สวัสดีค่ะเพื่อนๆวันนี้เรื่องที่เราจะมาเล่าเกิดขึ้นกับเรามาซักพักแล้วค่ะ เป็นเรื่องที่เราอึดอัดใจมากกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมานาน
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งมานานแล้วค่ะประมาณ2ปีเศษๆได้ ก็รักๆเลิกๆมาเรื่อยๆพ่อแม่เราไม่ชอบเค้าเพราะเค้าเป็นคนไม่เอาไหนเลยไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจตลอดระยะเวลา1ปีแรกเราทนกับเค้ามากเพราะรักมากและมีเรื่องบางเรื่องผูกเราไว้กับเค้าด้วยค่ะ เค้าทำร้ายเราสารพัดเลยไม่ว่าจะเป็นทั้งร่างกายจิตใจ คำพูดแต่ละคำที่ออกมาจากปากรุนแรงมากแต่เราก็ทนนะคะเพราะรักคำเดียว จนมาช่วงปีหลังเราเริ่มทำใจได้ก็เริ่มดีขึ้นบางเรื่องทนบ้างไม่ทนบ้าง จากที่เคยง้อทุกเรื่องก็กลายเป็นง้อบ้างไม่ง้อบ้างกลับมารักตัวเองดูแลตัวเองมากขึ้นแต่ก็ยังคบกันอยู่
ย้อนไปก่อนหน้านี้ประมาณช่วงกลางๆปี เรากับเค้าก็ยังคบกันอยู่นะคะกระท่อนกระแท่นกันไป ด่ากันบ้าง รักกันบ้าง เป็นบางที จนมีผู้ชายคนนึงเข้ามาค่ะจริงๆจะไม่เรียกว่าเข้ามาก็ได้นะคะเพราะเค้าเป็นคนที่เรารู้จักดีอยู่แล้วรู้จักทั้งเราและแฟนเรา รับรู้ความเป็นไปของเราอยู่เรื่อยๆในรูปแบบเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทแต่เวลาคุยกันจะรู้สึกสนิทมากคลิกกันง่ายมาก แต่ครั้งนี้ที่เราบอกว่าเค้าเข้ามาคือเข้ามาในรูปแบบอื่นค่ะเข้ามาจีบเรา มาคอยดูแลเทคแคร์เอาใจใส่เหมือนเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของเรา ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าใช่เลยคนแบบนี้แหละที่เราตามหา เราเลยค่อยๆตีตัวห่างออกมาจากแฟนเราค่ะเหมือนเค้ารู้นะคะว่าเรากำลังมีคนอื่นจากที่เคยไม่สนใจ เอะอะก็โมโหโวยวายด่าเราสารพัดเปลี่ยนเป็นอีกคนเลยค่ะกลับมาตามมาเอาใจพูดดีกับเราพาเราไปทุกที่ กลับมาตามเราคอยหึงหวง ผ่านไปซักพักก็มีคนมาเจอค่ะเจอเรากับอีกคนไปกินข้าวด้วยกันแล้วถ่ายรูปไปให้แฟนเราดูก็เป็นเรื่องราวใหญ่โตเลยค่ะ เรากับอีกคนเลยตัดสินใจว่าจบทุกอย่างไว้แค่นี้เรากลับไปหาแฟนเราทำในสิ่งที่ถูกต้อง เค้ากลับไปใช้ชีวิตของเค้า เราสองคนจากที่เคยรู้จักเห็นหน้ากันแล้วยิ้มทักทายกลายเป็นต้องคอยหลบหน้ากันเหมือนไม่เคยรู้จัก ถึงตอนนี้เวลาผ่านมาหลายเดือนแล้วเค้าก็มีชีวิตของเค้าเราก็มีชีวิตของเรากัแฟนคนเดิมแต่ใจเรากลับคิดถึงอีกคนตลอด แต่เหมือนเราไปไหนจากแฟนคนนี้ไม่ได้ความผูกพันมันมากกว่านั้น อยู่กันไปแบบต่างคนต่างทนกันทะเลาะกันก็ไม่มีใครยอมใคร ด่ากันรุนแรงสารพัดและเค้าจะคอยพูดถึงเรื่องนั้นตลอดเลยทำให้เรายิ่งเสียดายกับความรู้สึกดีๆระหว่างเราเรากับอีกคนมากเข้าไปใหญ่
ถึงตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าเค้าจะเป็นยังไงมีใครไปรึยัง หรือเค้าจะยังคิดถึงเราอยู่ แต่ในใจเราต่างก็รู้กันดีตั้งแต่แรกค่ะว่าเป็นไปไม่ได้คงเป็นความผิดเราสองคนเองที่ไม่รู้จักหยุดมันตั้งแต่แรก เฮ้ออ
