อย่าด่าผมเลยนะครับ ผมไม่มีทีระบาย ผมขอมาระบายที่นี้นะครับ TT...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมกับแฟนผม คบกันตั้งแต่วันที่ 10 ธันวา 2556 เราสองคนรักกันมาก ตอนที่คบกัน แฟนผมอยู่ ม.3/2 ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมอยู่ ม.3/1 ถ้าถามว่าเรามาเจอกันได้อย่างไร ก็มีอยู่วันหนึ่ง ผมไม่ได้รับแอดใครเลย แต่วันนั้นผมนึกขึ้นอยากรับแอด แล้วเธอก็มาไลค์ วันนั้นก็เป็นวันเกิดเธอพอดี แล้วผมก็ทักแชทไป คุยกับเขา ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไร แต่ไปๆมาๆ ผมก็เริ่มรู้สึกดีกับเขา คุยแล้วมีความสุข อยากคุยกับเขาตลอด ผมก็ไม่คิดหรอก ว่าเขาจะรักคนอย่างผม เพราะผมหน้าตาไม่ดีเลย ดำก็ดำ แต่วันนึง ผมตัดสินใจบอกเขาไปตรงๆว่า เธอเราคุยกับเธอแล้วมีความสุขจัง เป็นแฟนกับเราไหม ผมก็กลัวว่าจะผิดหวัง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ เขาก็รู้สึกดีกับผมเหมือนกัน แล้วเราก็ตกลงคบกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แล้วหลังจากที่เราตกลงคบกันแล้ว เราสองคนก็ ค่อยๆทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆ มีอะไรก็จะคอยช่วยเหลือกันมาตลอด มีอะไรก็จะค่อยๆคุยกัน เคยคุยกันไว้ว่า " ถ้าเราสองคนทะเลาะกัน เราจะใช้เหตุผลคุยกัน " สัญญาต่างๆมากมาย เวลาสุข เราก็สุขด้วยกัน เวลาทุกข์เราก็ทุกข์ด้วยกัน จะไม่ทิ้งกัน วันเกิดผม เธอก็ซื้อตุ๊กตามินเนี่ยนตัวใหญ่ให้ ผมตกใจมากเพราะผมไม่เคยได้ตัวใหญ่ขนาดนี้ 5555 พอ จบ ม.ต้น เราได้เรียนห้องเดียวกัน เราคุยกันไว้ว่า เราจะช่วยกันเรียน เพราะสายที่เราเรียนเป็น สาย วิทย์-คณิต ทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่ามันเรียนยากมาก เธอก็ดีกับเรามาก เพราะตรงไหนเราไม่เข้าใจเราก็จะถามเธอแล้วเธอก็จะช่วยสอนเรา เธอดีกับเรามากๆๆเลย เราก็เรียนจนปิดเทอมแรก และจุดสำคัญมันก็อยู่ตอนปิดเทอมนี่เอง และช่วงเวลาปิดเทอม เธอก็จะทำแต่งาน(เธอทำสวนที่บ้านป้าของเธอ) ทุกวันๆ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเลย เราเข้าใจเธอดี แล้วเราได้คุยวันละ ประมาณ 10 นาที บางครั้งก็ 20 นาที ช่วงปิดเทอม เราจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย เราคุยกันน้อยมาก ผมไม่รู้ว่าจุดนี้ ทำให้เธอเปลี่ยนไปหรือป่าว แต่ผมทำให้เธอเสียใจค่อนข้างบ่อย แต่เวลาผมทำให้เธอเสียใจ ผมจะไม่เคยทิ้งเธอไปไหนแม้แต่ครั้งเดียว ผมจะคอยปลอบเธอ ขอโทษเธอ ผมพยายามทำไม่ให้เธอเสียใจ TT แต่บางครั้งผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมมันงี่เง่า และแล้ววันที่แย่ที่สุดมันก็มาถึง เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2558 ผมโกรธเธอ เพราะผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเลย ผมเลยบอกกับเธอว่า ผมอยากคุยกับเธอ ผมพูดจาไม่ค่อยดีกับเธอ นี่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอโมโห และเธอก็บอกเลิกผม แต่เธอไม่พูดคำว่าเลิก ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมพยายามยื้อเธอ รั้งเธอ ทุกวิถีทาง แต่มันก็ไม่ได้ผล จนผมหมดปัญญา เธอบอกกับผมว่า ยังไงเธอก็ไม่กลับมาหาผมแล้ว เพราะเธอไม่อยากเสียใจแล้ว แล้วผมก็โทรไปหาเธอ ผมจึงได้รู้ความจริงอะไรบางอย่าง ก็คือ เธอบอกกับผมว่า เธอไม่เคยรักผมเลยตั้งแต่แรกที่เราคบกัน (ผมไม่รู้ เพราะเธอบอกรักผมมาตลอด) เธอแค่รู้สึกดีกับเราเท่านั้นเอง เราช็อคทันทีเลย เพราะว่า ตลอดเวลา 1 ปีกว่า เธอหลอกผมมาโดยตลอด ผมเสียใจมากๆที่สุดเลย ณ ตอนนี้ ผมก็ยังเสียใจไม่หาย แต่ยังไงผมก็เป็นฝ่ายผิดใช่ไหม ที่ผมทำให้เขาเสียใจ...
ถ้าผมพิมสับสนขออภัยด้วยครับ...
