สวัสดีคะ เพื่อนๆชาวพันทิป เคยเป็นกันความรู้สึกแบบนี้ไหม?
อกหักเสียใจจากคนที่เคยรักมากๆ จนวันหนึ่งเรามีรักครั้งใหม่ แต่เรากลับไม่กล้าคบเขา เพราะความกลัวจากอดีตมันฝังใจเรามาจนถึงทุกวันนี้..
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเคยมีแฟนนะเป็นรุ่นน้องเราไปปีหนึ่ง เรารู้จักกันมาก็พอนานแหละ 5ปีจะ6ปีได้แล้วมั้ง เราก็รู้จักกันตั้งแต่อยู่มอต้นแล้วแหละ จนตอนนี้จะมอหกอยู่แล้ว ที่เรารู้จักกันก็เพราะความเฟรนลี่ของเด็กคนนี้อะแหละ พอวันแรกที่เราได้เจอมันก็พูดเยอะมากๆอะ พูดเยอะลามจนมาพูดกับเราเฉยเลย  ไอ่เราก็งง ไอ่เด็กนี่มันใครวะเนี้ยยยย แถมไม่พอให้เราช่วยทำนั้นทำนี่ เราก็ทำๆไปเพราะก็เฟรนลี่อะเนาะ  จะว่าแรดก็ได้ ฮ่าๆๆ ก็ถูกชะตากับมันไปละนี่ ก็นั้นแหละค่ะ ดั้นนนนนดันนนทะลึ่งง ไปชอบเด็ก ก็เขาว่ากินเกแล้วเป็นอมตะ ก็อยากลิ้มลองรสชาติเด็กๆซะหน่อยยย เป็นไงล้ะ เจ็บสิคะ เจ็บตั้งแต่แรกเริ่มที่ชอบเลยจ้า ตอนแรกก็แอดเฟสคุยๆกันไป เรื่อยๆ เราเป็นคนตรงๆอะ ชอบก็บอกชอบแบบหน้าด้านๆเลย วันนั้นเราเลยบอกกับเขา ว่าเราชอบอยากจีบ อุ่ยๆๆผู้หญิงจีบชายก่อนสมัยนี้คงไม่ผิดแล้วเนาะ เอ้อออออลืมบอกไปอย่างหนึ่งงงง  ว่าตอนนั้นที่จริงเรามีแฟนอยู่แล้วคนหนึ่ง พอเจอเด็กคนนี้เราที่แทบวิ่งไปบอกเลิกแฟนแถบไม่ทัน555555 จริงๆไม่ขนาดนั้น ก็ผ่านไปหลายวันเหมือนกันที่เราพยายามถามตัวเองว่าเลิกดีไหม ผลสุดท้ายเรายอมเลิกกับแฟนเพื่อมาจีบเด็กคนนี้อย่างจริงจัง จีบกี่ครั้งๆๆก็ไม่ติด ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่ก็ยังชอบอยู่เหมือนเดิม แต่ทำไงได้อะเขาไม่เอาเรา เราก็ควรพอ บอกเลยจีบจนคิดว่าชาตินี้ขอได้แค่ชอบก็พอไม่คบแล้วก็ได้ แต่มันดันนนนน มาขอเราเป็นแฟน อ้ะอ้าววอ่าวว ทำไงอะ ตอบเป็นแฟนสิ รอช้าไรหล่ะ
หลังจากนั้น.. เราก็เป็นแฟนกันนะสิ แต่มันก็ไม่ได้แฮปปี้ตลอดหรอก เรื่องดราม่าก็ตามมา เพราะคบกันได้แค่ไม่กี่เดือนเอง น้อยกว่าที่เราตามจีบซะด้วยซ้ำ คือแบบเราเสียใจอะ หุ้ยยยยย พยามมานานขนาดนี้แต่ได้คบแปบเดียว เพราะไร แต่ก็ช่างเหอะ อย่างน้อยก็ได้คบละหว้า (ปลอบใจตัวเองไปงั้นจริงๆเสียใจมาก) ตอนนั้นเขามีแฟนใหม่ เราก็ยังรักเขาเหมือนเดิม และเราก็มีบ้างดิแฟนใหม่เนี้ยยย