เรามีปัญหากับเพื่อนสนิทเราทั้งกลุ่มค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าพวกเราทั้งห้องต้องทำงานห้องออกมาชิ้นนึง เราเป็นผู้นำเพราะแบบนี้จึงมีเรื่องเครียดๆตามมา เช่น รายรับรายจ่าย เพื่อนไม่ช่วย งานเสร็จไม่ทันตามกำหนด และอื่นๆอีกบลาๆ
ด้วยความที่เราชอบเก็บทุกเรื่องมาคิด จึงทำให้เราเครียดหน่อยๆเพราะกลัวงานจะออกมาไม่ดีไหนจะปัญหาอื่นๆอีก เพราะความเครียดนี่แหละค่ะทำให้เราอารมณ์ร้อน เหวี่ยงไปทั่ว คือเราก็รู้สึกผิดนะ พยายามควบคุมให้ใจเย็นๆแต่พอเจอปัญหาเราก็รู้สึกว่า "อะไรนักหนาวะ"
จนวันนึงเพื่อนเราออกไปซื้อแผ่นโฟมขนาดใหญ่เลยมาทำงาน ไปด้วยรถจักรยานยนต์ (ตอนนั้นเรากำลังโมโหเพื่อนอีกคนนึงอยู่ มันไม่ยอมมาช่วยกันทำงานนั่งเล่นเกมอย่างเดียวแถมยังจะคุยเสียงดังอีก อันนี้คืออดทนมานานใครมีวิธีคุยกับเพื่อนที่เป็นแบบนี้ให้มาทำงานแนะนำด้วยนะคะ) ตอนนั้นเราก็โพล่งออกไปเลยค่ะว่า "จะเอามาได้หรอวะ เดี๋ยวก็หักพอดี โง่ป้ะ" เพื่อนเราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ออกซื้อ พอเราใจเย็นเรารู้สึกผิดมากๆ เราไม่น่าพูดออกไปแบบนั้น เราน่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ เพื่อนเราจะรู้สึกยังไงบ้างก็ไม่รู้
พอกลับมาถึงบ้าน เราก็เห็นเพื่อนโพสในเฟซบุ๊คแนวประชดเราค่ะ เราก็ไปขอโทษ เพื่อนเราก็เออๆออๆ เรารู้สึกผิดมากๆเลย อันนี้เราผิดจริงเรายอมรับ จะให้เพื่อนหายโกรธเลยคงจะง่ายไปหน่อย
พอเกิดเหตุการณ์นี้ทุกครั้งที่นัดกันไปทำงานก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมาคุยกับเราเลย จะมีเฉพาะคนที่มาช่วยเราทำในส่วนของงาน เราก็แอบน้อยใจนะแต่เพราะเราผิดเอง เราเห็นพวกเพื่อนๆเรานั่งเกาะกลุ่มกันคงต้องมีชื่อเราอยู่ในการสนทนาพวกนั้นแน่ๆเลย น้อยใจจริงๆ เราไม่รู้จะทำยังไงเลย เราก็ไปถามนะว่าโกรธอะไรมากหรือเปล่า ขอโทษหลายครั้งแต่เพื่อนๆเราก็อ่าๆอืมๆตลอด
เรามีแฟนนะ เราก็ไปปรึกษาแฟนว่าทำไงดีแฟนเราก็บอกไม่ต้องเครียดดิปล่อยไป คือเราก็ปล่อยไม่ได้อ่ะ เราก็ไปปรึกษาแฟนบ่อยๆ จนแฟนเราเริ่มเบื่อกับเรื่องพวกนี้บวกกับแฟนเราติดเกมส์อีกไม่ค่อยได้คุยกัน เราเลยรู้สึกน้อยใจมากขึ้นไปอีกจนทะเลาะกับแฟน เราสองคนก็เงียบใส่กัน
เรานอนร้องไห้เลย คือเราทะเลาะกับเพื่อนด้วยทะเลาะกับแฟนด้วย เรารู้สึกไม่ไหวแล้วอ่ะ เราทำผิดมากเลยหรอ ร้องไปคิดไปแม่มาเห็นแม่ก็เลยพูดกับเราว่า "จะร้องทำไมนักหนา มีใครตายรึไง ปัญญาอ่อน ไปอ่านหนังสือได้แล้ว น่ารำคาญ" เราไม่รู้นะว่าแม่โมโหอะไรมาก่อนรึเปล่า แต่คือเราเสียใจหนักมากๆเลย เรารู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดไปหมด เรานึกย้อนไปสมัยที่พ่อยังอยู่พ่อก็มักจะพูดแรงๆกับเรา เราเลยเสียใจหนักขึ้นไปอีก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พ่อเราแต่งงานใหม่แล้ว
