วันนี้สนทนากับเพื่อนสนิท โดนเพื่อนพูดใส่ว่า "เฮ้ย!!! มุงจะเข้มงวดกับตัวเองไปแล้ว ใช้เงินหาความสุขบ้าง"

เกริ่นก่อนนะคะ เราอายุ 34 ย่าง 35 รับราชการได้ 2 ปี เงินเดือนหลังจากหัก กบข. และสหกรณ์แล้วรับสุทธิ 18,500+
ออมเงินตามสูตร 30% ของเงินเดือน โดยจะออมเดือนละ 5,000-6,000 อย่างน้อยๆเลยสำหรับเดือนที่จ่ายเยอะ คือไม่ต่ำกว่า 3,000
ซึ่งเราออมมาแบบนี้ได้ประมาณปีกว่าๆ มีเงินเก็บหกหลักต้นๆ ไม่เยอะมากมาย ซึ่งเงินเก็บนี้เป็นอะไรที่เราแทบจะไม่แตะต้องเลย
ยกเว้นจะซื้อของสักชิ้น ซึ่งเราไม่ชอบเงินผ่อน มีบัตรเครดิตแต่ไม่เคยใช้ (เปิดเพราะแรงยุเพื่อน) คือไม่ชอบการเป็นหนี้
เมื่อไหร่ที่เงินเก็บก้อนนี้พร่อง เดือนต่อไปเราเติมชดเชย และใช้วิธีประหยัดเอา (ผ่อนกับตัวเองนั่นแหละ)

ชีวิตตอนนี้ไม่มีภาระอะไรคะ บ้านก็เช่านะ เรื่องบ้านขอเอ่ยในสปอยล์นะคะเผื่อใครขี้เกียจอ่าน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บ้านหลังนี้เป็นของแฟนเขาซื้อ โดยเรากับแฟนคบและอยู่กินกันเฉยๆ ไม่มีผูกมัดกัน เพราะแต่งงานกันไม่ได้
โดยเราช่วยค่าบ้านและสาธารณูปโภคเดือนละ 4,000.- แฟนเคยบอกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นบ้านหลังนี้ต้องเป็นของเรา
เพราะถือว่าเราช่วยเขาส่ง แต่เราไม่คิดจะหวังหรอกค่ะ อนาคตอะไรก็เกิดขึ้นได้
รถไม่มี แต่กำลังจะมี (แม่จะเอารถของแม่มาให้ใช้ โตโยต้าตูดเป็ดวางเครื่องใหม่ ส่วนแม่ซื้อคันใหม่ค่ะ) ซึ่งเราก็โอเค

ทุกวันนี้ใช้เงินด้วยความประหยัดมัธยัถส์มากกกกก ไม่กินไม่เที่ยว ไม่แต่งตัว อาหารเน้นซื้อของสดมาทำ นานๆกินนอกบ้านสักที
เที่ยวเหรอเน้น one day trip ใกล้ๆ ไปต่างจังหวัดนานๆที เมืองนอกไม่ต้องพูดถึง ไม่คิดไปเลย

วันนี้เราคุยกับกลุ่มเพื่อนในไลน์กลุ่ม มีกัน 3 คน เพื่อนก็พูดถึงว่าอยากจัดทริปไปเที่ยวกัน อยากเจอกันบ้าง
(คือเพื่อนเป็นข้าราชการเหมือนกัน แต่คนละหน่วยงาน) ซึ่งเราก็ออกตัวว่า
เรา - ข้าไม่มีตังค์ว่ะ
เพื่อน1 - อะไรว้า เก็บเงินดิ เก็บเดือนนิดละหน่อยค่อยไป
เรา - ก็เก็บนะ แต่ส่วนที่เหลือจากเก็บใช้รายเดือนก็หมดแล้วว่ะ
เพื่อน2 - .......(คนนี้เด็กสุด มันเลยได้แต่กดอ่าน)
เพื่อน1 - ก็ไอ้ที่เอ็งเก็บทุกเดือนๆน่ะ เจียดมาบ้างไม่ได้เหรอวะ
เรา - ก็.....ข้าเสียดายว่ะ กว่าจะเก็บได้
เพื่อน1 - เฮ้ย!!! มุงจะเข้มงวดกับตัวเองไปแล้ว ใช้เงินหาความสุขบ้างเล็กๆน้อยๆ ตูไม่ได้ชวนมุงไปหมดตัว
เรื่องชีวิตมุงอ่ะตูเข้าใจนะเว้ย แต่ถามจริงมีความสุขไหม