ตอนนั้นมีเพื่อนในห้องเดียวกันเนี้ยยเข้ามาชอบเรา ทำดีกับเรา ให้เราได้ทุกอย่างอะ คุยๆไปคบเมร่งงงเลย555555 ตอนแรกก็คิดว่ารักเพื่อนคนนี้นะ ลืมไปแล้วแหละ ไอ่เด็กบ้าคนนั้น แต่จริงๆๆแล้วไม่เลยอะ ไม่เคยลืมมันเลย เราคบกับเพื่อนเราคนนี้ก็เกือบปีมั้ง หรือถึงปี หรือปีครึ่ง หรืออะไรโอ้ยยยช่างเถอะ แต่ถือว่านานมากก็แล้วกัน5555555

ตอนแรกเราคิดว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเด็กนั้นแล้ว แต่ไม่จริงเลย ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้เลิกกับคนที่ยังคบอยู่นะ วันหนึ่งเด็กคนนี้กลับมาทักเรา มาคุยกับเราดีมากๆอะ ดีแบบใส่ใจเราทุกอย่างทั้งที่ไม่เคยทำ ขนาดตอนที่คบกันยังไม่ใส่ใจเราขนาดนี้เลย ก็คุยไปสักพัก ก็เกิดคำถามขึ้นมาว่า “เราเลิกกับแฟนยัง”  ตึงตึงตึ!! ไม่รู้ทำไมเราถึงตอบไปว่าเลิกกันนานแล้ว โอ้ยยยย เลวใช่ปะละ นั้นสิทำไมเราเลวได้ขนาดนี้ เรากำลังจะทิ้งคนที่รักเรามาก ทิ้งคนที่ให้เราได้ทุกอย่าง อยากได้อะไรได้หมด ใช้ชีวิตสบายๆ กระเป๋าตังมันหนัก เลี้ยงเราได้ตลอด แต่เรากำลังจะเลือกคนที่เด็กกว่า เลี้ยงเราแบบสบายๆไม่ได้  ไม่ได้เที่ยวห้าง อยู่กันแบบบ้านๆ
เอ่อออ แล้วไอ่เด็กนี่มันอะไรนักหนา มันมีค่ากับขนาดนั้นเลยหรอ ที่วันไหนเบื่อก็ทิ้งเรา วันไหนเหงาก็กลับมารัก ไอ่เราก็รู้ทั้งรู้แต่ยังโง่แกล้งไม่รู้ โง่ยอมที่จะกลับหาเขาง่ายๆอีก จนสุดท้ายเราก็เลิกกับแฟนอีกตามเคย เพื่อกลับมาคบกับเด็กคนนี้ ควายล้วนๆไม่มีวัวผสม ยังไม่รู้ตัวอีกวิบัติททางหัวใจมันกำลังเข้ามา กำลังจะทำลายชีวิตแก หึหึ
เห้ยยยยยยยยยยยแกรรรรร
แต่ครั้งนี้มันฟินเวอร์อะ ความรักมันดีมาก มีแต่คนพูดเห้ยยยยคู่นี้ยังไง กลับไปคบกันได้อยู่เว้ย รีเทรินด์ไหวอยู่ได้ไง เห้ยยยยเชียร์มานานแล้ว เห้ยยยมันใช่อะชอบคู่นี้เมร่งน่ารักดี กูว่ากับมันสมกันสุดๆแล้ว เอ้ยๆไม่อยากจะอวด เด็กนี่ไม่เคยเอาแฟนคนไหนที่คบมาเปิดตัวอะไรปานนี้ เขาพาเราไปงาน งานหนึ่งขอไม่พูดละกันว่างานอะไร คือแบบงานนี้เป็นงานที่คนเยอะมากกกกก วัยรุ่นชอบเที่ยว เขาก็พาไปเราไปด้วย พาเราเดินทั่วงานเลยจ้า จับมือกรุ้งกริ้ง ไม่แคร์สายตาใคร สาวๆ เด็กๆในคลังของมันเลยจ้า สาวมันก็มองเลยจ้า อ้าวววตรูจะโดนตบปะวะเนี้ยย แต่ไม่หรอกพวกมันคงไม่กล้า เพราะข้าคือเจ้าของ พวกแกก็ได้แต่มองไปละเส้ อิจฉาละเส้ ซะใจเบาๆ คือแบบตั้งแต่งานนั้นอยากจะบอกว่า เด็กๆๆสาวๆๆ ในคลังมันนะ หายเกลี้ยงเลยจ้า อันนี้ชอบเบาๆ อิอิ เพราะเราเป็นคนรักเดียวใจเดียวไม่เลียวมองใคร ไม่อยากให้ใครยุ่งกับแฟนเรา ใครยุ่งเราตบ ตบไม่ได้ก็ตบแฟนตัวเองแทนละกัน555555