#ถ้าเธอเห็นกระทู้นี้เราอยากบอกเธอว่าเราขอโทษ แต่ยังไงเราก็ยังรักเธอเหมือนเดิมนะ TT
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมผิดใช่ไหมครับ... เสียใจอย่างบอกไม่ถูก TT
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมกับแฟนผม คบกันตั้งแต่วันที่ 10 ธันวา 2556 เราสองคนรักกันมาก ตอนที่คบกัน แฟนผมอยู่ ม.3/2 ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมอยู่ ม.3/1 ถ้าถามว่าเรามาเจอกันได้อย่างไร ก็มีอยู่วันหนึ่ง ผมไม่ได้รับแอดใครเลย แต่วันนั้นผมนึกขึ้นอยากรับแอด แล้วเธอก็มาไลค์ วันนั้นก็เป็นวันเกิดเธอพอดี แล้วผมก็ทักแชทไป คุยกับเขา ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไร แต่ไปๆมาๆ ผมก็เริ่มรู้สึกดีกับเขา คุยแล้วมีความสุข อยากคุยกับเขาตลอด ผมก็ไม่คิดหรอก ว่าเขาจะรักคนอย่างผม เพราะผมหน้าตาไม่ดีเลย ดำก็ดำ แต่วันนึง ผมตัดสินใจบอกเขาไปตรงๆว่า เธอเราคุยกับเธอแล้วมีความสุขจัง เป็นแฟนกับเราไหม ผมก็กลัวว่าจะผิดหวัง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ เขาก็รู้สึกดีกับผมเหมือนกัน แล้วเราก็ตกลงคบกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แล้วหลังจากที่เราตกลงคบกันแล้ว เราสองคนก็ ค่อยๆทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆ มีอะไรก็จะคอยช่วยเหลือกันมาตลอด มีอะไรก็จะค่อยๆคุยกัน เคยคุยกันไว้ว่า " ถ้าเราสองคนทะเลาะกัน เราจะใช้เหตุผลคุยกัน " สัญญาต่างๆมากมาย เวลาสุข เราก็สุขด้วยกัน เวลาทุกข์เราก็ทุกข์ด้วยกัน จะไม่ทิ้งกัน วันเกิดผม เธอก็ซื้อตุ๊กตามินเนี่ยนตัวใหญ่ให้ ผมตกใจมากเพราะผมไม่เคยได้ตัวใหญ่ขนาดนี้ 5555 พอ จบ ม.ต้น เราได้เรียนห้องเดียวกัน เราคุยกันไว้ว่า เราจะช่วยกันเรียน เพราะสายที่เราเรียนเป็น สาย วิทย์-คณิต ทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่ามันเรียนยากมาก เธอก็ดีกับเรามาก เพราะตรงไหนเราไม่เข้าใจเราก็จะถามเธอแล้วเธอก็จะช่วยสอนเรา เธอดีกับเรามากๆๆเลย เราก็เรียนจนปิดเทอมแรก และจุดสำคัญมันก็อยู่ตอนปิดเทอมนี่เอง และช่วงเวลาปิดเทอม เธอก็จะทำแต่งาน(เธอทำสวนที่บ้านป้าของเธอ) ทุกวันๆ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเลย เราเข้าใจเธอดี แล้วเราได้คุยวันละ ประมาณ 10 นาที บางครั้งก็ 20 นาที ช่วงปิดเทอม เราจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย เราคุยกันน้อยมาก ผมไม่รู้ว่าจุดนี้ ทำให้เธอเปลี่ยนไปหรือป่าว แต่ผมทำให้เธอเสียใจค่อนข้างบ่อย แต่เวลาผมทำให้เธอเสียใจ ผมจะไม่เคยทิ้งเธอไปไหนแม้แต่ครั้งเดียว ผมจะคอยปลอบเธอ ขอโทษเธอ ผมพยายามทำไม่ให้เธอเสียใจ TT แต่บางครั้งผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมมันงี่เง่า และแล้ววันที่แย่ที่สุดมันก็มาถึง เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2558 ผมโกรธเธอ เพราะผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเลย ผมเลยบอกกับเธอว่า ผมอยากคุยกับเธอ ผมพูดจาไม่ค่อยดีกับเธอ นี่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอโมโห และเธอก็บอกเลิกผม แต่เธอไม่พูดคำว่าเลิก ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมพยายามยื้อเธอ รั้งเธอ ทุกวิถีทาง แต่มันก็ไม่ได้ผล จนผมหมดปัญญา เธอบอกกับผมว่า ยังไงเธอก็ไม่กลับมาหาผมแล้ว เพราะเธอไม่อยากเสียใจแล้ว แล้วผมก็โทรไปหาเธอ ผมจึงได้รู้ความจริงอะไรบางอย่าง ก็คือ เธอบอกกับผมว่า เธอไม่เคยรักผมเลยตั้งแต่แรกที่เราคบกัน (ผมไม่รู้ เพราะเธอบอกรักผมมาตลอด) เธอแค่รู้สึกดีกับเราเท่านั้นเอง เราช็อคทันทีเลย เพราะว่า ตลอดเวลา 1 ปีกว่า เธอหลอกผมมาโดยตลอด ผมเสียใจมากๆที่สุดเลย ณ ตอนนี้ ผมก็ยังเสียใจไม่หาย แต่ยังไงผมก็เป็นฝ่ายผิดใช่ไหม ที่ผมทำให้เขาเสียใจ...
ถ้าผมพิมสับสนขออภัยด้วยครับ...
#ถ้าเธอเห็นกระทู้นี้เราอยากบอกเธอว่าเราขอโทษ แต่ยังไงเราก็ยังรักเธอเหมือนเดิมนะ TT
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------