ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ คืออยากหางานทำ มีรายได้เสริม

......จุดเริ่มต้นมีอยู่ว่า เรากำลังมีน้องสาวคนเล็กอายุ2สัปดาห์ เราเป็นพี่สาวคนกลาง  มีพี่สาวอายุ18 ปี บ้านเราฐานะปานกลางถึงขั้นจนคะ ตอนนี้พี่เราอยู่หอแถวๆโรงเรียนเค้าเพราะบ้านเราไกลจากรร.พี่เรามาก(เราเรียนคนล่ะรร.กับพี่)ส่วนรร.เราอยู่ใกล้บ้านมากๆเดินออกมาจากซอย10นาทีถึง หอที่พี่เราอยู่แฟนพี่เราเป็นคนจ่ายให้คะ พี่เราเป็นคนนิสัยดี ขยัน ขายของที่ตลาดนัด อาจจะไม่ได้ส่งเงินมาให้ที่บ้านใช้(แต่ถ้ามีปัญหาให้เสมอ)แต่พี่เราไม่ได้ขอเงินหรือสร้างภาระให้พ่อแม่เราเลย ส่วนเราตอนปิดเทอมใหญ่เคยไปทำงานร้านอาหารแห่งหนึ่งได้ค่าจ้างฝะนละ200(ทำ5ชม.)ช่วงนั้นก็มีเงินเก็บบ้าง ตอนนี้ปิดเทอมเล็กไม่ได้ทำงานเลยคะ เพราะแม่จะคลอดน้องแม่ก็ลางานทั้งเดือนพ่อก็หยุดๆทำๆ(พาแม่ไปหาหมอ)แม่เรามีโรคประจำตัวด้วย พอแม่คลอดน้อง พ่อกับเราก็ต้องไปดูแลแม่ พี่ก็มาหาบ้าง ช่วงนั้นพ่อก็ไม่ได้ทำงานเลยนะ ต้องมาหาแม่ตลอดๆ ล่ะน้องเราก็ไม่ค่อยแข็งแรงด้วย พอแม่กับน้องกลับมาบ้านได้ พี่สาวเราก็ซื้อของมาให้ทุกอย่าง ทั้งที่นอนผ้าอ้อมขวดนมฯลฯ เรากับพ่อก็ต้องช่วยแม่เลี้ยงน้อง เพราะแม่เราไม่สบาย ผ่าคลอด จากที่มีโรคประจำตัวอยุ่จึงทำให้แผลหายช้า วันนึงเราได้ยินพ่อกับแม่คุยกัน แม่ร้องไห้บอกกับพ่อว่า บอกแล้วอย่ามี มีแล้วก็ไม่มีคนเลี้ยง สงสารลูก เกิดมาต้องลำบาก เรานี่แอบฟังทั้งน้ำตา วันรุ่งขึ้นเราบอกพ่อ พ่อไปทำงานเหอะ เดี๊ยวหนูช่วยแม่เลี้ยงน้องเอง พ่อก็ทำงาน กลางวันเราก็ช่วยเลี้ยงน้อง กลางคืนเราก้นอน พ่อเลี้ยงกับแม่ ผัดๆกันตื่น หลังจากนั้น3วัน พ่อก็ไม่ทำงาน เราถามแม่ ว่าทำไมพ่อไม่ทำงานล่ะ แม่ก็บอกเราว่า พ่อเหนื่อย กลางวันทำงาน กลางคืนเลี้ยงน้อง แทบไม่ได้นอน สุดท้ายเรามารู้ความจริงที่หลัง ว่าพ่อลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงน้อง เราก็เข้าไปถามพ่อว่า พ่อลาออกทำไม แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนกิน พ่อก็บอกเราว่า เด๊ยวพ่อหางานใหม่ เอาที่ให้ได้เงินดีกว่านี้ จะได้พอกับภาระ ตกกลางคืนเราก็ได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเราจะทำไงดี ไอเล็กกับไอใหญ่(พ่อกับแม่เรียกแบบนี่)ก็ใกล้เปิดเทอมล่ะ ไอใหญ่ก็จะเข้ามหาลัยใข้เงินเยอะ ไหนจะไอน้อยนี่อีก ต้องซื้อนมซื้อของใช้ ให้ไอใหญ่มันซื้อให้ก็ไม่ไหว งานก็ไม่มีทำ เงินเก็บกับประกันสังคมจะพอรึป่าวไม่รู้ ไหนจะต้องกิน ต้องส่งเงินไปให้พ่อแม่ที่ตจว.อีก ตอนนั้นแม่เราร้องไห้เบาๆด้วย เช้าเราป็เลยบอกแม่ว่า แม่ให้หนูดอปไปก่อนมั้ยเอาเงินที่จะให้หนูเรียนไปให้น้องเหอะ หนูยังไม่รีบ555 แม่เราก้บอกว่า ไม่ต้องหรอกข้าจัดการได้ แต่เรายังรู้สึกอยากช่วยนะ อย่างน้อยอาจไม่ได้หาเงินให้ใช้ แต่ก้อยากที่จะไม่ต้องให้เขาเหนื่อยเพราะหาเงินให้เราใช้ อะไรที่ซื้อเองได้จ่ายเองได้ก็จ่าย ไม่อยากรบกวนพ่อแม่ อยากหางานทำ ร้านที่เคยทำเค้าก้มีคนใหม่แล้ว อีกอย่างใกล้จะเปิดเทอมอยากได้งานรายวัน วันเสาร์-อาทิตย์ ปล.เราอยู่กทม.อยากมีอาชีพเสริม ใครพอจะแนะนำได้บ้างคะ จะเป็นพวกงานที่ทำอาหารกึ่งสำเร็จรูปขายก้ได้ แต่คิดไม่ออกจะขายอะไร หรือเป็นลูกจ้างร้านธรรมดา หรือพนักงานตามห้างก็ได้คะ