ผ่านมาหลายวัน หลายเดือน เราก็ยังรักกันดีทุกอย่างโอเคไปซะหมด ทั้งเพื่อนเขาเพื่อนเรา เราเข้ากันได้ทุกฝ่าย และครอบครัว ทั้งสองฝ่ายรับรู้ไปมาหากันตลอด ครอบครัวโอเคดีไม่ว่าอะไรแต่ก็คบกันในกรอบนะ ไม่ได้ออกนอกทางเสียหายอะไร เราก็ใช้ชีวิตแบบคนมีแฟนปรกติทั่วๆไปเหมือนคู่อื่นๆ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยก็มากมาย พาเราเกือบไปตายมาแล้ว ขับรถตกเหวจ้า มาคิดทีหลังแล้วขำตลกฮาๆ ไม่ถึงกับเรียกว่าเหวหรอกนะ ถ้าเหวก็คงไม่น่าจะรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ก็แค่โค้งหักซอกเล็กน้อย คอรถหักไม่ทัน หลับตาสองวิ โคล้มมมมมมม ร่างเราปลิวออกจากรถ มือที่จับเอวไว้หลุดออกจากเอวนั้น แต่การที่มือหลุดออกก็ใช่ตัวเราจะแยกออกจากกันนะ ตัวเราที่กลิ้งล้มลงยังกลิ้งทับบนร่างของเขาตลอด หัวเราฟาดกับพื้น หลับไปสักสองสามวิ เขาพยามปลุกเราให้ตื่น โดยที่ไม่แคร์เลยว่าเขาเจ็บมากกว่าเราด้วยซ้ำ หลังจากตกดอยมา ก็เมาต่อเลยจ้า เราเมาแทบเดินไม่ได้ เขาก็ดูแลเราทุกอย่าง จับเราใส่รองเท้า พาเรากลับบ้าน ดูแลอย่างดี จากนนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดอะ ใช้ชีวิตแบบคู่รักที่ทุกอย่าลงตัวหมดแล้ว ตอนที่คบก็มีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไป ผ่านอะไรร้ายๆ ความลำบากของชีวิต ผ่านมาหมดทุกอย่าง จนคนรอบข้างแซวๆเล่นๆแต่งงานเมื่อไรอย่าลืมชวนด้วยนะ ช่วงนั้นเป็นช่วงสงกานต์พอดี ก็ไปรดน้ำดำหัว คนแก่แถวบ้านเขาก็ให้พรมา ตบท้ายด้วยอยู่ด้วยกันไปนานๆจนแก่เฒ่า จะไปทิ้งกัน โอ้ยยยยย คือตอนนั้นโครตดีอะ โครตมีความสุข คือแบบคิดว่าชาตินี้เอาคนนี้ละหว้า ไม่เอาใครอีกแล้ว
เอาจริงๆแล้วคนเราเกิดมาไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตใคร แม้กระทั่งตัวเราเอง ตายไปเราก็ไม่สามารถเอาร่างกายของเราไปได้ เหลือไว้แค่ร่างกายที่ไร้วิญญาณ (เริ่มหลอนซะแหละ)
มาต่อกันเลยเน้อะ..
