขา : จะให้พี่เลือกอะไร พี่ก็คนอ่อนแอคนนึง ที่ต้องการคนเข้าใจ วันใดที่พี่ไม่มีใครก็เคว้งคว้าง
เขา : พี่รู้ว่าหนูรักพี่ รู้สึกว่าพี่ยังมีคนคนนึงที่จะคุยกับพี่ในเวลาที่ไม่สบาย
เรา : (ได้แต่ร้องไห้แล้วก็เงียบไม่ตอบอะไรกับ)
(เป็นบทสนทนาผ่านทางไลน์ จริงๆมีเยอะว่านี้ค่ะ เรียบเรียงและย่อมาค่ะ)

ตั้งแต่วันนั้น เรานอนไม่หลับทุกคืน เป็นเวลา 2 คืน และร้องไห้ตลอดเวลา
เรารู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากกิน ไม่อยากไปเรียน
แต่เราต้องไปเรียน เวลาไปเรียนก็เก็บน้ำตาไว้ พอเรียนเสร็จรีบกลับหอ พอถึงหอก็ร้องไห้ ร้องไห้ แล้วก็ร้องไห้
เราก็ไม่ได้ทักไลน์หาเขาเลย เขาทักมาหามั้งเราก็ตอบมั้ง จนเขาวีดีโอคอลมาหา
เราก็เก็บน้ำเสียง และแววตาที่เราเสียใจไม่ได้ เขาก็ปลอบเรา
เย็นอีกวันนึง เขามาหามาง้อ พาไปกินข้าว
ตอนแรกจากวันที่คุยวันนั้น ในใจเราคิดว่าอยากหยุดแล้ว แต่เราเป็นคนใจอ่อน คงเป็นเพราะเรารักเขา

จากวันนั้นถึง ช่วงกลางเดือนตุลา เรายอมรับว่าเราผิดเอง
เราแอบคุยกับคนอื่น พอเขาจับได้ เขามีสิทธิ์จะโกรธเรา จะเลิกคุยกับเราก็ได้
ช่วงนั้นเรายอมรับว่าเราแย่มาก เรามีเหตุผลที่เราแอบคุยกับคนอื่น เพราะเรารู้สึกเราไม่มีหวังกับเขาเลย
แต่เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนที่คุยเลย เรารักเขา เราง้อเราทุกวิธีทาง
เขาเปลี่ยนเบอร์ เราโทรหาเขาไม่ติด ไม่มีเบอร์ใหม่ ได้แต่ไลน์หา เขาก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง
ช่วงนั้นเราไม่กิน ไม่นอนร้องไห้ เฮิร์ทมากจนขนาดเข้าร้านเหล้า กินเหล้าคนเดียว

จนเขาคงเห็นใจเราหรือสงสารเราก็ไม่รู้ เขาถามเราว่า
เขา : ตอนนี้หนูอยากอยู่กับใคร
เรา : หนูอยากอยู่กับพี่ หนูรักพี่นะ
เขา : งั้น.. มาเปิดประตุหอให้หน่อย

จากนั้นก็ปรับความเขาใจกัน เขาบอกว่าเราโทรมมาก
อีกวันเขาก็ซื้อแบร์นซูปไก่มาให้กิน
จากปรับความเข้าใจเรา ก็ไม่มีปัญหาอะไรอีกเลย
แต่ก็มีตรงที่ว่าดูเหมือนไม่สำคัญเหมือนเดิม ไปไหนไม่บอก กลับหรือยังไม่บอก ไม่ทักไลน์หาก่อน
ถ้าวันไหนเราไม่ได้ทัก ก็คงอาจไม่ได้คุยกันเรา
เราก็เข้าใจนะว่าอื้มเราทำผิดเอง ยอมรับผลที่จะตามมา
มีอยู่วันนึงอยู่ด้วยกัน เขาถามเราว่า
เขา : ทำไมถึงรักพี่
เรา : (ตอบไม่ได้ทำไมถึงรัก ก็มันรู้ว่ารักรักไปแล้ว)
เรา : แล้วพี่รักหนูไหม
เขา : ตอบไม่ได้ แล้วที่เป็นแบบนี้มันโอเคไหมละ พี่ว่ามันโอเค
เรา : แล้วพี่รู้สึกยังไงกับหนู
เขา : รู้สึกดี
แล้วเขาก็หลับไป เราก็นอนไม่หลับ นอนไม่หลับเลบ น้ำตาไหล
แต่เขาก็บอกเราว่า อย่าคิดมาก

