ออกตัวก่อนว่าไม่ได้เป็นแฟนนิยาย ไม่รู้ด้วยว่ามันมีดราม่าเรื่องนี้ จนกระทั่งเมื่อเช้าได้มีโอกาสนั่งดูย้อนหลังตั้งแต่อีพีเจ็ด ก่อนหน้านั้นได้ติดตาม1-6ไปแล้วและเลิกติดตามไปตั้งแต่ละครดูเหมือนจะให้บทพระรอง(โยธา)ดำเนินเรื่องเด่นกว่าบทพระเอก(กวี) ส่วนหนึ่งที่อยากจะติดตามดูตั้งแต่เห็นทีเซอร์ที่โตโน่นำเเสดงและพล็อตเรื่องดูฉีกแนวดี  

แต่ดูไม่จบถึงอีพีล่าสุดหรอกค่ะ ดูถึงแค่แปดกับเก้าเท่านั้น มันอึดอัดจนต้องมาตั้งกระทู้ในพันทิพเสียก่อน เพราะอะไรรู้ไหมคะ
เพราะถ้าดูต่อ มันจะฝืนความรู้สึกเราโครตๆเลยค่ะ ไม่ใช่ฝืนเพราะอยากให้วสีคู่กับโยธานะ บอกตามตรงว่าเราแทบไม่อินกับโยธาและวสีเลยค่ะเพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่ได้คู่กันในตอนจบ แต่ที่มันฝืนเป็นเพราะพฤติกรรมน่ารังเกียจของตัวละครต่างหาก ตั้งแต่อีพีเจ็ดเป็นต้นมา ละเวงในร่างวสีทำตัวได้เสื่อมมาก ทั้งทำร้ายความรู้สึกของพ่อแม่วสี ทำร้ายจิตใจของผู้ชายที่วสีรัก คำพูดและการกระทำของนางแต่ละอย่างบ่งบอกได้มากว่านางเป็นคนที่ไม่มีหัวคิด ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่นึกถึงหัวอกคนอื่น แล้วที่สำคัญที่สุดนางไม่ได้สำนึกเลยว่าตัวเองเป็นผีที่มาอาศัยร่างของคนอื่นอยู่ ใช้ร่างของคนอื่นทำกรรมชั่วอยู่

บอกเลยว่าเป็นครั้งแรกที่ดูละครแล้วอยากตบนางเอกมากขนาดนี้
การกระทำและคำพูดกวีก็เลวร้ายพอๆกัน แต่ละอย่างบ่งบอกได้เลยว่าพระเอกของคุณคนนี้ไม่ได้มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่ในตัว(ฉากที่เรารู้สึกว่าเสื่อมที่สุดคือตอนที่กวีเกือบจะได้กับละเวงในร่างของวสี มันแสดงให้เห็นว่าผช.คนนี้ไม่มีความยับยั้งชั่งใจพอ) เป็นคนเลวที่ใช้ความรักมาเป็นข้ออ้างในการทำความเลว จ้องจะเป็นชู้กับเมียคนอื่นอยู่ท่าเดียวเพราะหัวใจมันเรียกร้องให้ทำอย่างนั้น ทุเรศมาก

ทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้เลยค่ะถ้าคนเขียนบทไม่เขียนบทให้วสีแต่งงานกับโยธา

