สวัสดีค่ะ
เราอายุ 24 เข้า 25 ปี มีแฟนมาแล้ว 5 คน
คนล่าสุดเพิ่งเลิกไปได้ไม่นาน ช่วงที่คบก็มีความสุขดี
ทะเลาะกันบ้างเป็นปกติ ไม่มีอะไรร้ายแรง
สาเหตุที่เลิกก็เพราะเราเบื่อกับนิสัยบางอย่างของเค้า

ด้วยสาเหตุนั้นเราเลยตัดสินใจมาอยู่ต่างประเทศ
เพื่อที่จะเรียนต่อ ได้สักพักแล้วค่ะ มันก็เหงานะ
ก็มีคนเข้ามาคุยบ้างประปราย ทั้งฝรั่ง เอเชียด้วยกัน
แต่ก็ยังไม่รู้สึกว่าอยากจะผูกพันกับใคร

แต่ลึกๆ แล้วเราอยากมีแฟนค่ะ อยากมีแฟนที่คบอยุ่ด้วยกันนาน ๆ
เป็นทั้งเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว แชร์ทุกข์สุขด้วยกัน เข้าใจกัน
แบ่งปันรับฟัง เรื่องราวของกันและกัน
ถ้าดีก็สร้างครอบครัวไปด้วยกันเลยยิ่งดี

ซึ่งสำหรับเราทำไมรู้สึกว่ามันยากมาก
เราค่อนข้างชอบความเป็นอิสระ และให้พื้นที่ส่วนตัวสูง
และเราก็ขอมีพื้นที่ส่วนตัวสูงเช่นกัน
เช่นเวลาเราอยากไปช้อปปิ้ง ที่เรารู้ว่าต้องใช้เวลานาน
ถ้าลากแฟนไปเค้าต้องเบื่อแน่ ๆ เราก็จะบอกเค้าว่าเราขอไปคนเดียว
ซึ่งบางทีมันก็เป็นปัญหา บางคนก็ ไม่เข้าใจ ว่าทำไม ถึงแม้เราจะอธิบายไปแล้ว
บางคนถึงขั้นบอกว่าเราแอบนัดคนอื่นไว้รึเปล่า ฟังแล้วเพลีย 55555
หรือการที่เราอยากไปเที่ยว ไม่ว่าในหรือนอกประเทศ ถ้าแฟนเราไม่สะดวก
เราก็ไปของเราเองค่ะ เที่ยว ๆ เสร็จก็กลับ เอารูปมาให้แฟนดู เล่าให้ฟังว่าเจออะไรมาบ้าง
บางครั้งเค้าก็บอกทำไมไม่รอเค้า บางคนก็บอกเราทำไม่ถูก ทำไมไม่รออีกคนพร้อมแล้วไปด้วยกัน
สำหรับเราถ้าที่นั่นแฟนเราอยากไปจริง ๆ แล้วมันดีจริง ๆ ก็ไปด้วยกันอีกรอบจะเป็นอะไร
การดูหนัง กินข้าว ก็เช่นกันค่ะ เราก็ทำแบบนี้เหมือนกัน
หนังบางเรื่องถ้าสนใจตรงกันเวลาตรงกันก็ดูด้วยกัน ถ้าเค้าไม่สนใจหนังที่เราอยากดู เราก็ไปดูคนเดียว
บางคนก็คิดว่านี่คือการที่เราเอาแต่ใจ ทำประชดบ้างแหละ
เราไม่รู้ว่าจะอธิบายเหตุผลยังไงให้ใครเข้าใจ

เคยมีผู้ชายคนหนึ่งที่เราเคยคุยด้วย เค้าบอกว่าเรารักอิสระเกินไป
พอมีแฟนก็เลยเหมือนกับว่าไม่แคร์แฟน

คร่าว ๆ ก็แค่นี้แหละค่ะ เราเลยรู้สึกเกิดคำถามว่า ทำไมนะ ทำไม
เราถึงหาคนที่จะคบนาน ๆ เข้าใจกันและกัน ไม่ได้เลยหรือ
บางคนบอกว่าอายุเท่านี้ยังไม่ต้องรีบ แต่มันก็เหงาเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ

หรือเราควรปรับปรุงตัวตรงไหนยังไงบ้างคะ

ขอบคุณค่ะ