เราก็เจ็บนะ เจ็บว่าทำไมอ่ะ มันจะ 7 เดือนแล้ว
ที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลยหรอ เราไม่ดีตรงไหน เราต้องพยายามขนาดไหนถึงจะคว้าหัวใจเขามาได้
เราก็เก็บ คำที่เขาเคยบอกเราว่า 'หนูท้อละหรอ หนูไม่รักพี่หรอ หนูไม่อยากอยู่กับพี่หรอ หนูเหนื่อนละหรอ' มาเป็นแรงผลักดัน
ที่เราลองพยายามอีกครั้ง อีกครั้งที่พยายาม

จนช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาเมากลับมาหาเรา
เราพาเขาเข้านอน เปลี่ยนชุด เช็ดตัวให้ เวลาตอนนั้นก็ เกือยตีสี่ได้
โทรศัพท์เขามีไลน์เด้งเขามา เราก็ไม่อยากเข้าไปดู วุ่นวายมันเป็นของส่วนตัว
แต่เรากระวนกระวายใจ เราเลยแอบเอาโทรศัพท์เขามาดู โทรศัพท์เขาตั้งรหัสนะ แต่เราก็แอบดูแล้วก็จำได้
เลยลองเปิดดู เขาได้คุยกับผู้หญิงคนอื่น แนวประมาณ
ตื่น นอน ไปไหนมาไหน กลับจากไหน ก็รายงานบอก กินอะไรก็ถ่ายรูปให้ดู
ทั้งๆ ที่กับเรา แทบไม่มีแบบนี้เลย เขาไม่ทักหาเราไม่คุยกับเรา อาจจะเพราะคนนี้ก็ได้
แต่ถ้าเทียบเรากับผู้หญิงคนนี้ที่เขาคุย เราคงตาย สู้ไม่ได้สักอย่าง หุ่นรูปร่าง หน้าตา
เราหุ่น ก็ผอมๆ ตัวเล็ก เพราะเราหนักแค่ 42 สูง 157 หน้ากลม แก้มยุ้ย เราอาจจะได้แค่ผิวออกขาวเหลือง
ผู้หญิงคนนั้น สูง ขายาว หุ่นดี หน้าเรียว สวยมาก ตาโต ขาว
เราสู้เขาไม่ได้สักอย่าง แต่มันไม่ได้มีแค่คนเดียวที่เราเห็น ยังมีอีกคนนึง

คนนี้ถ้าเราจำไม่ผิดน่าจะเป็นเพื่อนเขา เราก็รู้จักแต่ไม่สนิท
ไปไหนมาไหนทำไรก็บอกเหมือนกัน แต่จะน้อยกว่าผู้หญิงคนนั้น
แต่เสียใจมากๆ ตรงที่เขาถามเพื่อนเขาว่า จีบได้ไหม จีบนะ
ผู้หญิงเขาก็มีอาการทีเล่นทีจริง เราก็เสียใจ
แต่สิ่งที่พีคที่สุดคือ

เขายังติดต่อกับแฟนคนนั้นในวันที่เขาบอกว่าเราว่า 'หนูทำให้พี่รักหนูจะได้ไหม'
เราคิดว่า เขาคงเลิกกับแฟนเขาไปแล้ว เพราะตั้งแต่ที่คุยกันวันแรก เราไม่เคยเห็นเขาไปไหนกับแฟนเขาอีก อยู่แต่กับเพื่อนและอยู่แต่กับเรา
แต่วันนี้เราเห็นที่เขาคุยกัน อื้มมมม เราก็เข้าใจแล้วละ
ในใจเรามันบอก พอแล้ว พอแล้ว

เราก็ไม่ได้นอน ร้องไห้ตลอด เช้าวันนั้นเรามีเรียน เรายอมไม่ไปเรียน เพื่อรอเขาตื่น เพื่อคุยกัน
พอเขาตื่น เราก็ดึงเขาหันหน้ามาหาเรา
เรา : ขอคุยด้วยได้ไหม
เขา : อะไรหรอ มีอะไร
เรา : พี่มีคนคุยคนอื่นอยู่หรือเปล่า
เขา : เยอะแยะ (พร้อมเขากอดเรา)
เรา : พี่รู้สึกอะไรกับคนพวกนั้นไหม
เขา : ไม่
เรา : หนูยังสำคัญกับพี่อยู่ไหม
เขา : สำคัญสิ
เรา : รู้สึกยังไงกับหนูหรอ
เขา : รู้สึกดี
จบบทสนทนาเท่านี้.. เราก็ร้องไห้อีกแล้ว มันเสียใจจนพูดไรไม่ออก
ตอนบ่ายเราก็ไปเรียน ข้าวก็ไม่กิน ได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้