     ที่เราเล่ามาคือเรื่องของชีวิตเราจริงๆ ไม่มีการแต่งขึ้น ปั้นเรื่องเพื่อให้น่าสางสารแต่อย่างใด

    เราเคยปรึกษาเพื่อนเราเพื่อนบอกว่าทำทำไม บ้านจนหรอ เรากล้าพูดเต็มปากนะ เราไม่รังเกียจที่บ้านเราจน เราภูมิใจด้วยซ้ำที่ได้เกินมาในบ้านที่อบอุ่น ถึงบ้านเราจะไม่รวยแต่เราก็มีความสุขในแบบของเราแบบที่สอนชีวิตให้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข มีปัญหาก็ช่วยกันแก้ไข ไม่ใช่รอให้ใครคนใดคนนึงทำ ถามว่าเราอิจฉามั้ยที่เห็นคนอืานมี เราอิจฉานะ แต่จะทำไงได้ เราเลือกไม่ได้หรอก ที่จะเกิดมารวยหรือจน แต่เราอยากทำให้ชีวิตมีความสุขในแบบของเราที่ไม่ต้องปั้นหน้ารวย การเกิดมาจนก็เป็นอีกหนึ่งบทเรียนของชีวิตนะ ถ้าเกิดอนาคตเราตั้งใจทำงานมีรายได้ เราจะรู้สึกคุ้มค่ากับความเหนื่อยตอนเด็กที่ผ่านมา หรือว่าเราไปตกที่จุดๆนึงเราก็พร้อมจะรับกับมันแบบที่เราผ่านมาแล้วตอนเด็กๆไง บางคนที่เขาถึงเลี้ยงมาบนความสบาย พอถึงจุดล้มละลายก้จะท้อแล้วสิ้นหวัง เพราะไม่เคยผ่านเรื่องร้ายๆในชีวิต  สุดท้ายก็ไปไม่รอด

*อย่าลืมน้า ใครมีงานดีๆ หรือสถานที่ทำงานดีๆแนะนำ วยคอมเม้นต์หน่อยน้า ล่ะอยากให้กระทู้นี้เป็นแนวคิดของชีวิตที่เกิดมาจน ขอบคุณค่า