เรากับเขาก็คบกันมาได้อีกปีกับอีกสองเดือนได้แหละ พอถึงเวลาที่ทุกอย่างเริ่มพัง
มันกำลังจะจบลง ด้วยความเฉยชา เราก็เริ่มทะเลาะกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันเรื้อยรัง ทำไงก็ไม่หายสักที ทะเลาะกันแรงขึ้นมาทุกวัน จนวันสุดท้าย วันที่เราตัดสินใจบอกลา พร้อมกับคราบน้ำตาที่ไหลลิน … ป่าวหรอกที่จริงตอนนั้นมีความสุขดี ไม่มีน้ำตาสักหยด ทำเป็นเก่งหัวเราะร่าเริง อุ้ยยยมีความสุขดีไม่ตายหรอกแค่นี้เอง หาใหม่สิเสียดายทำไม ทำเป็นเก่งๆ เก่งได้ไม่กี่วันอะแหละสุดท้ายก็ซมซานกับไปหาเขา ตอนนั้นคิดวิธีการง้อได้น่ารักมากก ทำนองว่าแอบไปรอเขาที่บ้าน ติดโพสอิสขอโทษ เดินเข้าห้องทำซึ้งซะหน่อย แต่ก่อนหน้านั้นเราเปิดคอมเขาแล้วพบว่า เขาแอบกลับไปคุยกับแฟนเก่าเขาตอนนั้น คนที่เขาเคยทิ้งเราครั้งแรกแล้วไปมีใหม่ คือตอนนั้นจุก แทบทรุด คิดอะไรไม่ออก ถึงกับร้องไห้โฮออกมาหนักๆ แค่ไม่กี่วันเขาบอกรักกันเยอะมาก โหยยยรักกันเร็วทีเดียว แต่อันนี้ยังเบาๆจ้าหนักกว่านี้มีอีกโปรดติดตามตอนต่อไป…
วันนั้นก็ดึกมากแล้ว21.00 น. เขาพึ่งจะกลับถึงบ้าน ตอนนั้นที่โรงเรียนมีกิจกรรมแหละแล้วเขาเป็นคณะกรรมการนักเรียน เลยต้องอยู่ช่วยงานจนเลิกงาน เราก็ไม่ยอมแพ้ยังคงอยู่จ้า หลับได้หลายตื่นเลย พอเขากลับมาเจอเราถึงกับอึ้ง ที่เห็นเราอยู่ในบ้านเขา เขาก็ถามเรามาได้ไง ทำไมไม่กลับบ้าน ทำตัวแบบนี้ทำไม เราก็บอกเรามาง้อ กลับมาหาเรานะ อะไรเยอะแยะ บลา บลา บลา~~
แต่ในความคิดและความเป็นจริงมันแตกต่างกันนะสิ  คือแบบตอนนั้นเราง้อเขาแทบไม่ลืมหูลืมตาอะ ว่ายังมีคนที่รักเราอยู่ นั้นคือ พ่อแม่เราที่กำลังรอเรากลับบ้าน เป็นห่วงเราแทบบ้าทำไมไม่ลูกเหลียวไหลไม่เข้าบ้านดึกปานนี้แล้ว
ตอนนั้นสมองเราคิดได้แค่ว่าฉันรักคนนี้ คนนี้ก็ต้องรักฉัน ฉันจะเอาของของฉันคืน เธอก็ต้องกลับมา ฉันไม่ได้ใครก็ไม่ได้ ตอนนั้นทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมารักเรา ถึงแม้เขาจะรักคนอื่นไปแล้วก็ตาม เรายอมเจ็บที่จะแลกกับเขากลับมาก็พอ ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย ร้องไห้จนน้ำตาแทบจะหลั่งออกมาเป็นสายเลือดอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย ทำเมิน เฉยๆ มองเราร้องไห้ด้วยความสมเพช นี่คือคำพูดที่ออกจากปากคนที่เรารักมากที่สุดในตอนนั้น “อย่าทำแบบนี้อีกเลยเราไม่ได้รักเธอแล้ว มันน่าสมเพชมากกว่า” กลับไปซะเรารักน้องเขา เราไม่กลับไปหาเธออีกแล้ว .. มันเจ็บมากอะ จุก!! แต่เราก็ไม่ละทิ้งความพยายามยังง้อเขาต่อ เข้าไปโอบกอดเขาด้วยความรัก ขอโทษที่ผ่านมาทำตัวแย่ อยากให้เขากลับมารักกัน แต่เขากลับซะบัดตัวเราออกจากตัวเขาแล้วทำหน้าทำตาด้วยความรังเกียจ ซะบัดเราจนจนล้มลงกับพื้น ร้องนั่งร้องไห้และดึงขาเขาไว้เพื่อมากอด กอดไม่ให้เขาเดินหนีเราไปไหน แต่เขาก็ยังผลักเราออกเช่นเคย อารมณ์ตอนนั้นคือ ตายดีกว่าที่ต้องทนอยู่กับการที่ไม่มีเขา ต้องทนเห็นเขารักกับคนที่เราเกลียด คือแบบรับไม่ได้อะ จิตใจย่ำแย่ ข้าวปลาไม่กิน โรงเรียนไม่ไป นอนร้องไห้อยู่หอเพื่อน วันนั้นคือไม่ไหวจริงๆจะต้องทำไงก็ได้ให้เขาไม่ได้รักกันแล้วมารักเราแทน