...
.....
.......

ยอมรับค่ะ ว่าแทบจะใช้เงินอย่างเข้มงวดมาก ทุกสิ่งที่ซื้อจะคิดแล้วคิดอีกว่าคุ้มไหม ควรไหม
ของบางอย่างที่เคยซื้อเพื่อหาความสุขให้ตัวเองอย่างหนังสือการ์ตูน ก็เลิกซื้อไป 2-3 ปี

ถามว่าในใจลึกๆ ก็อยากเที่ยวนะ เห็นใครไปไหนก็อยากบ้าง ช่วงเดือนตุลาคม เราจะได้ปรับขั้นเงินเดือนอีก
รับสุทธิ อยู่ที่ 19,000++ โดยเราตั้งเป้าจะเพิ่มเงินออมเป็น 6,500.- เลยมานั่งคิดๆดูว่า เราจะเจียดเก็บไว้เที่ยวบ้างดีไหม
ปกติเวลาเที่ยว เขาเอาเงินที่ไหนเที่ยวกันอ่ะคะ
เราเป็นคนไม่สันทัดเรื่องการวางแผนการเงินอะไรเลย สิ่งเดียวที่คิดได้คือ ออม ออม ออม แล้วก็ออม ลงทุนอะไรไม่เป็น

รบกวนร่วมแชร์ประสบการณ์การวางแผนทางการเงินของคุณบ้างสิคะ สิ่งที่เราทำมันดีแล้วหรือหย่อนหรือตึงไปไหม

ทำไมเราถึงบ้าบอออมเงินขนาดนี้ ขอใส่สปอยนะคะ เผื่อใครขี้เกียจอ่าน 555
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราเกิดและโตในตระกูลข้าราชการ โดยเราเป็นรุ่นที่ 3 ตา ยาย ปู่ พ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา เป็นข้าราชการซะส่วนใหญ่
แต่ครอบครัวเราไม่ได้ร่ำรวย พ่อเราเสียแล้วโดยเงินที่ได้มรดกจากพ่อแบ่ง 4 คน (แม่ พี่ น้อง เรา) ได้ไม่ถึง 1 แสนด้วยซ้ำ
เพราะตอนพ่อมีชีวิตอยู่ ก็กู้ทุกอย่างตามสูตรข้าราชการ ตรงนี้เราเลยไม่อยากเดินตามรอยพ่อ สมบัติอื่นๆไม่มี มีบ้าน 3 หลัง
แต่บ้านเราปลูกอยู่บนที่วัด ซึ่งวัดนี้สนิทสนมกับตระกูลมาตั้งแต่รุ่นยายจนมารุ่นแม่ แต่มารุ่นลูกหลานเริ่มห่างแล้ว เราเลยคิดว่า
อนาคตเกิดวัดไล่ทีจะทำอย่างไร เราอยู่ กทม.กับแฟน น้องซื้อคอนโด อยู่แถวสุขุมวิท มีแม่กับพี่ยังอยู่ที่บ้าน ตจว.
พูดง่ายๆก็คือ เราเป็นคนไม่มีสมบัติ หรือ มรดกอะไร เราเลยกลัวอนาคตเราจะไม่มี เลยบ้าเก็บเงินมากช่วงปีกว่าที่ผ่านมานี้