**นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะค่ะ ผิดอะไรก็ขออภัยด้วยน่ะค่ะ เรื่องมันอาจจะยาวหน่อยน๊าาาา ขอแจ้งก่อนนะค่ะว่าก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้ขึ้นมาแล้วคืออันนี้ http://ppantip.com/topic/34343795 แต่เราได้นำเรื่องมาเพิ่มเติมรายละเอียดแล้วเปลี่ยนเป็นกระทู้คำถามแทนค่ะ
      เริ่มเลยดีกว่าค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า เราเป็เด็ก ตจว สอบเข้าเรียนที่โรงเรียนในเมืองได้ พ่อกับแม่เลยให้ย้ายเข้ามาอยู่หอ เปืดเทอมวันแรกเรานี่ไม่รู้จักใครเลยค่ะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าทักใครก่อน ถ้าไม่สนิทกันจะพูดน้อยมาก (แต่ถ้าเพื่อนที่สนิทจะรู้ว่าเราบ้าขนานแท้555555)แต่พอผ่านไปอาทิตย์นึงเราก็เริ่มรู้จักเพื่อนในห้อง เริ่มปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ๆได้ แล้วก็มาถึงวันที่เราต้องเรียนวิทย์ซึ่งครูก็จะให้แบ่งกลุ่มๆละ 5 คน แต่กลุ่มของเราดันเกินมา 3 คน เรากับเพื่อนอีก 2 คนเลยแยกมาตั้งกลุ่มใหม่ เป็นคนดีไรงี้(ถุ้ยยยยยยยย) แล้ววันนั้นเองเราก็เจอกับเพื่อนผู้ชายคนนึง ขอแทนว่า p ละกันค่ะ p เป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกที่เราสนิทด้วยและสนิทที่สุด  มันจะชอบมากวนโอ๊ยเราบ่อยๆจนทำให้เพื่อนในห้องนี่แซวตล๊อดดดดดด เราก็แอบมีหวั่นไหวบ้างแต่ก็ไม่ได้อะไรมากบวกกับตอนนั้นเรามีคนที่คุยๆอยู่แล้ว พอผ่านไปซักสองสามเดือนคนที่เราคุยๆอยู่ดันไปมีแฟนจ้าาาาาา ตอนที่เรารู้นี่เซอร์ไพรส์บังไฟแตกเลยสิค่ะคุณผู้ชมมมมม ช่วงนั้นเราเฮิร์ตหนักมาก แทบไม่เป็นอันกินอันนอนเลยค่ะ ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะตัดใจได้  หลังจากนั้นก็มีคนเข้ามาจีบบ้างแต่เราก็ไม่สน(ไม่สวยแล้วยังจะเลือกอีกนะย๊ะหล่อน)เราใช้เวลาอยู่คนเดียวมาซักพักจนเริ่มชินๆละ และแล้วก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิง ไม่ใช่ละๆ55555 มีคนทักเฟซเรามา แล้วคนๆนั้นคือ p จ้าาาาาาาาาา อิฉันนี่ตกใจยิ่งกว่าลูกหมูกลายเป็นแมว (คือ p ไม่เคยทักเฟซเรามาตั้งแต่ที่เราแอดนางไปแล้วกว่านางจะรับแอดได้เป็นชาติ)
p : นิๆนอนยัง
เรา : ยัง ทำไม
p : ป่าว ถามเฉยๆ
เรา : คิดไงทักเฟซมา (มันกินยาไม่เขย่าขวดชัว!!)
