เอาตามประสบการณ์ตรงตอนผมอยู่ ม2 จะเรียกว่าผมติดเกมส์เลยก็ได้นะ
ช่วงนั้น Ragnarok N-Age ผมเป็นเหมือนน้องคุณเลยคือเลิกเรียนวิ่งกลับบ้าน
ไปร้านเกมเล่นเกม

พอนึกย้อนไปคือตอนนั้นผมเองก็ไม่คิดอะไรเลยจริงๆ ไม่เข้าใจคำว่าอนาคต
ไม่เข้าใจว่าเกมมันจะทำให้ชีวิตเราแย่ยังไง
เพราะเด็กยังคิดไม่เป็น ด้วยอ่อนทั้งความรู้ อ่อนทั้งประสบการณ์ ถ้าว่ากันตามตรงเด็ก ม2
มันก็คือเด็กที่พึ่งพ้นจาก ป6 มาได้ปีเดียว จากที่เคยเป่ากบ เขี่ยการ์ดยูกิ
ต้องออกมาอยู่ในสังคมรวม เห็นเทคโนโลยี เห็นสิ่งของที่เค้าไม่มีโอกาสได้จับต้อง
เค้าเห็นผู้ใหญ่ เห็นพี่ ม.ปลาย เห็นพี่นักศึกษาเล่นได้ ทำไมเค้าถึงจะเล่นไม่ได้

ผมเองโชคดีว่าได้เพื่อนดี เพื่อนๆในห้องผมเล่นกีฬากันหมด พอเย็นๆมันก็จะชวนผมเล่นบาส
เล่นไปเล่นมาชักติดบาสมากกว่าติดเกมส์ ช่วง ม ปลายเลยกลับมาตั้งใจเรียน

ถ้าถามผมว่าจะทำยังไง ก็อย่างที่ผมบอกไปข้างต้นแหละครับว่าเด็กยังคิดไม่รอบคอบ
จึงเป็นหน้าที่ผู้ใหญ่อย่างเราที่จะต้องดูแลเขาครับ ผมแนะนำให้หากิจกรรมอื่นให้เค้าทำ
ลองชวนเค้าไปดูหนัง หรือให้เค้าหากิจกรรมอื่นทำเช่น เรียนดนตรีพวกกีต้า กลอง อะไรที่มันเท่ห์ๆ
เค้าจะได้มีแรงจูงใจที่จะทำ เพราะตอนนี้ที่เค้าติดเกมผมมองว่าเพราะมันสนุก มันมีเรื่องให้เค้าคุยกับเพื่อน
ให้เค้าเข้าสังคมกับเพื่อนเค้าได้ ถ้าเราหากิจกรรมอื่นมาให้เค้าทำแทนได้ เค้าก็จะค่อยๆลดความสนใจจากเกมส์ลง
จากที่เคยเล่นทีละ 4-5 ชม มันก็จะลดลงเรื่อยๆ อาจไม่ถึงกับเลิกขาด เพราะเกมส์มันก็ยังเป็นสื่อบันเทิงที่
หลายๆคนเลือกใช้คลายเครียด เหมือนที่คนอื่นเลือกหนังสือ หรือเลือกดูหนังดูละคร
ยังไงก็ลองดูนะครับ เป็นกำลังใจให้ ดีใจแทนน้องชายจริงมีพี่สาวเป็นห่วง