"ห้ามเปิดซับทุกชนิด"
มายืนยันอีกเสียง...อย่าพึงด่าเรานะ 555
จะอธิบายเท่าที่ทำได้ไม่เชื่อก็ไม่ต้องทำ...จบ
..............................................................................
การสื่อสารด้วยเสียงจะต่างกับตัวหนังสือแบบคนละขั้วกันเลย

ความยาก(ที่คุณคิดไปเอง)คือมันเร็วเกินไป และไม่เคลียร์พอ
ซึ่งมาจากคุณไม่มีประสพการณ์ และขาดทักษะการฟังที่ดีพอ
ขณะที่คุณก็เอาแต่หลีกเลียงมัน โดยเลือกไปใช้การอ่านแทน
ทำไม ๆ ๆ ๆ...
เพราะคุณ"กลัว"กลัวไม่รู้เรื่อง ก็เลยขอตัวช่วยด้วยการไปอ่าน
เป็นการเพิ่มภาระให้การฟัง สุดท้ายก็ไม่ได้ฟัง(จริงๆ) แต่กลับ
ภูมิใจว่าฟังรู้เรื่อง จะรู้เรื่องไปทำไม ในเมื่อทักษะการฟังเป็น 0
...................................................................................

ความง่ายของการสื่อสารด้วยเสียง(ที่คุณไม่เคยสนใจ)
คือ มันมีอารมณ์ มีความรู้สึกที่อยากสื่อสารส่งออกมากับเสียง
จังหวะช้าเร็วดังเบาสูงต่ำ การเน้นคำ การรวบคำ และการหยุด
แม้แต่เด็กก็รู้เรื่อง นั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้จากการอ่าน
เป็นเหตุให้เสียงในภาษาพูดแตกต่างจากตัวหนังสืออย่างมาก

การอ่านซับคือการกลับไปยึดติดกับเสียงเดิม ๆ ตามตัวอักษร
ทั้งที่เสียงพูดจริงเขาทั้งรวบคำ มีวรรค มีการเน้น เต็มไปหมด
แต่ไม่ได้ฟัง กลัวไม่เข้าใจสุดท้ายเลยฟังไม่เข้าใจเหมือนเดิม
..............................................................................
ใจความ...
ถ้าฟังจริงๆ น้ำเสียงสีหน้าท่าทางคุณรู้เรื่องไปครึ่งหนึ่งแล้วนะ
ต่อให้ไม่รู้เรื่องเลย นั้นก็คือของจริงที่ต้องเจอ เมื่อใช้ภาษาที่2
คนที่มีทักษะ จะไม่ตกใจ แต่จะโฟกัสไปที่การสื่อสารมากกว่า
เช่น เด็ก และ แรงงานต่างชาติ เขาไม่ได้มีทางเลือกอะไรให้
นอกจากพยายาม ๆ ฟังให้ออก สุดท้ายความพยายามก็ส่งผล
.................................................................................
การมีทักษะการอ่าน รู้ศัพท์ รู้ไวยากรณ์ ก็เป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว
แต่ควรแยกให้ออกว่าเรากำลังฝึกอะไร อย่าให้มันมาลบกวน

ถ้าอยากฝึกอย่างอื่น จะเปิดกี่ซับ เมื่อไหร่ก็ได้ ตามสบาย แต่...
ก่อนตัดสินใจเปิดซับ ให้แน่ใจว่าคุณต้องการหยุดฝึกการฟังแล้ว
.................................................................................
อธิบายได้แค่นี้แหล่ะ ถึงไม่เข้าใจ ก็อยากให้ลองดู ยกเว้น...
คุณไม่ได้มีเป้าหมายใน "การฟัง"ให้รู้เรื่องโดยไม่พึ่งอะไรเลย