เราคิดว่าเพื่อนเรามีชีวิตที่จัง พ่อแม่ก็ซื้อนั่นซื้อนี่ให้แบบพวกของเบนเนมทั้งหลายแบนตั้งแต่หัวจรดเท้า พาไปกินข้าวนอกบ้านทุกอาทิตย์ บลาๆ  เพื่อนส่วนใหญ่ จัดฟัน ใช้ไอโฟน ไปเรียนพิเศษหลังเลิกเรียนเสาร์อาทิตย์ไม่หยุดไม่หย่อย เรียนสถาบันที่จขกทรู้สึกว่ามันดูแพง พวกคอร์สติวเข้ามหิดลอะไรงี้ ติวขึ้นมอสี่ ฯ ( จขกทอยู่ ม.3 ) คือบ้านจขกทก็ไม่ได้รวยมากอะนานน จริงๆค่อยได้ออกไปกินข้าวนอกบ้านหรือถ้าอยากไปก็ต้องเก็บตังค์ไปกินกับเพื่อนเอง ขนาดแม่เป็นครูค่าใช้จ่ายยังไม่พอกินเลย พ่อก็รายได้ไม่แน่นอนแอบสงสารพ่อนะบางครั้งแต่นางชอบบ่นด่าให้ก็เลยรู้สีก...นิดหน่อย  ตอนนี้จขกท ก็ยังไม่ได้เรียนพิเศษอะไรเลยกลัวไม่มีเงินจ่ายบางเดือนแม่ก็บอกว่าช็อต  โอ้ยดราม่า แม่ก็พูดให้กำลังใจนะว่าอย่าเอาตัวเองไปปรียยเทียบกับคนที่ดีกว่าเรา ดูคนอื่นลำบากกว่าเราตั้งเยอะ แม่หวังให้แค่เราเรียนจบเร็ว แต่ก็อย่างว่าเห็นคนอื่นมีเราก็อยากจะมีบ้าง