เพื่อนๆใครเคยตกอยู่ในสภาวะแบบนี้บ้างคะแล้วตัดสินใจทำกันยังไง มาเล่ากันฟังหน่อยนะ
ผิดที่มันเป็นไปไม่ได้ TT
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งมานานแล้วค่ะประมาณ2ปีเศษๆได้ ก็รักๆเลิกๆมาเรื่อยๆพ่อแม่เราไม่ชอบเค้าเพราะเค้าเป็นคนไม่เอาไหนเลยไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจตลอดระยะเวลา1ปีแรกเราทนกับเค้ามากเพราะรักมากและมีเรื่องบางเรื่องผูกเราไว้กับเค้าด้วยค่ะ เค้าทำร้ายเราสารพัดเลยไม่ว่าจะเป็นทั้งร่างกายจิตใจ คำพูดแต่ละคำที่ออกมาจากปากรุนแรงมากแต่เราก็ทนนะคะเพราะรักคำเดียว จนมาช่วงปีหลังเราเริ่มทำใจได้ก็เริ่มดีขึ้นบางเรื่องทนบ้างไม่ทนบ้าง จากที่เคยง้อทุกเรื่องก็กลายเป็นง้อบ้างไม่ง้อบ้างกลับมารักตัวเองดูแลตัวเองมากขึ้นแต่ก็ยังคบกันอยู่
ย้อนไปก่อนหน้านี้ประมาณช่วงกลางๆปี เรากับเค้าก็ยังคบกันอยู่นะคะกระท่อนกระแท่นกันไป ด่ากันบ้าง รักกันบ้าง เป็นบางที จนมีผู้ชายคนนึงเข้ามาค่ะจริงๆจะไม่เรียกว่าเข้ามาก็ได้นะคะเพราะเค้าเป็นคนที่เรารู้จักดีอยู่แล้วรู้จักทั้งเราและแฟนเรา รับรู้ความเป็นไปของเราอยู่เรื่อยๆในรูปแบบเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทแต่เวลาคุยกันจะรู้สึกสนิทมากคลิกกันง่ายมาก แต่ครั้งนี้ที่เราบอกว่าเค้าเข้ามาคือเข้ามาในรูปแบบอื่นค่ะเข้ามาจีบเรา มาคอยดูแลเทคแคร์เอาใจใส่เหมือนเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของเรา ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าใช่เลยคนแบบนี้แหละที่เราตามหา เราเลยค่อยๆตีตัวห่างออกมาจากแฟนเราค่ะเหมือนเค้ารู้นะคะว่าเรากำลังมีคนอื่นจากที่เคยไม่สนใจ เอะอะก็โมโหโวยวายด่าเราสารพัดเปลี่ยนเป็นอีกคนเลยค่ะกลับมาตามมาเอาใจพูดดีกับเราพาเราไปทุกที่ กลับมาตามเราคอยหึงหวง ผ่านไปซักพักก็มีคนมาเจอค่ะเจอเรากับอีกคนไปกินข้าวด้วยกันแล้วถ่ายรูปไปให้แฟนเราดูก็เป็นเรื่องราวใหญ่โตเลยค่ะ เรากับอีกคนเลยตัดสินใจว่าจบทุกอย่างไว้แค่นี้เรากลับไปหาแฟนเราทำในสิ่งที่ถูกต้อง เค้ากลับไปใช้ชีวิตของเค้า เราสองคนจากที่เคยรู้จักเห็นหน้ากันแล้วยิ้มทักทายกลายเป็นต้องคอยหลบหน้ากันเหมือนไม่เคยรู้จัก ถึงตอนนี้เวลาผ่านมาหลายเดือนแล้วเค้าก็มีชีวิตของเค้าเราก็มีชีวิตของเรากัแฟนคนเดิมแต่ใจเรากลับคิดถึงอีกคนตลอด แต่เหมือนเราไปไหนจากแฟนคนนี้ไม่ได้ความผูกพันมันมากกว่านั้น อยู่กันไปแบบต่างคนต่างทนกันทะเลาะกันก็ไม่มีใครยอมใคร ด่ากันรุนแรงสารพัดและเค้าจะคอยพูดถึงเรื่องนั้นตลอดเลยทำให้เรายิ่งเสียดายกับความรู้สึกดีๆระหว่างเราเรากับอีกคนมากเข้าไปใหญ่
ถึงตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าเค้าจะเป็นยังไงมีใครไปรึยัง หรือเค้าจะยังคิดถึงเราอยู่ แต่ในใจเราต่างก็รู้กันดีตั้งแต่แรกค่ะว่าเป็นไปไม่ได้คงเป็นความผิดเราสองคนเองที่ไม่รู้จักหยุดมันตั้งแต่แรก เฮ้ออ
เพื่อนๆใครเคยตกอยู่ในสภาวะแบบนี้บ้างคะแล้วตัดสินใจทำกันยังไง มาเล่ากันฟังหน่อยนะ