สวัสดีค่ะ จขกท.อายุ15 อยู่โรงเรียนหญิงล้วนต่างจังหวัดแห่งหนึ่งเรื่องที่จะกล่าวต่อไปนี้จะเปลี่ยนแปลงข้อมูลบางส่วนนะคะ แต่เค้าโครงเรื่องยังเหมือนเดิม จขกท.คุยได้กับเพื่อนทุกคน แต่ไม่มีสักคนเลยที่จขกท.ไปหาได้เสมอ เล่าได้ทุกเรื่อง คือไม่มีเพื่อนที่สนิทจริงๆอะค่ะ คือมีคนนึงชื่อแนน จขกท.ถือว่าแนนเนี่ยสนิทกับจขกท.มากสุด แต่แนนเค้าไม่ได้คิดอย่างนั้นนะสิคะ เค้ามีเพื่อนที่เค้าสนิทมากกว่าจขกท.  เพราะฉะนั้น อย่างเช่นเวลาพัก กลุ่มพักของจขกท.มี7คน เค้าเดินกันเป็นคู่ๆ แล้วจขกท.จะต้องเป็นคนที่เดินคนเดียวละเดินช้าที่สุดด้วย ทั้งเวลาที่ล้อมวงคุยกัน เค้าทำตัวเหมือนไม่มีจขกท.อยู่ในกลุ่ม เค้าคุยกันเอง หรือเวลาเล่นหรือทำกิจกรรมอะไร เค้าชวนกันทุกคน ยกเว้นจขกท.  บางทีก็ไม่เข้าใจว่าจขกท.ทำอะไรผิด พวกเขาขอให้จขกท.ทำอะไร จขกท.ก็ทำให้ และจขกท.ก็พยายามจะไนซ์กับทุกคน แต่ทุกคนทำตัวเหมือนไม่เห็นจขกท.อยู่ในสายตา อาจจะเป็นเพราะว่าในกลุ่ม จขกท.ไม่ดังมากที่สุด(คนรู้จักแทบไม่มี) ไม่กล้าทำกิจกรรมที่พวกดังๆเค้าทำกันอย่างเช่น เชียร์ลีดเดอร์ นางรำ หรือเล่นกีฬา เพราะจขกท.ไม่มั่นใจในหน้าตารูปร่างตัวเอง ถามว่าจขกท.น่าตาน่าเกลียดมั้ย...ก็ไม่นะคะ จขกท.พยายามดูแลตัวเองและมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น พอตอนพักบ่าย (ลงหรือไม่ลงก็ได้) เขาลงไปพักกัน จขกท.ก็ต้องอยู่บนห้องคนเดียว เพราะพวกเขาก็มีกลุ่มของเขากัน พอตอนเลิกเรียน จขกท.ก็ต้องรอพ่อมารับประมาณ50นาที เพราะท่านเลิกงานพร้อมกับที่จขกท.เลิกเรียน จขกท.ก็ต้องนั่งรอคนเดียว เพื่อนๆก็มีแต่เป็นกลุ่มที่สนิทกันเองของเขา คือต้องเข้าใจนะคะว่ารร.จขกท.ค่อนข้างแบ่งแยกชนชั้น ดังไม่ดัง สวยไม่สวย เพราะฉะนั้นพวกไม่ดังอย่าหวังจะคบหรือตีสนิทพวกดังๆเลยค่ะ จขกท.เคยเห็นตัวอย่างคนไม่ดังทำเป็นเข้าไปเนียนคุยด้วย เท่านั้นแหละทั้งกลุ่มเบะปาก พูดจาแซะคนนั้นใหญ่เลย จขกท.ไม่อยากเป็นแบบนั้นค่ะ เลยต้องรอคนเดียว กลับรถรร.ก็แพง กลับบ้านเองก็กล้าๆกลัวๆ กิจกรมหลังเลิกเรียนก็เต็มหมดแล้ว จขกท.ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ อยากมีสังคมเพื่อนเยอะๆ อยากมีเพื่อนยอมรับ  อยากมีเพื่อนดีและจริงใจ เครียดมากต้องกลับมาร้องไห้ที่บ้านไม่รู้กี่ครั้งแล้ว รบกวนช่วยกันแนะนำด้วยนะคะ