P : ก็เห็นออนอยู่เลยทัก
เรา : อ๋อ
P : ขอเบอร์หน่อยดิ
เรา : ห๊ะ เอาไปทำไม (ในใจนี่มโนไปไกลละ ><)
P : เอามาเหอะน่า
เรา : เออๆ 090xxxxxxx ไปนอนละ เดี๋ยวตื่นสาย
P : เคๆ ฝันดีนะ
เรา : อ่าห๊ะ ฝันดีนะๆ
       ตั้งแต่วันนั้นเรากับ p ก็คุยเฟซกันทุกวัน จากที่ไม่คิดอะไรกลับต้องมาคิด ถ้าวันไหนเขาไม่ทักมานี่เหมือนขาดไรไป แล้วเย็นวันนึงจู่ๆก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา เราก็กดรับ ปรากฏว่าคนที่โทรมาคือ p จ้าาาาาา ก็คุยๆกันไป อยู่ๆเราก็นึกอยากลองใจนางเลยวางแผนถามไปว่าชอบใครในห้องที่สุด ที่เป็นผู้หญิงอะ p เลยถามเรากลับ เราเลยหลุดบอกไปว่าเป็นนางจ้าาาาาาตอนนั้นนี่เอาหัวมุดดินแทบไม่ทันร้องไห้ อยู่ๆนางก็พูดขึ้นมาว่าเค้าชอบแกนะ เรานี่บิด 360 องศาละค่าาาาาาอมยิ้ม07 (ในใจคิดตามแผนนน แหม๋ร้ายนะเรา)เราเลยถามว่าแล้จะเอาไงต่ออ่าาา
นางก็บอกก็ไม่เอาไง หลังจากสารภาพรักกันจบเรานี่ซักนางใหญ่เลยว่าชอบเราได้ไง ชอบตอนไหน ทำไมไม่บอกแต่แรก บลาๆๆ พอตอนเช้าที่เรามาโรงเรียนเรานี่มองหน้า p ไม่ติดเลย ก็คนมันเขิลอ่าาาาาาา>////< พอกลับไปมองวันเก่าก็คิดนะว่าเรากับ p ชอบกันได้ไง พอผ่านคาบแรกไปอยู่ๆเพื่อนคนนึงก็าก p ไปคุยไรซักอย่างซึ่งเรามีลางสังหรณ์แปลกๆว่าต้องเกี่ยวกับเราแน่เลย ไม่นานความสงสัยก็หมดไปเพราะเพื่อนคนที่ลาก p ไปคุยเดินมาถามเราว่า เรากับ p คบกันหรอ เรานี่รีบวิ่งไปหา p แล้วถามว่าบอกเพื่อนหรอว่าคบกัน ยังไม่ทันที่ p จะตอบ เพื่อนคนนั้นก็ประกาศไปทัวห้องว่าเรากับ p คบกันจ้า ทั้งห้องนี่แซวจนเรานี่ไปไม่เป็นเลยจ้าาาาาาา หลังจากวันนั้นเรากับ p ก็กลายมาเป็นแฟนกันโดยที่งงๆกันทั้งคู่
      หลังจากที่เรากับ p คบกันมาได้ประมาณเกือบสองอาทิตย์ เราก็นัดดูหนังกัน เป็นหนังเรื่องแรกแล้วก็เดทครั้งแรกส่วนใหญ่ทุกคนก็คิดว่าไปเป็นคู่แต่เปล่าเลยค่ะ มีเพื่อนอีก 3 คนไปด้วย(เราไม่กล้ามากัน 2 คน อาจเพราะเขิละมั้ง) หนังที่เราเลือกดูเป็นหนังรักฝรั่งค่ะเนื้อหาหนังซึ้งแล้วก็ซื่ออารมณ์ได้ดีมากค่ะ แล้วนั่นก็เป็นวันเปิดฉากการจับมือครั้งแรกของเรากับ p ค่ะ วันนั้น p ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวมาด้วย เราเห็น p นั่งกอดอกอยู่เลยถามว่าหนาวหรอ p ก็บอกใช่ แล้วนางก็เอื้อมมือมาจับมือเรา เรานี่ตัวแข็งเเลยค่ะทำไรไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้เอามือออก จนเพื่อนแซวว่าฮั่นแน่มือจับมงจับมือออ เรานี่ยิ้มไม่หุบเลยจ้าาาาา หลังจากดูหนัจบก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ เรากับ p นี่เรียกว่าตัวติดกันเลยค่ะ เวลาไปไหนก็ไปด้วยกัน ตั้งแต่คบกันมา p ไม่เคยล่วงเกินเราเลยค่ะ มากสุดก็แค่จับมือจับแก้ม(สุภาพบุรุษมาก ปลิ้มมม)พอถึงวันที่คู่รักต่างรอคอยนั่นก็คือวาเลนไทม์ เรานี่เตรียมของขวัญไว้ตั้งแต่ปีมะโว้ละคะ และแล้วก็ได้เวลาที่เพื่อนเราเตรียมการ ดึงเรากับ p มาหน้าห้องคนนี่ยืนมองเต็มเลยค่ะยังกับดูมวย แล้วก็ p เลยยื่นตุ๊กตาหมีตัวนึงมาให้เรา แล้วบอกว่าแฮปปี้วาเลนไทม์นะ เราเลยยื่นชื่อกุหลาบขาวให้ p แฮปปี้วาเลนไทม์เหมือนกันนะ แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังค่ะ (ใจเย็นนนนนนนน ยังไม่แก้ผ้าค่ะๆ5555) เราก็เขิลสิครับท่าน อมยิ้ม22