ตบเท่านั้นที่ทำได้  นั้นแหละจ้า ไปตบเขาถึงที่จ้าจริงๆไม่ได้อยากทำหรอกนะ แต่เด็กนี่อะเคยแย่งเราไปแล้วครั้งหนึ่ง เอ้ออลืมไปเล่าไปนิดหนึ่งครั้งแรกอะที่เราเลิกกับแฟนคนนี้ เพราะน้องผู้หญิงคนนี้เขาเข้ามาทักแฟนเราก่อนแล้วก็ขึ้นรถด้วยกันเพราะบ้านใกล้กันแหละ จนสุดท้ายเราโดนทิ้งตอนนั้นไม่ได้ถืออะไร เพราะเห็นมันเด็กมาก มอหนึ่งอะ เลยไม่อยากตบสงสารเด็ก แต่มาครั้งนี้มันยังเอาอยู่อะ คือไม่ไหวจริงๆ ครั้งแรกให้อภัยแล้วไม่ยอมจำยังทำอีกยังเอาอีก แล้วครั้งนี้เราก็รักแฟนเรามากกว่าครั้งนั้นด้วยเพราะเราผ่านมาด้วยกันเยอะ ตั้งความหวังไว้เยอะ เราเลยนัดเด็กๆโรงเรียนนั้นไว้ว่าจะไปตบ น้องๆเราก็พร้อมเลยจ้า ตามตัวเด็กนั้นให้ติดๆ กดดันตั้งแต่เช้า เจอดีแน่ ไปยุ่งกับแฟนพี่เขาทำไม อะไรเยอะแยะ บลาบลา อีกอย่างเด็กนี่เคยแย่งแฟนน้องเราไปแล้วหนึ่งคน น้องเราอาการหนักไม่ต่างกันเลย แถมเคยแย่งแฟนเพื่อนของน้องเราอีกคนหนึ่ง อีกเยอะแยะ นิ่งๆเงียบๆฟาดเรียบ หักหลังพี่หักหลังเพื่อนตลอดเลยน้ะจ้ะ ได้ยินมาว่าชีนั่งร้องไห้ทุกคาบประมานว่าวันนี้ตรูโดนแล้วจริงๆแน่ แล้วก็ไม่ผิดคลาด เลิกเรียนปุ้บ จ้ะเอ่เด็กน้อย ชอบแย่งแฟนเขาหรอเราได้เจอกันแล้วสินะ เพื่อนเราไม่รอช้า เดินเข้าไปคนไหนชื่อ…. น้องคนอื่นๆก็ชี้ว่าคนนี้อะ เพื่อนเราถึงกับอึ้งงงง ห้ะคนนี้หรอก็นึกว่าจะสวย เห็นชอบแย่งแฟนเขาไปทั่ว หน้าอย่างกับกบตรูตบแล้วเมือกมันจะกระจุยใส่ตรูปะวะ (ขออนุญาติพูดแรงกำลังอินกับเรื่องเก่าๆเลย) จริงๆตอนนั้นเราอยากตบนะแต่ไม่กล้าเพราะกลัวแฟนเรารู้เขาจะเกลียดเราไม่กลับมาหาเราแน่ๆ เลยห้ามใจไว้ก่อน ค่อยตามตบทีหลังละกันเน้อะ เพื่อนเราไม่รอช้า กระชากหัวแล้วตบๆๆๆ โอ้ยยยสงสารเด็กน้อยย ร้องไห้หน้าแดงตาแดงกล่ำ ก็นั้นแหละมันดีอยู่อย่างหนึ่งคือ เด็กคนนี้ไม่กล้ามายุ่งอะไรกับแฟนเราอีกเลย บล้อคทุกอย่าง ในที่สุดแฟนเราก็ยอมกลับมาหาเรา ตอนนั้นเราก็โอเคอะยอมถึงแม้จะไม่ได้รักเรา แต่มันยังดีกว่าจะต้องเสียเขาไปจริงๆ รู้ไหมตลอดเวลาที่เราอยู่กับเขา เขาได้แต้เพ้อหาเด็กผู้หญิงคนนั้น บ่นว่าเหงา คิดถึงเขา ทั้งที่เรานั่งอยู่ข้างๆ เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตน ไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย หัวใจเราชามาก เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว ร้องไห้จนน้ำตาหมดตัว แต่ก็นั้นแหละ ผลกรรมตามทัน ไปห้ามความรักเขาสุดท้ายยังไง เราก็โดนเขาทิ้งอยู่ดี เราก็ต้องยอมแล้วแหละ ยอมโดนทิ้งแต่ขอแค่เขาไม่มีคนอื่นก็พอ เราก็ทนมาเรื่อยๆ
~เดียวมาต่อนะคะ~