ในเมื่อผู้จัดอยากให้วสีสมหวังกับกวี ก็ไม่ควรให้เขียนบทให้วสีแต่งงานกับโยธานะคะ ไม่ควรเลยจริงๆ มันมีการดำเนินเรื่องแบบสร้างสรรค์อีกหลายรูปแบบที่จะทำให้ละเวงสมหวังกับกวีโดยไม่ขัดตาคนดูและทำให้คนดูอินไปด้วยได้ แต่ผู้จัดและคนเขียนบททำได้ไม่ถึงค่ะ ถ้าคุณบอกว่าคุณทำดีที่สุดแล้วล่ะก็ เราคนนึงแระที่ไม่เชื่อ มันยังดีได้มากกว่านี้อีกเป็นร้อยเป็นพันเท่า และในเมื่อคุณเลือกจะยำบทประพันธ์จนเละขนาดนี้ คุณก็ควรต้องเปลี่ยนการดำเนินเรื่องใหม่ให้มันสมเหตุสมผลและดูดีขึ้นด้วยนะคะ เพราะสถานการณ์ในนิยายมันเอื้อให้คุณต้องสร้างละครตามนิยาย ไม่ใช่คิดจะเปลี่ยนบางจุดก็เปลี่ยน แต่ไม่เปลี่ยนเหตุการณ์ที่มันเชื่อมไปยังอีกจุดให้มันสมเหตุสมผล ละครมันถึงออกมาได้ไร้เหตุผล ไร้มิติสิ้นดี และไม่ใช่แค่อยากจะเปลี่ยนเพราะอยากหักมุม ไม่อยากเดินตามกระแสคนดูหรือแฟนนิยายเท่านั้น

ผู้จัดคงจะลืมไปว่าการเปลี่ยนบทประพันธ์มันให้ผลได้สองแบบ ถ้าเปลี่ยนแล้วมันดีก็ดีไปเลย แต่ถ้ามันเปลี่ยนแล้วแย่ มันก็จะฉุดให้ละครเรื่องนั้นดิ่งลงเหวไปด้วย

ประเด็นแต่งงานแล้วมีชู้มันเป็นประเด็นอ่อนไหวในสังคมมากเลยนะ บอกได้เลยว่าการที่คุณเขียนบทแบบนี้ก็เท่ากับสอนให้คนดูรู้สึกว่าการที่ชายหญิงคู่หนึ่งจะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองโดยไม่สนใจสังคมและสิ่งรอบตัวมันไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่สำหรับในความคิดของคนดูอย่างเรานะ แมร่งโครตจะผิดศีลธรรมเลยว่ะ เขียนออกมาได้ยังไงให้พระนางแฮปปี้แอนดิ้งกันเพราะคบชู้ ทุเรศสิ้นดี คนเขียนมันมีหัวคิดบ้างไหม เราว่าค่านิยมของผู้จัดและคนเขียนบทต่างจากเราพอดูเลยแระ...ต่างมากๆ

เลยอยากจะถามว่าผู้จัดต้องการคืนอะไรให้แก่สังคมตามที่คุณเคยพูดไว้หรอคะ? ช่วยตอบหน่อยได้มั้ย?
เพราะตั้งแต่ดูมาเราไม่เห็นว่าพระนางที่เป็นตัวละครดำเนินเรื่องมีอะไรให้น่ายกย่องเลยค่ะ มีแต่พฤติกรรมน่ารังเกียจของพระนาง ถ้าบอกว่าเล่นประเด็นเรื่องความรักหรือรักแท้...ในความคิดของเรากลับมองว่าละครเรื่องนี้กำลังสื่อให้เห็นภาพการส่งเสริมให้ผู้หญิงมีชู้ ทำตามใจตัวเองโดยไม่สนใจสังคมรอบข้างมากกว่า ใช้ความรักเป็นแค่ข้ออ้างเฮงซวยในการที่จะทำผิดได้โดยที่ตัวเองไม่ต้องรู้สึกผิดเท่านั้น

บอกตรงๆ ดูละครเรื่องนี้แล้วได้คติ(ที่คนดูอย่างเราคิดเอาเอง)มาอย่างหนึ่ง
มนุษย์เป็นสัตว์ประเสิร์ฐ ต่างจากสัตว์เดรัญฉาน ตรงที่มนุษย์สามารถห้ามความต้องการของตัวเองได้
ถ้าเห็นว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นมันไม่ถูกต้องหรือดีงาม
ดังนั้นถ้ามนุษย์คนหนึ่งห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้หรือบังคับให้ตัวเองอยู่ในศีลธรรมอันดีไม่ได้
มนุษย์คนนั้นมันจะต่างอะไรจากสัตว์เดรัญฉานกันล่ะ จริงไหมคะ