     หลังจากที่หายไปนาน หลังจากวันนั้นเรากับ p ก็คบกันมาเรื่อยๆ แต่ความรักก็ต้องมียิ่งนานไปก็ต้องมีจืดจางกันบ้าง จากที่คุยโทรศัพท์กันวันละหลายชั่วโมงก็กลายเป็นวันละสามสี่นาที จากที่คุยเฟซแล้วมีความสุข ยิ้ม หัวเราะ ก็กลายเป็นเศร้า ทะเลาะกันบ่อยมาก ตอนนั้นเราร้องไห้บ่อยมากค่ะ p ไม่เคยรับรู้อะไรเลย เวลาที่เราโกรธหรืองอนเขาก็จะเห็นเป็นเรื่องขำๆ หรือบางที่แทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็นอะไร เราพยายามจะปรับตัวเข้ากับ p ให้เหมือนวันแรกที่คบกัน แต่เหมือนว่ามีแค่เราที่พยายามเข้าหาแต่อีกฝ่ายตีตัวออกห่าง จนวันนึงเราคิดว่าควรจะพูดกันตรงๆไปเลย ให้เข้าใจว่าเราคิดอะไรอยู่
เรา : เค้าถามไรหน่อยสิ
p : ว่าไง
เรา : ทำไมแกต้องเปลี่ยนไปด้วยอะ
p : เปลี่ยนอะไร
เรา : ก็ทำไมแกไม่คุยกับเค้าเหมือนเดิม ไม่ทำตัวเหมือนเดิม เวลาที่เค้าร้องไห้ เค้าโกรธ เค้างอน แกเคยรู้เคยสนใจบ้างมั้ย ทุกวันนี้เค้าพยายามแล้วนะที่จะทำให้เราเหมือนเดิม แต่แกก็ไม่เคยรู้อะไรเลย เค้าไม่ไหวแล้วอะ
p : แล้วแกเป็นอะไร เค้าก็ไม่ได้เปลี่ยนนิ
เรา : ทำไมแกไม่เข้าใจเค้าบางเลยวะ
p : ก็เข้าใจอยู่นี่ไง เค้าขอโทษแล้วกันที่เปลี่ยนไป จะทำตัวให้ดีขึ้นนะ
วันนั้นก็คุยกันนานมากค่ะ เรานี่คุยไปน้ำตาไหลไป จนในที่สุดก็จบลงด้วยดี แต่พอผ่านไปเราก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ เราก็ได้แต่อดทนเพราะรัก p มาก จนมาถึงช่วกีฬาสีค่ะ เราก็ลงสมัครเป็นนักกีฬาแบตค่ะ แล้วก็ได้เจอรุ่นพี่คนนึง ขอใช้แทนว่า s ละกันค่ะ พี่ s อยู่สีเดียวกันกับเราแต่เราไม่รู้มาก่อน พี่เขามาขอตีด้วย เราก็ไม่ได้คิดอะไร พอเวลาผ่านไปประมาณเดือนนึงอยู่ๆพี่ s ก็บอกเพื่อเราว่าชอบเรา เรางงๆอยู่ว่าจะมาชอบเราได้ไงเรามีแฟนแล้วนะ แล้วเย็นวันนั้นพี่ s ก็แอดเฟซมาค่ะ แล้วก็ทักมาคุยกับเราแล้วพี่เขาก็บอกว่าชอบเรา  เราก็บอกไปว่าเรามีแฟนแล้วนะแต่พี่เขาก็บอกจะรอวันที่เราเลิกกับแฟน เราก็คิดว่าพี่เขาคงพูดไปงั้นแหละก็เลยไม่ได้อะไรด้วย ตอนนั้น p ก็รู้ค่ะว่าพี่คนนี้ชอบเราเพราะเราก็บอก ไม่อยากปิดบัง ทุกวันที่เราตีแบต p ก็จะตามมาด้วย ไม่รู้ว่าอยากมาตีหรือหึง 55555 แต่พี่ s ก็มีควาพยายามค่ะ ย้ำทุกวันว่าเมื่อไหร่จะเลิกกับแฟน (สงสัยนึกว่าเราเป็นปลาทอง ฉันคนนะย๊ะ - - จะถามไรนักหนา)จนีอยู่วันนึงอยู่ๆพี่ s ดันมาโพสหน้าวอลเราค่ะ เราจำเนื้อหาที่โพสไม่ได้ แต่ประมาณว่าพูดหยอกๆ แล้วอี่โพสนี่แหละค่ะเป็นจุดเริ่มต้นของความร้าวฉาน