ตอนประมาณ ทุ่มนึง เราอึดอัดเลยโทรหาเขา ระบายให้เขาฟัง
เราก็พูดในสิ่งที่อยากพูด
เรา : หนูอึดอัด หนูเหนื่อย รู้สึกว่าไม่สำคัญ เสียใจ (ร้องไห้)
เรา : หนูรักพี่นะ หนูก็รู้ว่าพี่คงยังไม่รักหนูหรอก หนูมีคำตอบให้พี่แล้วนะ ว่าทำไมหนูถึงรักพี่ (ร้องไห้)
เรา : ที่หนูรักพี่เพราะหนูรักพี่ด้วยหัวใจ ใช้ความรู้สึก ใช้ความสัมผัส พี่เป็นครั้งแรกอะไรหลายๆ อย่างของหนู
เขา : ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เลย
เรา : (ยังระบายความในใจ) หนูเหนื่อย หนูท้อ เหมือนพี่เดินต่อไปสบายๆ หนูวิ่งตามพี่ตลอด
เขา : ก็หนูขาสั้นอ่ะ
เรา : มันไม่เกี่ยวว่าหนูจะขาสั้นหรือขายาว ถ้าพี่ต้องการหนูทำไมเราไม่จับมือเดินไปพร้อมๆกันละ หนูสำคัญไหม
เขา : สำคัญสิ
เรา : พี่รักหนูมั้งไหม
เขา : พี่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าพี่ไม่เคยรักใคร
เรา : ผู้หญิงพวกนั้นสำคัญไหม
เขา : ไม่มีใครสำคัญทั้งนั้น

เราเสียใจมาก มาก ๆ  จุกออกมาก ระยะเวลาที่คุยกันอยู่ด้วยกัน จะเข้าเดือนที่ 8 แล้ว
เขายังไม่รู้สึกอะไรกับเราเลย เรารักเขามาก รักเขาจริงๆ เสียใจมาก
ไม่รู้จะต้องทำยังไง จะเดินต่อยังไง ในใจก็อยากจะบอกว่า พอแล้ว พอแล้วไม่เอาแล้ว
แต่ความรู้สึก อย่าทิ้งเราไปนะ อย่าปล่อยมือฉัน อยู่ตรงนี้(อำเภอที่เรียนอยู่) เราไม่เหลือใครแล้ว
(ที่บอกว่าไม่เหลือใคร เรากับเพื่อนไม่ค่อยโอเคกันเท่าไหร่เราทะเลาะกับเพื่อนคนนึงจากเพื่อนของเขาเองที่ให้เราเข้าไปพูดทวงของคืน ด้วยความที่เป็นคนกลาง เลยโดนเพื่อนคนนึ้แบน แล้วก็ใช้วิธีที่แบนทั้งห้อง ไม่ใช่แค่นางคนเดียว เราก็ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นเรื่องราวระหว่างเพื่อน)

ตอนนี้เรายังรู้สึกเสียใจ ร้องไห้จนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้ กินข้าวก็น้อยลง (กลับมาอยู่บ้านต้องกินข้าว ถ้าอยู่หอก็คงไม่กินกินไม่ลง)
ไม่รู้เลยควรจะเอายังไงต่อไป รักก็รัก เหนื่อยก็เหนื่อย ท้อก็ท้อ อยากต่อเวลานะ ให้อยู่ด้วยกันต่อไป
แต่เราก็ใส่ใจเขาเกินไปจนลืมไปว่า ตัวเองก็มีความรู้สึกตรงนี้เหมือนกัน
ตอนนี้เรากับเขามันคงยากที่จะรู้สึกดีๆ กันเหมือนเดิม
มันก็เหมือนว่า เขาไม่ยอมปล่อย หรือว่าเราไม่ยอมไปเอง
ระหว่างที่เรานั่งพิมพ์ไปน้ำตาก็ยังไหลอยู่ค่ะ มันคงเพราะเราที่รักเขามากไปเอง



*ถ้าถามว่าเคยมีเพศสัมพันธ์กันหรือยัง มีแล้วค่ะ
**ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เจอมาร่วมกัน ส่วนดีๆก็มีเยอะ ส่วนที่แย่ก็มี แค่ยกช่วงสำคัญที่เราคุยกันมาค่ะ
***แท็กห้องไหนผิดไปขออภัยด้วยค่ะ