เพื่อน แฟน ครอบครัว เรารู้สึกว่าเราระบายอะไรกับใครไม่ได้เลย เราอึดอัด เราเหนื่อย เรารู้สึกผิด เราน้อยใจ ความรู้สึกทุกอย่างมันมารวมที่เราหมดเลย เราอยากถามว่าเราควรทำยังไงดี เราพยายามไม่คิดอะไรแต่เราจำได้หมดเลย เราจะทำยังไงดี
เคยเป็นมั้ยคะ? ความรู้สึกที่ไม่มีใครอยู่ข้างๆ
ด้วยความที่เราชอบเก็บทุกเรื่องมาคิด จึงทำให้เราเครียดหน่อยๆเพราะกลัวงานจะออกมาไม่ดีไหนจะปัญหาอื่นๆอีก เพราะความเครียดนี่แหละค่ะทำให้เราอารมณ์ร้อน เหวี่ยงไปทั่ว คือเราก็รู้สึกผิดนะ พยายามควบคุมให้ใจเย็นๆแต่พอเจอปัญหาเราก็รู้สึกว่า "อะไรนักหนาวะ"
จนวันนึงเพื่อนเราออกไปซื้อแผ่นโฟมขนาดใหญ่เลยมาทำงาน ไปด้วยรถจักรยานยนต์ (ตอนนั้นเรากำลังโมโหเพื่อนอีกคนนึงอยู่ มันไม่ยอมมาช่วยกันทำงานนั่งเล่นเกมอย่างเดียวแถมยังจะคุยเสียงดังอีก อันนี้คืออดทนมานานใครมีวิธีคุยกับเพื่อนที่เป็นแบบนี้ให้มาทำงานแนะนำด้วยนะคะ) ตอนนั้นเราก็โพล่งออกไปเลยค่ะว่า "จะเอามาได้หรอวะ เดี๋ยวก็หักพอดี โง่ป้ะ" เพื่อนเราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ออกซื้อ พอเราใจเย็นเรารู้สึกผิดมากๆ เราไม่น่าพูดออกไปแบบนั้น เราน่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ เพื่อนเราจะรู้สึกยังไงบ้างก็ไม่รู้
พอกลับมาถึงบ้าน เราก็เห็นเพื่อนโพสในเฟซบุ๊คแนวประชดเราค่ะ เราก็ไปขอโทษ เพื่อนเราก็เออๆออๆ เรารู้สึกผิดมากๆเลย อันนี้เราผิดจริงเรายอมรับ จะให้เพื่อนหายโกรธเลยคงจะง่ายไปหน่อย
พอเกิดเหตุการณ์นี้ทุกครั้งที่นัดกันไปทำงานก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมาคุยกับเราเลย จะมีเฉพาะคนที่มาช่วยเราทำในส่วนของงาน เราก็แอบน้อยใจนะแต่เพราะเราผิดเอง เราเห็นพวกเพื่อนๆเรานั่งเกาะกลุ่มกันคงต้องมีชื่อเราอยู่ในการสนทนาพวกนั้นแน่ๆเลย น้อยใจจริงๆ เราไม่รู้จะทำยังไงเลย เราก็ไปถามนะว่าโกรธอะไรมากหรือเปล่า ขอโทษหลายครั้งแต่เพื่อนๆเราก็อ่าๆอืมๆตลอด
เรามีแฟนนะ เราก็ไปปรึกษาแฟนว่าทำไงดีแฟนเราก็บอกไม่ต้องเครียดดิปล่อยไป คือเราก็ปล่อยไม่ได้อ่ะ เราก็ไปปรึกษาแฟนบ่อยๆ จนแฟนเราเริ่มเบื่อกับเรื่องพวกนี้บวกกับแฟนเราติดเกมส์อีกไม่ค่อยได้คุยกัน เราเลยรู้สึกน้อยใจมากขึ้นไปอีกจนทะเลาะกับแฟน เราสองคนก็เงียบใส่กัน
เรานอนร้องไห้เลย คือเราทะเลาะกับเพื่อนด้วยทะเลาะกับแฟนด้วย เรารู้สึกไม่ไหวแล้วอ่ะ เราทำผิดมากเลยหรอ ร้องไปคิดไปแม่มาเห็นแม่ก็เลยพูดกับเราว่า "จะร้องทำไมนักหนา มีใครตายรึไง ปัญญาอ่อน ไปอ่านหนังสือได้แล้ว น่ารำคาญ" เราไม่รู้นะว่าแม่โมโหอะไรมาก่อนรึเปล่า แต่คือเราเสียใจหนักมากๆเลย เรารู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดไปหมด เรานึกย้อนไปสมัยที่พ่อยังอยู่พ่อก็มักจะพูดแรงๆกับเรา เราเลยเสียใจหนักขึ้นไปอีก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เพื่อน แฟน ครอบครัว เรารู้สึกว่าเราระบายอะไรกับใครไม่ได้เลย เราอึดอัด เราเหนื่อย เรารู้สึกผิด เราน้อยใจ ความรู้สึกทุกอย่างมันมารวมที่เราหมดเลย เราอยากถามว่าเราควรทำยังไงดี เราพยายามไม่คิดอะไรแต่เราจำได้หมดเลย เราจะทำยังไงดี